In het centrum van Dreux, Frankrijk, staat het Kasteel van Dreux, of lokaal bekend als Château de Dreux, als een bewijs van eeuwen Franse geschiedenis. Dit oude koninklijke kasteel, met zijn belangrijke overblijfselen en de beroemde Koninklijke Kapel, biedt bezoekers een boeiende reis door de tijd en volgt de afstamming van het Huis van Orléans.
De oorsprong van Dreux gaat terug tot de tijd dat het de hoofdstad was van de Gallische stam bekend als de Durocasses. De strategische ligging van Dreux, nabij de stad van de Parisii en op het kruispunt van belangrijke communicatieroutes, maakte het een ideale militaire post. De Romeinen erkenden dit en vestigden een fort genaamd Castrum Drocas, dat een eerder Gallisch oppidum opvolgde.
In de loop der tijd evolueerde dit fort tot het centrum van een Karolingische graafschap. Het viel kort onder de controle van het nieuw gevormde Hertogdom Normandië voordat het werd heroverd door Robert II rond 1121-1123, na de dood van Étienne I van Troyes. Deze herovering markeerde het begin van de associatie van het kasteel met de Franse kroon, en het werd een cruciale vesting aan de westelijke grens van het Capetiaanse domein, nabij de grenzen van Normandië.
In 1152 schonk Lodewijk VI het kasteel, de stad en het graafschap Dreux aan zijn zoon, Robert van Frankrijk, waarmee het Capetiaanse Huis van Dreux werd opgericht, dat duurde tot 1590. Het lot van het kasteel weerspiegelde dat van het graafschap en zijn eigenaren, en keerde terug naar de Franse kroon door een aankoop door Karel V in 1377-1378. Het werd beschouwd als een koninklijk kasteel, vaak verpand aan particuliere heren en uiteindelijk verkocht aan de Bourbon-Penthièvre familie in de 18e eeuw.
De Collegiale Kerk van Saint-Étienne, daterend uit de 13e eeuw, diende als de begraafplaats voor de voormalige Graven van Dreux. Sommige overblijfselen werden in 1783 overgebracht naar de nieuwe Saint-Louis Kapel door de Hertog van Penthièvre, die het Rambouillet-landgoed aan Lodewijk XVI verkocht.
Tijdens de Franse Revolutie werden de eigendommen van de Bourbon-Penthièvre familie in beslag genomen en verkocht. De Collegiale Kerk van Saint-Étienne werd verkocht voor 5.000 livres in assignaten en gedeeltelijk gesloopt. Het werd in 1816 teruggekocht door de Douairière Hertogin van Orléans, die de huidige Koninklijke Kapel op de locatie bouwde.
Na de Revolutie werd het landgoed teruggeëist door zijn eigenaar, Louise Marie Adélaïde de Bourbon, Douairière Hertogin van Orléans, en moeder van de toekomstige Lodewijk-Filips. Na haar dood in 1821 werd het kasteel en het landgoed onderdeel van het patrimonium van het vierde Huis van Orléans.
In de 19e eeuw werd het kasteel gemoderniseerd om aan de comforteisen van de jaren 1830 te voldoen. Hoewel Lodewijk-Filips talrijke residenties bezat, werd het Kasteel van Dreux zelden bewoond door de Orléans-prinsen. Het werd echter de locatie van de bouw van de Koninklijke Kapel van Dreux.
Met de inwerkingtreding van de ballingschapswet van 1886 die leden van het Huis van Orléans trof, werden de ondeelbare eigendommen geconsolideerd binnen de Société Civile du Domaine de Dreux om het beheer te vergemakkelijken en verspreiding te voorkomen. Het landgoed werd beheerd namens de Hertog van Orléans, Philippe d'Orléans, hoofd van het Huis van Frankrijk en Orléanistische troonpretendent. Verschillende huwelijken binnen de familie concentreerden uiteindelijk het merendeel van de aandelen van het landgoed in handen van Henri, Graaf van Parijs.
