Castelluccio

Op een majestueuze heuvel met uitzicht op de stad Battipaglia staat het Castelluccio, ook bekend als Castelluccia, een fascinerend overblijfsel uit de middeleeuwen. Dit opmerkelijke bouwwerk, in opdracht van Guaimario IV van Salerno rond het jaar 1000, getuigt van de rijke geschiedenis en architectonische vaardigheden van de regio. Oorspronkelijk gebouwd om een uitgestrekt en economisch productief gebied te beschermen, heeft het Castelluccio zich door de eeuwen heen ontwikkeld en dient het nu als symbool van het culturele erfgoed van Battipaglia.

De Historische Erfenis van Castelluccio

De oorsprong van Castelluccio gaat terug naar de restanten van een oudere militaire structuur uit de 8e of 9e eeuw, die werden geïntegreerd in het nieuwe bouwwerk dat door Guaimario IV werd besteld. Dit strategische fort werd gebouwd om de Tusciano-vallei en de omliggende gebieden te beschermen, inclusief de belangrijke Benedictijnse kloosters van San Mattina de loco Tusciano en S. Arcangelo de Battipalea apud Ebulum. Deze kloosters, vermeld in historische documenten die teruggaan tot 1053, benadrukken de rol van Castelluccio in het beschermen van de kerkelijke en productieve bezittingen van de regio.

Het belang van het kasteel wordt verder onderstreept door de vermelding in een officieel document van het Prinsdom Salerno van 4 oktober 1080. Dit document bevestigde het bezit van de Castellucium de Baptipalla door de Kerk van Salerno, naast andere belangrijke eigendommen. Het fort verschijnt ook in de inventaris van kastelen die door Frederik II van Zwaben werd samengesteld in 1230-1231, wat de blijvende betekenis door de eeuwen heen benadrukt.

Architectonische Wonderen

De architectuur van het Castelluccio is een fascinerende mix van historische elementen en latere toevoegingen. De oorspronkelijke muren, daterend uit de 8e of 9e eeuw, zijn nog steeds zichtbaar en bieden een kijkje in het oude verleden van het kasteel. Een belangrijke toevoeging aan de structuur is de toren die werd gebouwd tijdens de uitbreidingen in de 13e eeuw. De gevel van het kasteel heeft drie vierkante torens, die elk bijdragen aan de imposante aanwezigheid van het fort.

Binnenin heeft het kasteel allerlei intrigerende kenmerken. De begane grond wordt gekenmerkt door indrukwekkende kruisgewelven uitgehouwen uit de levende rots, daterend uit de oorspronkelijke bouw rond het jaar 1000. Bezoekers kunnen de kleine kapel verkennen die toegankelijk is vanuit de binnenplaats, evenals een veranda, keukens, een voorraadkamer, een molen en verschillende badkamers, waaronder een met een oude boiler. Het kasteel bevat ook een kleine grot, waarschijnlijk gebruikt als schuilplaats voor vee, die door interne muren is verbonden met de hoofdstructuur.

De Adellijke Residentie

In het begin van de 20e eeuw schakelde de adellijke familie Pignatelli de beroemde Napolitaanse architect Farinelli in om het Castelluccio om te vormen tot een groot zomerverblijf. Farinelli's uitgebreide renovaties omarmden de neo-middeleeuwse revivalstijl, die toen populair was. Deze transformatie omvatte de toevoeging van torentjes langs de verdedigingsmuren en de installatie van reproducties van moderne schilderijen. Het adellijke appartement bestond uit zes kamers, waarvan de grootste waarschijnlijk diende als de grote zaal, verlicht door twee grote spitsboogramen.

Het familiewapen van Pignatelli is nog steeds zichtbaar op een van de buitenmuren, nabij de hoofdingang, ter herdenking van het huwelijk van de laatste erfgenaam van het kasteel met Ferdinando Ferrara van Olevano. Deze vereniging symboliseerde de fusie van twee adellijke huizen en is een getuigenis van het rijke verleden van het kasteel.

De Kapel van Madonna delle Grazie

In de binnenplaats van het kasteel ligt de kapel van Madonna delle Grazie, een prachtig gerestaureerde ruimte die nu wordt verzorgd door de pastoor van de moederkerk van Battipaglia. De ingang van de kapel is versierd met een schilderij van de Madonna delle Grazie, samen met een ander schilderij van de Heilige Drie-eenheid. Het interieur bevat talrijke kleinere schilderijen van engelen en heiligen op het plafond, terwijl de vloer is gelegd met zwart-witte geruite tegels. Achter de apsis bevindt zich een reproductie van het schilderij van de Madonna van Pompeii, geflankeerd door twee engelenfiguren.

De muren van de kapel zijn bekleed met kleine schilderijen die de kruiswegstaties uitbeelden, en nabij de ingang kunnen bezoekers schilderijen vinden van Sint Michaël de Aartsengel en de Madonna in het Paradijs. Deze kunstwerken, samen met de volledige restauratie van de kapel, bieden een serene en reflectieve ruimte binnen de historische gronden van het kasteel.

Moderne Renovaties en Culturele Betekenis

In de afgelopen jaren heeft het Castelluccio ingrijpende renovaties ondergaan, met name tussen 2015 en 2020, gefinancierd door de familie Santese. Deze inspanningen hebben het kasteel in zijn oude glorie hersteld, ondanks bureaucratische vertragingen en het verkrijgen van de nodige goedkeuringen van de regionale autoriteiten voor cultureel erfgoed. De toewijding van de familie Santese aan het behoud van dit historische monument is duidelijk in het nieuwe familiewapen dat op de buitenmuur van het kasteel is aangebracht, vergezeld van een toewijding aan de Santese-stichting.

Tegenwoordig staat het Castelluccio niet alleen als een historisch monument, maar ook als een cultureel baken voor de stad Battipaglia en haar inwoners. De muren weerklinken met verhalen uit eeuwen geleden, van middeleeuwse veldslagen tot adellijke romances, waardoor het een onmisbare attractie is voor iedereen die deze charmante Italiaanse stad bezoekt. Of je nu een geschiedenisfanaat, een architectuurliefhebber of gewoon een nieuwsgierige reiziger bent, het Castelluccio biedt een boeiende reis door de tijd, tegen de prachtige achtergrond van de Tusciano-vallei.