SM U-118

Stel je voor dat je langs het strand van Hastings in Sussex wandelt en plots oog in oog staat met een gigantisch overblijfsel uit de oorlogstijd. Dit was de realiteit voor de bewoners en bezoekers van Hastings in april 1919, toen de Duitse onderzeeër SM U-118 onverwachts een deel van het landschap werd. Dit buitengewone voorval veranderde het rustige kustplaatsje in een bruisende toeristische attractie, waarbij menigten toestroomden om het gestrande gevaarte te aanschouwen.

De Reis van SM U-118

SM U-118 was een type UE II mijnenleggende onderzeeër van de Keizerlijke Duitse Marine, in dienst genomen op 8 mei 1918. Gebouwd op de AG Vulcan Stettin scheepswerf in Hamburg, stond ze onder bevel van Herbert Stohwasser en opereerde ze als onderdeel van de I Flotilla in de oostelijke Atlantische Oceaan. Ondanks haar indrukwekkende verschijning had U-118 een relatief bescheiden carrière, waarbij ze slechts twee schepen tot zinken bracht tijdens haar dienst. Haar eerste succes kwam op 16 september 1918, toen ze de Britse stoomboot Wellington torpedeerde en tot zinken bracht. De maand daarop claimde ze haar tweede en laatste slachtoffer, de Britse tanker Arca.

De Onverwachte Aankomst in Hastings

Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd U-118 op 23 februari 1919 overgedragen aan de Geallieerden in Harwich. Ze was bestemd voor Frankrijk, maar het lot had andere plannen. Terwijl ze van Harwich naar Brest werd gesleept, brak U-118 los tijdens een storm en strandde op het strand van Hastings in de vroege uren van 15 april 1919. De onderzeeër kwam tot stilstand recht voor het Queens Hotel, wat een onverwacht en dramatisch schouwspel opleverde.

Een Toeristische Attractie Ontstaat

Pogingen om de onderzeeër vlot te trekken mislukten. Drie tractoren probeerden haar te verplaatsen en een Franse torpedobootjager probeerde haar zelfs met geweervuur te breken, maar de nabijheid van het openbare strand en het Queens Hotel verhinderden het gebruik van explosieven. Met de onderzeeër stevig vastgeklemd, werd ze snel een grote toeristische attractie. Duizenden stroomden dat paasweekend naar Hastings om de gestrande U-boot te zien, en de lokale kustwacht nam de leiding over de situatie.

Erkend als een kans, stond de Admiraliteit de stadsklerk van Hastings toe om een kleine vergoeding te vragen aan bezoekers die op het dek van de onderzeeër wilden klimmen. Dit initiatief was een groot succes en bracht in slechts twee weken bijna £300 op (gelijk aan £18.500 in 2024). De opbrengst werd gebruikt om de terugkerende soldaten van de stad te verwelkomen. Hoofdbootsman William Heard en hoofdofficier W. Moore van de kustwacht gaven rondleidingen aan belangrijke bezoekers en toonden het interieur van de onderzeeër.

De Donkere Kant van de Attractie

Echter, de opwinding werd al snel overschaduwd door tragedie. Zowel Heard als Moore werden ernstig ziek, en hun toestand verslechterde in de loop van de tijd. Ondanks aanvankelijke vermoedens dat rottend voedsel aan boord de oorzaak was, bepaalde een onderzoek later dat een giftig gas, mogelijk chloor van de beschadigde batterijen van de onderzeeër, abcessen op hun longen en hersenen had veroorzaakt. Moore overleed in december 1919, gevolgd door Heard in februari 1920.

De Laatste Dagen van de Onderzeeër

Hoewel de rondleidingen binnen de onderzeeër stopten, bleef de fascinatie voor U-118 voortduren. Toeristen bleven het strand bezoeken om gefotografeerd te worden naast of op het dek van de onderzeeër. Op 21 mei 1919 werd het wrak door de Britse Admiraliteit verkocht aan de James Dredging Co. voor £2.200 (gelijk aan £128.000 in 2024). Het bedrijf begon met het ontmantelen van de onderzeeër op het strand, een proces dat doorging tot 1921. Het dekkanon bleef achter maar werd uiteindelijk in hetzelfde jaar verwijderd. Sommige resten van de kiel van de onderzeeër liggen mogelijk nog steeds begraven onder het zand van het strand van Hastings.

De Erfenis van SM U-118

Vandaag de dag dient het verhaal van SM U-118 als een fascinerend hoofdstuk in de geschiedenis van Hastings. De gestrande onderzeeër bood niet alleen een uniek schouwspel voor de stad, maar benadrukte ook de onverwachte manieren waarop de nasleep van oorlog lokale gemeenschappen kan beïnvloeden. Het verhaal van U-118 herinnert ons aan de veerkracht en aanpassingsvermogen van de mensen van Hastings, die een onverwachte gebeurtenis omzetten in een kans voor gemeenschappelijk voordeel.

Dus, terwijl je langs de kust van Hastings loopt, neem een moment om je de verwondering en nieuwsgierigheid voor te stellen die meer dan een eeuw geleden in de lucht hing, toen een machtige Duitse onderzeeër op het strand lag, en de kloof tussen oorlogsverleden en vredesherstel op de meest onverwachte manieren overbrugde.