Henri d'Orléans, Graaf van Parijs, besloot de overblijfselen van het Kasteel van Dreux, de Koninklijke Kapel van Dreux en de bijbehorende gebouwen op te nemen in de Saint-Louis Stichting. Deze stichting, erkend als een instelling van openbaar nut, werd opgericht om het onroerend erfgoed van de familie Orléans te behouden en te beschermen tegen de versnippering die vaak gepaard gaat met erfenisverdelingen.
Het Kasteel van Dreux bestaat voornamelijk uit een 13e-eeuwse ommuring die de stad domineert, geflankeerd door ronde torens, met uitzondering van twee vierkante torens. Het oorspronkelijke kasteel werd gebouwd op het westelijke deel van een heuvel van 200 meter lang en 120 meter breed. In het begin van de 13e eeuw verdubbelde Robert III van Dreux het gebied van het kasteel door een tweede kasteel, bekend als Dannemarche, ten oosten van het oorspronkelijke te bouwen, gescheiden door een brede droge gracht.
Een tweede donjon, genaamd de Grijze Toren of Grote Toren, werd gebouwd in 1244. Hoewel het werd verwoest na het laatste beleg van de stad door Sully voor Hendrik IV in juni 1593, beheerste het deze grote uitbreiding naar het oosten. Hendrik IV liet vervolgens de meeste torens tot halve hoogte afbreken. De overblijfselen van de Grijze Toren werden gesloopt door de Hertog van Orléans, waarbij alleen de telegraafkolom die hij installeerde overbleef.
Binnen de eerste omheining, of lagere binnenplaats, was er een kapel. Dit gebied en de tweede omheining, nu een bebost park, bevinden zich in het noordelijke deel van het huidige complex, begrensd aan de westkant door de belangrijkste begraafplaats. Een poort naar het zuiden, met minimale verdedigingen, wordt bekroond door de huidige residentie, algemeen bekend als het Bisschoppelijk Paleis.
De zuidelijke vleugel herbergt een residentie die diende als het huis van de laatste Graven van Dreux en enkele leden van het Huis van Orléans. Het werd volledig verbouwd in de 19e eeuw. Deze langwerpige residentie, langs de kasteelmuur, heeft een verdieping boven een kelder, bekroond met een mansardedak. De binnenplaatszijde, nu een aangelegde tuin, heeft twee achthoekige torens in Lombardische stijl met puntdaken, geflankeerd door een grote trap die leidt naar een deur omlijst door twee ramen. Alle openingen, inclusief die in de mansarde, zijn gebogen.
Aan de stadszijde rijst een derde achthoekige toren hoger op, omdat deze vanaf een lager punt begint. De poort die overeenkomt met de portiek bevindt zich links van deze toren, samen met een voorbouw, een overblijfsel van de oude vestingwerken. Voor de Revolutie was hier een Saint-Nicolas-des-Salles Kapel, genoemd naar de nabijheid van de belangrijkste zalen van het kasteel. Het werd gesloopt.
Rechts van het hoofdgebouw, gezien vanuit de stad, staat een ander gebouw dat aan het eerste is vastgemaakt maar teruggezet van de oude muur. Gemaakt van kalksteen (begane grond) en rode bakstenen (bovenverdieping), heeft het een zadeldak met afgesneden uiteinden. Dit dienstgebouw herbergt de keukens en huishoudelijke kamers. Aan het einde staat een grote, tweeverdiepingstoren, verbouwd maar niet verder dan de binnentuin.
Binnen de omheining stond de Fanaux-toren, een oude 12e-eeuwse cilindrische donjon met steunberen. Alleen schaarse overblijfselen ervan overleven. In het midden van het complex, op de plaats van de oude Collegiale Kerk van Saint-Étienne, werd de 19e-eeuwse Saint-Louis Kapel, bekend als de Koninklijke Kapel, herbouwd.
Het Kasteel van Dreux, met zijn rijke geschiedenis en architectonische pracht, is niet alleen een monument maar een levend bewijs van het historische en culturele erfgoed van Frankrijk. Of je nu een geschiedenisenthousiasteling bent of een toevallige bezoeker, dit kasteel biedt een fascinerende blik in het verleden, waardoor het een must-see bestemming in Dreux is.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
