De St. Laurentiuskerk in Evesham, Worcestershire, is een ware schatkamer van geschiedenis, architectuur en spiritualiteit. Gelegen in het hart van dit schilderachtige stadje, staat de kerk als een getuigenis van het rijke erfgoed en het blijvende geloof van de gemeenschap. Gebouwd door de Benedictijner monniken van de abdij van Evesham in de 12e eeuw, heeft dit gebouw, dat op de monumentenlijst staat, eeuwen van verandering, groei en restauratie doorstaan, wat het een fascinerende bestemming maakt voor zowel geschiedenisliefhebbers als toevallige bezoekers.
Het verhaal van de St. Laurentiuskerk begint in de 12e eeuw, met het eerste gedocumenteerde bewijs in 1195. Het werd ingewijd door de bisschop van St. Asaph in 1295, waarschijnlijk als herinwijding na de Slag bij Evesham in 1265. De kerk onderging een grote reconstructie rond 1470, waarbij de eerdere structuur werd vervangen. Vanaf 1659 had de kerk echter geen eigen predikant meer en werd ze bediend door de geestelijken van de naburige All Saints Church.
De 18e eeuw was een moeilijke periode voor de St. Laurentiuskerk. In de winter van 1718 was de kerk onbruikbaar geworden, en ondanks pogingen om het in 1737 te repareren, werd het werk slecht uitgevoerd, wat leidde tot het instorten van het dak in 1800. De kerk werd vervolgens verlaten. Pas in het begin van de 19e eeuw gaf Edward Rudge architect Harvey Eginton de opdracht om een grote wederopbouw uit te voeren in 1836-37, inclusief het toevoegen van een noordelijke zijbeuk en het herbouwen van het dak. Ondanks deze inspanningen nam de congregatie in de 20e eeuw af, en in 1978 werd de St. Laurentiuskerk als overbodig verklaard en het jaar daarop overgedragen aan de Churches Conservation Trust.
De buitenkant van de St. Laurentiuskerk is een opvallend voorbeeld van stenen constructie met leien daken. Het plan van de kerk omvat een schip met vier traveeën en een lichtbeuk, noordelijke en zuidelijke zijbeuken, en een koor met twee traveeën. De zijbeuken, bijna net zo breed als het schip, lopen door naast het koor, met het oostelijke uiteinde van het koor dat uitsteekt om een korte heiligdom te vormen. Aan de westkant bevindt zich een toren met een portiek, diagonale steunberen, een traptoren en een korte spits. Het Perpendicular oostelijke raam is bijzonder indrukwekkend, met zes lichten die bijna de oostelijke muur van het koor vullen. De gevels aan de oost- en westzijde van beide zijbeuken bevatten drie-licht Perpendicular ramen, wat bijdraagt aan de grandeur van de kerk.
De noordelijke zijbeuk heeft drie-licht Perpendicular ramen, een ogee-boogvormige ingang met gekroonde spitsbogen, een doorboorde balustrade en gekroonde pinakels. De zuidkant van de kerk heeft een kapel met diagonale steunberen, een doorboorde balustrade en een vijf-licht zuidvenster met transoms. Deze architectonische elementen vormen samen een visueel verbluffende en historisch rijke buitenkant.
Binnenstappen in de St. Laurentiuskerk is als het betreden van een tijdcapsule. Het ontbreken van een koorboog zorgt voor een ononderbroken zicht op het schip en de zijbeuken, die gescheiden worden door arcades met vier traveeën en Tudor-stijl bogen gedragen door ruitvormige pijlers. Een arcade met drie traveeën scheidt het koor van de koorkapellen, wat bijdraagt aan het gevoel van openheid en grandeur.
Het interieur is versierd met een stenen altaarstuk uit 1838, met baldakijnen boven inscripties van de Geloofsbelijdenis, het Onze Vader en de Tien Geboden. Houtsnijwerk tussen het koor en de zijbeuken, daterend uit ongeveer 1900, voegen een vleugje elegantie toe. De Jacobeïsche avondmaalstafel, geschonken in 1610, en de polygonale houten preekstoel uit 1906, met gebeeldhouwde figuren van de vier evangelisten, bisschop Egwin en Sint Laurentius, zijn opmerkelijke hoogtepunten.
Het middeleeuwse doopvont, met zijn achthoekige kom op een achthoekige stam, herinnert aan de lange geschiedenis van de kerk. De zuidelijke kapel, met zijn stenen waaiergewelf en geglazuurde tegelvloer, herbergt een kopie van het middeleeuwse doopvont. Het gebrandschilderde glas in het oostelijke raam, gemaakt door Thomas Willement in 1862, toont de Opstanding, het Laatste Avondmaal en verschillende wapenschilden. Extra gebrandschilderde ramen van Gibbs, O'Connor, Hardman & Co., Geoffrey Webb, Evans and Co. of Smethwick, Paul Woodroffe, A. L. Wilkinson en Francis Skeat, voegen toe aan de schoonheid en historische betekenis van de kerk.
Het kerkhof van de St. Laurentiuskerk is de laatste rustplaats van verschillende opmerkelijke individuen, waaronder Anne Rudge (1761–1836), een botanisch illustrator, en Edward Rudge (1763–1846), een botanicus en antiquair. Deze begraafplaatsen voegen een extra laag historische interesse toe aan de kerk en haar terrein.
Samengevat is de St. Laurentiuskerk in Evesham meer dan alleen een gebouw; het is een levend getuigenis van de rijke geschiedenis en het blijvende geloof van het stadje. Of je nu een geschiedenisliefhebber bent, een architectuurliefhebber, of gewoon op zoek bent naar een rustige plek om te reflecteren, de St. Laurentiuskerk biedt een unieke en verrijkende ervaring. Haar muren hebben eeuwen van verandering meegemaakt, en haar schoonheid blijft alle bezoekers inspireren.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
