De Sint-Pieter en Pauluskerk, plaatselijk bekend als Pfarrkirche St. Peter und Paul, torent majestueus boven de Neissevallei uit en is een baken van geschiedenis en architectonische pracht in het charmante stadje Görlitz, Saksen. Dit iconische bouwwerk, met zijn met koper bedekte dak en tweelingtorens, domineert de skyline van de historische oude stad en nodigt bezoekers uit om terug in de tijd te stappen en de rijke erfenis te verkennen.
De oorsprong van de Sint-Pieter en Pauluskerk gaat terug tot rond 1230, toen een basiliek op deze plek stond. Het enige overgebleven deel van deze vroege structuur is de westelijke gevel. Door de eeuwen heen onderging de kerk aanzienlijke veranderingen, vooral in de 14e eeuw. De Georgenkapelle, voor het eerst genoemd in 1378, voegt een laag middeleeuwse charme toe aan de geschiedenis van de kerk.
De bouw van de huidige hallenkerk begon in het begin van de 15e eeuw, met de oudste delen van de hal die de westelijke traveeën van de buitenste zuidelijke zijbeuk zijn. De eerste steen voor het koor werd gelegd in 1423 onder leiding van meesterbouwers Hans Knobloch en Hans Baumgarten. De bouw vereiste uitgebreide ondergrondse werken en de creatie van de Georgenkapelle als crypte, ingewijd in 1457 en nu de kelder van het koor vormend.
In 1465 was de tweeverdiepingen sacristie met een bovenste galerij voor zangers voltooid. De muren van de kerk waren grotendeels voltooid tegen 1490, en onder leiding van Conrad Pflüger, met de hulp van Blasius Börer en Urban Laubanisch, werd de kerk gewelfd en grotendeels voltooid tussen 1490 en 1497. De eerste renovatie vond plaats tussen 1590 en 1596, wat het begin markeerde van een reeks restauraties die de grandeur van de kerk hebben behouden.
De geschiedenis van de kerk wordt ook gekenmerkt door de verwoestende stadsbrand van 1691, die de bovenste verdiepingen van de westelijke gevel en een groot deel van het interieur verwoestte, inclusief 36 altaren en een 20 meter hoog sacramentshuis. Het dak werd hersteld tegen 1712 en de kerk werd in deze periode opnieuw ingericht in barokstijl. Opmerkelijke figuren die met de kerk zijn verbonden, zijn onder andere Christian Ludwig Boxberg, die vanaf 1702 als organist diende en bekend staat om zijn cantates en de opera Sardanapalus.
Het interieur van de kerk werd in 1835 opnieuw geschilderd en de torens werden tussen 1889 en 1891 verhoogd tot een hoogte van 84 meter met betonnen bovenverdiepingen en spitsen. De Tweede Wereldoorlog bracht verdere schade toe toen de explosie van de Altstadtbrücke op 7 mei 1945 alle glas-in-loodramen op één na vernietigde en aanzienlijke schade veroorzaakte aan het maaswerk en het dak.
Uitgebreide restauraties vonden plaats tussen 1948 en 1961, met de nadruk op het herstel van het maaswerk van de ramen en de crypte. Verdere restauraties aan de buitenkant vonden plaats van 1978 tot 1981 en het interieur werd gerestaureerd van 1981 tot 1992, waarbij de decoratie en interieurinrichting uit de jaren 1500 werden hersteld.
De Sint-Pieter en Pauluskerk, met een lengte van 72 meter, een breedte van 39 meter en een hoogte van het middenschip van 24 meter, is een van de grootste en meest betekenisvolle hallenkerken in Oost-Duitsland. De kerk heeft een vijfbeukig ontwerp met drie even hoge schepen die de hallenkerk vormen en twee aanzienlijk lagere buitenste zijbeuken. Deze buitenste zijbeuken hebben gewelfde plafonds onder de hoogte van de centrale schepen, wat een pseudo-basilicaans effect creëert.
Het middenschip, dat zeven traveeën beslaat, leidt naar een trapsgewijs koor met drie veelhoekige apsissen. De zuidelijke zijbeuk herbergt verschillende kapellen tussen de steunberen. De buitenste zijbeuken strekken zich uit tot de westelijke kant van de laat-romaanse westelijke gevel, die een groot portaal heeft dat in 1595-96 door Jonas Rosskopf en Melchior Kunze in renaissancevormen werd herontworpen.
