De kathedraal van Gorizia, lokaal bekend als de Duomo di Gorizia, is een bewijs van de rijke geschiedenis en cultuur die deze charmante Italiaanse stad hebben gevormd. Officieel heet het de Cattedrale metropolitana dei Santi Ilario e Taziano Martiri. Dit indrukwekkende gebouw is de belangrijkste plaats van katholieke eredienst in Gorizia en de zetel van de aartsbisschop van het gelijknamige metropolitane aartsbisdom. Met zijn boeiende verleden en architectonische schoonheid is het een onmisbare bestemming voor iedereen die de regio Friuli-Venezia Giulia verkent.
De oorsprong van de kathedraal van Gorizia is nauw verbonden met de geschiedenis van de stad zelf. In de vroege eeuwen na het jaar 1001 viel Gorizia onder de kerkelijke jurisdictie van de pieve van Salcano, nu bekend als Solkan, een voorstad van Nova Gorica in Slovenië. Dit gebied erfde waarschijnlijk een Romeins post, die gedurende de Middeleeuwen werd gebruikt. Naarmate het belang van Gorizia groeide—van zijn bescheiden begin als een villa in 1001 tot het verkrijgen van het recht om een wekelijkse markt te houden in 1210 en uiteindelijk stadsrechten in 1307—nam ook zijn kerkelijke betekenis toe.
In de 13e eeuw had Salcano een vicaris die toezicht hield op Gorizia, en in 1398 werd de Kerk van de Heilige Geest opgericht nabij het kasteel. De 15e eeuw zag de oprichting van de parochie van de heiligen Hilary en Tatian, wat leidde tot de documentatie van de plebs de Goritia aan het einde van de eeuw. Deze periode vereiste een waardige zetel voor de groeiende kerkelijke taken, wat leidde tot de selectie van een perceel ten zuiden van het huidige Piazza Cavour, toen bekend als Piazza del Comune. Dit gebied herbergde niet alleen de wekelijkse markt, maar werd ook de locatie van een constellatie van religieuze gebouwen, waarvan de belangrijkste gewijd was aan Sint Hilary, de tweede bisschop van Aquileia en een martelaar.
Door de eeuwen heen onderging de kathedraal talrijke transformaties. In 1471 beïnvloedde de machtige familie von Graben waarschijnlijk de bouw van de Kapel van Sint Acacius, een van de best bewaarde delen van de oorspronkelijke structuur. De 16e eeuw markeerde de overgang van de stad naar Habsburgse heerschappij, en de verspreiding van het protestantisme leidde tot belangrijke kerkelijke maatregelen, waaronder het worden van een aartsdiakonie in 1571. Tussen 1682 en 1702 onderging de kathedraal een grote barokke renovatie, met fresco's van Giulio Quaglio, hoewel veel verloren gingen tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1751 werd Gorizia de zetel van het aartsbisdom, na de ontmanteling van het Patriarchaat van Aquileia, en een deel van de Aquileiaanse schatkamer verrijkte de kathedraal.
Het huidige exterieur van de kathedraal van Gorizia, grotendeels ontworpen door Emilio Karaman en geïnspireerd door Max Fabiani, werd voltooid in 1924. De klokkentoren, oorspronkelijk gebouwd in de 16e eeuw, was aanvankelijk bedekt door een koepel, die in 1865 werd vervangen door de huidige piramidale spits. Rond 1920 werd de klokkengalerij geopend met bifora's. De gevel heeft een zadeldak met een gebroken fronton, een centrale poort geflankeerd door twee pilasters, en een nis erboven met een Madonna-beeld uit 1887. Het dak wordt bekroond met een dubbelarmig kruis, geflankeerd door twee afgeknotte obelisken. De houten deuren van de centrale en zij-ingangen zijn versierd met bronzen protomen van de twaalf apostelen.
