Gelegen langs de oevers van de majestueuze Rijn, staat het Kurfürstliches Schloss in Koblenz als een bewijs van de pracht en elegantie van het vroege Franse classicisme. Dit indrukwekkende paleis, oorspronkelijk gebouwd als residentie van de laatste aartsbisschop en keurvorst van Trier, Clemens Wenzeslaus van Saksen, is een van de belangrijkste paleisconstructies in Zuidwest-Duitsland, vergelijkbaar met Schloss Wilhelmshöhe in Kassel en het Prins-bisschoppelijk Paleis in Münster.
Het verhaal van het Kurfürstliches Schloss Koblenz begint aan het eind van de 18e eeuw. De oude residentie, Schloss Philippsburg in Ehrenbreitstein, was vervallen en ongeschikt voor de nieuwe aartsbisschop, die afkomstig was uit de Saksisch-Poolse markgraaf en koninklijke familie. Daarom werd besloten dat een nieuw, representatiever gebouw nodig was. Na veel discussie en overtuiging stemden de lokale landgoederen in met de financiering van de bouw van het nieuwe paleis. Het paleis werd tussen 1777 en 1793 gebouwd in de nieuwe Koblenzer wijk Neustadt, onder leiding van aartsbisschop Clemens Wenzeslaus van Saksen.
De eerste architectonische plannen werden opgesteld door de Parijse architect Pierre Michel d’Ixnard, die al verschillende gebouwen in Zuid-Duitsland had ontworpen. Echter, zijn plannen werden bekritiseerd en het werd duidelijk dat hij overweldigd was door het project. Een beoordeling door de Parijse Academie voor Architectuur bevestigde de kritiek, en d’Ixnard werd vervangen door Antoine-François Peyre de Jongere. Peyre's herziene plannen resulteerden in een eenvoudiger en kleiner gebouw, dat nog steeds voldeed aan de eerder gelegde fundamenten.
Het interieurontwerp en de inrichting werden tot 1787 verzorgd door François Ignace Mangin, met Andreas Henckel als hofstucwerker. De lokale bouwleiding was in handen van Johann Andreas Gärtner uit Dresden, die ook de Festungsschirrhof in Koblenz bouwde, later beschadigd in de Tweede Wereldoorlog. Onder de kunstenaars die betrokken waren bij de bouw van het paleis waren de beeldhouwer Johann Sebastian Barnabas Pfaff uit Mainz en de schilder Januarius Zick.
Op 23 november 1786 trokken aartsbisschop Clemens Wenzeslaus en zijn zus Maria Kunigunde van Saksen, de prinses-abdis van Essen, in het nieuwe paleis. In datzelfde jaar werd het paleis aangesloten op de nieuwe keurvorstelijke watervoorziening uit Metternich. Een jaar later werd een nieuw theater nabij het paleis geopend, en in 1791 werd de Clemensbrunnen, de eerste openbare fontein aangesloten op de watervoorziening, opgericht op wat nu Clemensplatz is.
Met het uitbreken van de Franse Revolutie stopte Clemens Wenzeslaus zijn hervormingsinspanningen en voerde een strenger regime in. Hij bood onderdak aan emigranten en vluchtende leden van het Franse koninklijke hof, waardoor Koblenz een centrum werd voor Franse royalisten. Echter, toen het Franse revolutionaire leger oprukte, werd Clemens Wenzeslaus gedwongen te vluchten op 7 oktober 1794. Koblenz werd twee weken later door de Fransen ingenomen, en het keurvorstendom Trier werd grotendeels geannexeerd door Frankrijk in 1801.
Het interieur van het paleis werd nooit voltooid, en de mobiele meubels werden naar Augsburg vervoerd voordat Clemens Wenzeslaus vluchtte. Deze meubels werden later onderdeel van de Beierse koninklijke collectie en zijn vandaag de dag nog steeds te zien in verschillende Beierse paleizen. Na het vertrek van de aartsbisschop diende het paleis als kazerne en militair hospitaal, en na 1815, toen het onder Pruisische controle kwam, bleef het in gebruik als kazerne.
Speurtochten in Koblenz
Ontdek Koblenz met de digitale speurtocht van myCityHunt! Los puzzels op, beheers teamtaken en verken Koblenz op een spannende en interactieve manier!
Tijdens het Pruisische tijdperk dienden de ronde gebouwen van het paleis voornamelijk als kazerne, terwijl het hoofdgebouw soldaten en verschillende Pruisische autoriteiten en rechtbanken huisvestte. Van 1823 tot 1842 was het paleis de zetel van de Oberpräsident van de Rijnprovincie. In 1911 verhuisde het kantoor van de Oberpräsident naar een nieuw gebouw naast het paleis.
Tussen 1833 en 1852 was er een optische telegraafstation, onderdeel van de Pruisische telegraaflijn van Berlijn naar Koblenz, gevestigd op de belvedère van het paleis. Friedrich Wilhelm IV koos het paleis als zijn residentie tijdens zijn verblijven in het Rijnland en liet het interieur herontwerpen door Johann Claudius von Lassaulx en Friedrich August Stüler tussen 1842 en 1845.
Van 1850 tot 1858 resideerden de toekomstige keizer Wilhelm I en zijn vrouw Augusta in het paleis terwijl Wilhelm diende als militair gouverneur van de Rijnprovincie en Westfalen. Augusta initieerde de aanleg van de Kaiserin-Augusta-Anlagen, een reeks tuinen langs de Rijn. Het paleis bleef een favoriete toevluchtsoord voor de koninklijke familie tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Tegenwoordig herbergt het Kurfürstliches Schloss Koblenz verschillende federale autoriteiten. Zijn historische betekenis en architectonische schoonheid blijven bezoekers van over de hele wereld aantrekken. De tuinen van het paleis, ontworpen in Franse stijl, bieden een rustige omgeving voor ontspannen wandelingen, terwijl het gebouw zelf als een monument staat voor de rijke geschiedenis en het culturele erfgoed van Koblenz.
Of je nu een geschiedenisenthousiasteling bent, een architectuurliefhebber, of gewoon op zoek bent naar een pittoreske plek om te verkennen, het Kurfürstliches Schloss Koblenz is een bestemming die je niet mag missen. Zijn rijke verleden en elegante ontwerp maken het een boeiend monument dat een kijkje biedt in de grandeur van een vervlogen tijdperk.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.