De kathedraal van Imola, plaatselijk bekend als Chiesa cattedrale di San Cassiano, is de belangrijkste gebedsplaats in Imola, Italië, en dient als de bisschoppelijke zetel van het bisdom Imola. Dit indrukwekkende bouwwerk, met een rijke geschiedenis die teruggaat tot de 12e eeuw, is niet alleen een spiritueel centrum, maar ook een baken van architectonische pracht en historische betekenis.
De oorsprong van de kathedraal van Imola gaat terug tot de 12e eeuw, toen de oorspronkelijke kathedraal van het bisdom Imola zich bevond in Castrum Sancti Cassiani, een nederzetting ten westen van de stad. In februari 1177 viel Imola echter Castrum Sancti Cassiani aan en verwoestte het volledig. Tien jaar later bereikte bisschop Enrico een akkoord met de gemeente Imola om een nieuwe kathedraal binnen de stadswallen te bouwen. Deze nieuwe kathedraal werd ingewijd op 24 oktober 1271, waarmee het begin van haar lange en bewogen geschiedenis werd gemarkeerd.
Tegen de 18e eeuw had de kathedraal verschillende aanpassingen ondergaan, maar kampte ze met ernstige structurele problemen. In 1763 werd besloten het gebouw volledig te renoveren en te herstructureren. De taak werd toevertrouwd aan Cosimo Morelli, de meest vooraanstaande architect in Romagna in die tijd, die ook betrokken was bij de stedelijke transformatie van de hele stad. De renovatie vond plaats in twee fasen: tussen 1765-69 werden het koor, het presbyterium met de koepel en de crypte herbouwd, en tussen 1775-81 werden de overige delen van de kerk voltooid. Het vernieuwde heilige gebouw werd op 28 mei 1782 ingewijd door paus Pius VI. De gevel, ontworpen door de Romeinse architect Filippo Antolini, werd in 1850 voltooid.
In de late 19e eeuw, ter voorbereiding op het Jubeljaar van 1900, werd er zowel binnen als buiten de kathedraal uitgebreid gerestaureerd. De marmeren vloer werd volledig vernieuwd en er werden ingrepen gedaan aan de klokkentoren. Rondom de kathedraal werd een nieuwe kasseien bestrating aangelegd met geometrische motieven van verschillend gekleurde kiezelstenen, en speciale paden werden in trachiet geplaveid om de verschillende ingangen van de kathedraal te benadrukken. Een groot cameo met de inscriptie ANNO SACRO MCM werd voor de hoofdingang geplaatst ter herdenking van het Jubeljaar. De kathedraal werd plechtig heropend op 12 augustus 1901, aan de vooravond van het feest van Sint Cassianus.
In de periode na de Tweede Wereldoorlog werd het gebied rond de kathedraal omgevormd tot een parkeerplaats. In 2010 besloot bisschop Tommaso Ghirelli echter om het gebied terug te brengen naar zijn oorspronkelijke gebruik, wat de restauratie van de ernstig aangetaste kasseien bestrating noodzakelijk maakte. Het werk, onder leiding van ingenieur Paolo Palladini, werd in 2011 voltooid, net op tijd voor de viering van het feest van Sint Cassianus.
Het interieur van de kathedraal van Imola is verdeeld in drie schepen, waarbij het middenschip bijzonder ruim is en wordt geflankeerd door diepe zijkapellen. Het middelpunt van het gebouw is de grote en harmonieuze scenografie van het presbyterium. Symmetrische trappen stijgen op vanuit de zijschepen, terwijl een centrale, bredere trap naar de crypte leidt. In de eerste kapel aan de linkerkant bevindt zich een van de weinige overblijfselen van de middeleeuwse kathedraal: het doopvont uit het begin van de 16e eeuw, mogelijk gemaakt door Toscaanse ambachtslieden. In opdracht van bisschop Simone Bonadies (1488-1511) draagt het doopvont zijn wapenschild op twee van de acht zijden en bevat het opmerkelijke reliëfs van Sint Jan de Doper en een heilige bisschop, mogelijk Sint Cassianus.
De tweede kapel herbergt een altaarstuk dat de heiligen Petrus en Paulus afbeeldt, daterend uit de 19e eeuw en gemaakt door de Camuccino-werkplaats, mogelijk door de meester zelf. De volgende kapel bevat een devotioneel fresco, bekend als de Madonna delle Laudi, daterend uit het begin van de 15e eeuw en geplaatst in een groter, later doek met aanbiddende engelen. De laatste kapel aan de linkerkant toont een schilderij van de Tenhemelopneming, toegeschreven aan Jacopo Bertucci.
Aan de rechterkant toont het altaarstuk van de eerste kapel het Avondmaal te Emmaüs, een werk van de Imolese kunstenaar Ignazio Zotti, gedateerd 1850. De tweede kapel herbergt een kostbaar houten kruisbeeld van Jezus, waarschijnlijk uit het einde van de 15e eeuw, geschilderd door Marco Cattani in 1524. De rechterwand bevat een doek, de Verheffing van het Kruis, geschilderd in 1783 door Angelo Gottarelli. De derde kapel bevat een schilderij van de Forlivese kunstenaar Giacomo Zampa, dat de Heilige Familie met Sint Jan de Doper voorstelt.
Bij het beklimmen van de trappen naar het presbyterium kan men de grafmonumenten van Lippo en Francesco Alidosi in de muren zien. De prachtige kandelaars op het hoofdaltaar, geschonken door paus Pius IX, een voormalige bisschop van Imola, zijn van bijzonder belang. Achter het hoofdaltaar, boven de monumentale houten koorbanken, staat een groot doek van Pietro Tedeschi, dat het martelaarschap van Sint Cassianus afbeeldt.
Aan de rechterkant, in de kapel van de Onbevlekte Ontvangenis, wordt een mooie beeldhouwwerk van Filippo Scandellari uit de 18e eeuw vereerd, dat de Onbevlekte Ontvangenis voorstelt en afkomstig is uit de voormalige kerk van Sint Franciscus. In de kapel van de relieken, links van het hoofdaltaar, toont een ander schilderij van Gottarelli de heiligen Apollinaris, Cosmas, Charles Borromeo, Terenzio en Donato van Imola.
Tijdens het Jubeljaar van het Heilige Jaar 2000 financierde een genereuze anonieme weldoener de creatie van tien marmeren beelden die de nissen vulden die sinds de inwijding door paus Pius IV in 1782 leeg waren gebleven. In de crypte bevatten drie marmeren urnen, versierd met putti en friezen, gemaakt tussen 1698-1704 door de Bolognese kunstenaar Giuseppe Maria Mazza, een prominente figuur van de barokkunst, de overblijfselen van vier heiligen uit Imola: Cassianus, Petrus Chrysologus, Proietto en Maurelius. Onder de vloer, voor het altaar, liggen de bisschoppen van het bisdom begraven, en in een nis worden de overblijfselen bewaard van Girolamo Riario, de eerste echtgenoot van Caterina Sforza, die in 1488 in Forlì werd vermoord.
De kathedraal van Imola is niet alleen een plaats van aanbidding; het is een getuigenis van de rijke geschiedenis en architectonische evolutie van de stad. Van haar middeleeuwse oorsprong tot haar barokke pracht, deze kathedraal belichaamt de geest en veerkracht van Imola, waardoor het een must-see is voor iedereen die deze charmante Italiaanse stad verkent.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