Bij binnenkomst in de kathedraal worden bezoekers verwelkomd door een baai versierd met stucwerk. Aan de linkerkant zijn de namen van alle aartsbisschoppen van Gorizia in goud op zwart marmer gegraveerd. Het stucwerk van het schip is eenvoudiger, vaak omlijstend fresco's die de oorlog niet hebben overleefd. De ruimtelijkheid tussen de kolommen zorgt voor een lichte sfeer, in contrast met de donkerdere, oudere gotische delen van de kerk. Het centrale schip herbergt de kansel, daterend uit 1711 en toegeschreven aan Angelo De Putti. De marmeren reliëfs op de kansel tonen heiligen zoals Gregorius, Augustinus, Ambrosius en Hiëronymus, evenals Sint Teresa van Avila, Maria Magdalena en Sint Agnes.
Het presbyterium heeft een zilveren lamp uit 1845, ter vervanging van een door Maria Theresia geschonken lamp die in 1830 werd gestolen. Het naoorlogse altaar met een ambo en balustrade is versierd met beelden van twee Aquileiaanse martelaren. De triomfboog uit 1526 behoudt zijn originele laat-gotische kapitelen. Het plafond van het presbyterium, met zijn semi-octaogonale afsluiting, toont fresco's van Enrico Miani. Het hoogaltaar, toegeschreven aan Giovanni Pacassi en gebouwd tussen 1705 en 1707, is rijk aan polychroom marmer en heeft beelden van Pietro Baratta. Een schilderij van Giuseppe Tominz, dat de Maagd met de heiligen Hilary en Tatian voorstelt, siert de achterwand. De koorbanken en de bisschopstroon, gesneden door Giuseppe Bernardis, tonen scènes uit het Paternoster.
Gelegen aan het einde van het rechter schip, is de Kapel van Sint Acacius, gebouwd in 1471, de best bewaarde laat-gotische ruimte in de kathedraal. Het stergewelf heeft symbolen van de evangelisten en zestien engelachtige muzikanten. De kapel heeft verschillende functies gehad, waaronder als sacristie tot 1918. In de jaren 1920 werd de scheiding van het rechter schip gesloopt en het altaar van Sint Anna, oorspronkelijk uit de 14e eeuw, werd hier geplaatst. In 2014 werd het altaar verwijderd om de gotische architectuur van de kapel te benadrukken en geschonken aan de parochiekerk van San Gottardo in Mariano del Friuli.
Het pijporgel, gebouwd tussen 1928 en 1929 door Beniamino Zanin, bevindt zich op de galerij van de tegengevel. Het instrument heeft pneumatische transmissie en een onafhankelijke console met twee klavieren en een concave pedaal. De orgelkast bevat drie spitsen van hoofdpijpen, afgewisseld met gedraaide kolommen.
Toegankelijk vanuit de Kapel van Sint Acacius, herbergt de sacristie het 18e-eeuwse altaar van Sint Pieter in Cathedra, dat in 1925 werd verplaatst vanuit het rechter schip. Toegeschreven aan de Pacassi-familie, toont het altaar een voorstelling van de Wonderbaarlijke Vangst. Een schilderij van Giuseppe Battig uit 1841, dat Sint Pieter toont geflankeerd door Paulus en Catharina van Alexandrië, siert de muur. Portretten van verschillende aartsbisschoppen, waaronder een van Giuseppe Tominz, sieren ook de sacristie.
Het rechter schip herbergt momenteel vijf altaren, hoewel het er ooit zeven waren. Het eerste altaar, gewijd aan de Drie Koningen, werd opgericht door de familie Formentini en toont een kopie van het schilderij Madonna van Montesanto. Het tweede altaar, gewijd aan Sint Jozef, werd gebouwd door de familie Antonelli-De Grazia en bevat een schilderij van Giuseppe Battig uit 1844. Het derde altaar, ook gewijd aan Sint Jozef, heeft een chronogram uit 1713. Het vierde altaar, gewijd aan de Annunciatie, is ook bekend als het degl...
De kathedraal van Gorizia is niet alleen een plaats van aanbidding; het is een levend monument van de rijke geschiedenis en culturele erfgoed van de stad. De muren en altaren vertellen verhalen van eeuwen geleden, waardoor het een onmisbare bestemming is voor zowel geschieden
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