Binnen ondersteunen slanke geprofileerde pilaren zonder kapitelen de netgewelven boven de zijbeuken en stergewelven in het middenschip. De noordelijke zijbeuk heeft uitgebreide ramen met visblaasmaaswerk, vergelijkbaar met die in de zuidelijke zijbeuk van de kathedraal van Bautzen. De overige smalle ramen hebben eenvoudiger maaswerkontwerpen met kruisboogmotieven. In het westelijke deel van de buitenste zijbeuken begint het gewelf met kraagstenen.
Het interieur van de zuidwestelijke portiek is een laatgotisch architectonisch meesterwerk geïnspireerd door Peter Parler, dat een rechthoekige ruimte combineert met een ingesloten driehoekige kap. Naast het portaal bevinden zich figuurnissen met brede platforms en een hangende fries met kraagstenen.
Het altaar van de kerk, gemaakt door George Heermann uit Dresden in 1695, is een prachtig kunstwerk van zandsteen en gepolijst stucmarmer. Het altaar is verdeeld in een basisgedeelte met zijdoorgangen, een gebogen driedelig hoofdgedeelte met kolommen, pilasters en frontons, en een hoog bovenstuk met een gebroken fronton, allemaal rijkelijk versierd met figuren. Het hoofdgedeelte toont de instrumenten van Christus' Passie, terwijl de voluten van het onderste gedeelte engelfiguren bevatten. Het bovenste gedeelte toont de evangelisten en het bovenste gedeelte vertegenwoordigt de christelijke deugden. Het centrale beeld toont de Hemelvaart van Christus, geïnspireerd door Rafaëls Transfiguratie, en de predella toont de Graflegging van Christus. Het ijzeren altaarhek dateert uit 1698.
De preekstoel, gedateerd 1693, heeft een preekstoellichaam en trap van zandsteen met rijke plantornamenten in wit en goud, ondersteund door een levensgrote engel. Het wapen boven de engel herdenkt de schenker, de Leipzigse koopman August Kober. De korf van de preekstoel toont de vier evangelisten en de houten klankbord heeft verschillende apostelen, profeten en heiligen, waarschijnlijk gemaakt door beeldhouwer Johann Conrad Buchau.
De raadbank, gemaakt door Johann Conrad Buchau tussen 1694 en 1695, neemt een prominente positie in onder de orgelgalerij, met een uitstekend uitzicht over de hele kerk. Boven de bank bevindt zich het vierdelige stadswapen van Görlitz, zoals verleend door keizer Karel V. De omliggende houtsnijwerken tonen allegorische figuren van rijkdom en gerechtigheid. De kerk had eens talrijke speciale zitplaatsen gereserveerd voor bepaalde families of landeigenaren, met in totaal 3.180 zitplaatsen in 1696, waarvoor parochianen een jaarlijkse vergoeding betaalden. Aan het oostelijke uiteinde van de zijbeuken bevinden zich drie sierlijke houten biechtstoelen, waarvan de in de buitenste noordelijke zijbeuk is gemaakt door Caspar Gottlob von Rodewitz in 1717 en de andere twee in de noordelijke en zuidelijke zijapsissen dateren uit ongeveer 1694.
Talrijke epitafen verfraaien het interieur van de kerk. Het meest prachtige epitaaf, waarschijnlijk ontworpen door Caspar Gottlob von Rodewitz voor stadsschrijver Christian Moller von Mollerstein (overleden in 1714), is gemaakt van albast, marmer en zandsteen door Johann Matthäus Oberschall en bevindt zich in de noordbeuk. Andere opmerkelijke epitafen zijn die voor stadsschrijver Gottfried Gerlach (overleden in 1737) uit 1741 en baron Rudolph Ferdinand Silwer von Silwerstein met een uitzonderlijk sierlijke omlijsting, ook in de noordbeuk. De altaarpilaren bevatten monumenten voor geestelijke Christoph Seifert (overleden in 1702), die de hoofdpredikant was tijdens de wederopbouw na de brand van 1691, en Christiane Luisa von Gersdorf (overleden in 1779) uit 1783. Verschillende portretten van predikanten uit de 16e tot 19e
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
