Les Mercuriales, lokaal bekend als Tours Mercuriales, zijn een paar torens die als iconische wachters staan in de voorstad Bagnolet, net buiten de rand van Parijs, Frankrijk. Deze opvallende wolkenkrabbers, voltooid in 1977, zijn een herkenningspunt geworden in de oostelijke Parijse skyline en bieden een fascinerende blik op zowel de architectonische ambities als de stedelijke ontwikkelingsstrategieën van de late 20e eeuw.
Het verhaal van Les Mercuriales begint met een grootse visie. Bedacht als onderdeel van een groter zakendistrictproject bedoeld om de economische activiteit in het westen bij La Défense in balans te brengen, waren deze torens ontworpen als het middelpunt van een bruisend commercieel centrum. Echter, de ambitieuze plannen werden plotseling stopgezet door de oliecrisis van de jaren '70, waardoor de torens enigszins geïsoleerd achterbleven in het stedelijke landschap.
De torens, genaamd Tour Levant (Oosttoren) en Tour Ponant (Westtoren), zijn ontworpen door architecten Serge Lana en Alfred H. Milh. Hun ontwerp is duidelijk geïnspireerd door het World Trade Center in New York, wat te zien is aan hun slanke, modernistische esthetiek en indrukwekkende aanwezigheid.
Met een hoogte van respectievelijk 175 meter en 150 meter zijn de Oost- en Westtoren de derde hoogste structuren in het departement Seine-Saint-Denis, gemeten zonder hun antennes. De Oosttoren, inclusief antenne, bereikt een indrukwekkende hoogte en is daarmee het hoogste gebouw in de omgeving. De torens zijn gebouwd rondom een centrale gewapende betonkern die de liften, trappenhuizen en nutsvoorzieningen herbergt, wat zorgt voor zowel structurele integriteit als brandveiligheid.
De gevel van de torens is een doorlopende vliesgevel, ondersteund door omtrekkolommen die terugliggen van de rand van de vloeren. Deze ontwerpkeuze maximaliseert niet alleen het natuurlijke licht, maar geeft de gebouwen ook een lichtere, meer vloeiende uitstraling, in contrast met hun robuuste, industriële omgeving. De binnenruimtes zijn zeer flexibel, met modulaire kantoorindelingen die gemakkelijk kunnen worden aangepast aan verschillende behoeften, van gesloten kantoren tot open werkruimtes.
Speurtochten in Bagnolet
Ontdek Bagnolet met de digitale speurtocht van myCityHunt! Los puzzels op, beheers teamtaken en verken Bagnolet op een spannende en interactieve manier!
In recente jaren zijn Les Mercuriales aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Na het vertrek van hun langetermijnhuurder, de landbouwsociale zekerheidsorganisatie MSA, in 2015, werden plannen gemaakt om de torens om te bouwen tot een van de grootste hotels van Europa. Dit ambitieuze project, gedreven door de visie van Bruno Ledoux en later overgenomen door Bain Capital in samenwerking met Hémisphère, heeft als doel de torens te transformeren tot een gemengd complex met één toren gewijd aan kantoren en de andere aan hotelaccommodaties.
Het voorgestelde hotel zal 1.600 kamers hebben, voornamelijk gericht op een internationaal publiek, vooral uit Azië, dankzij de gemakkelijke toegang tot zowel de luchthavens Roissy als Orly. Het herontwikkelingsplan omvat ook een openbaar plein met restaurants, een conferentiecentrum, een fitnessruimte en voldoende parkeergelegenheid, waardoor een levendige stedelijke ruimte ontstaat die naadloos integreert met de omliggende gemeenschap.
Les Mercuriales zijn niet alleen een centraal punt in het stedelijke landschap, maar hebben ook de verbeelding van kunstenaars en filmmakers vastgelegd. In 1995 werden de torens beroemd beklommen door de Franse stedelijke klimmer Alain Robert. De torens dienden ook als dramatische setting voor een highline-wandeling in 2011, een evenement dat werd gedocumenteerd in de film I Believe I Can Fly - Flight of the Frenchies door Sébastien Montaz-Rosset.
Bovendien zijn de torens te zien in verschillende films en muziekprojecten. Virgil Vernier's film Mercuriales, uitgebracht in 2014, haalt inspiratie uit de sfeer van de torens. Ze worden ook genoemd in het nummer L'enfant sur la banquette arrière van Bertrand Burgalat's album Les Choses qu'on ne peut dire à personne uit 2017. Meer recentelijk sierden de torens de cover van het album mercuriales_ uit 2023 van muzikale artiesten wasting shit en abel31.
Tegenwoordig kunnen bezoekers van Les Mercuriales de omgeving verkennen en de architectonische betekenis van de torens waarderen. Het centrale overdekte winkelcentrum dat de torens verbindt, biedt een blik op hun oorspronkelijke ontwerp als een bruisend zakencentrum. De nabijgelegen straten, begrensd door Jean-Jaurès, Adélaïde-Lahaye, Sadi-Carnot en avenue Gambetta, bieden een mix van residentiële en commerciële ruimtes die de dynamische evolutie van Bagnolet weerspiegelen.
Of je nu een architectuurliefhebber bent, een stedelijke ontdekkingsreiziger, of gewoon nieuwsgierig bent naar de verhalen die deze torens herbergen, Les Mercuriales staan als een getuigenis van de veranderende getijden van stedelijke ontwikkeling en de blijvende aantrekkingskracht van visionaire architectuur. Hun transformatie van kantoortorens naar een gemengd complex symboliseert de aanpassingsvermogen en veerkracht van moderne stedelijke ruimtes, waardoor ze een must-see herkenningspunt zijn in de Parijse voorsteden.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.