Fort de l'Est

Fort de l'Est, gelegen in Saint-Denis, is een militaire vesting met een rijke geschiedenis en een belangrijke rol in de verdediging van Parijs. Gebouwd tussen 1841 en 1843, maakte het deel uit van het grotere Thiers-vestingssysteem, ontworpen om de Franse hoofdstad te beschermen tegen mogelijke invasies. Deze vesting, samen met vijftien andere losse forten, vormde een essentieel onderdeel van een enorme verdedigingsgordel van 33 kilometer, met 17 forten, 94 bastions en talrijke andere verdedigingswerken.

De Geschiedenis van Fort de l'Est

De bouw van Fort de l'Est begon in 1840, zelfs voordat de financieringswet van 1841 140 miljoen frank toekende voor de voltooiing van het project. Het fort, vernoemd naar de toenmalige premier Louis-Philippe I, werd gebouwd door een arbeidsmacht van bijna 25.000 arbeiders. Ondanks het robuuste ontwerp, maakte de snelle evolutie van de artillerietechnologie deze vestingen al snel verouderd. Tegen 1882 waren er al discussies gaande over het buiten gebruik stellen van het fort, geleid door afgevaardigde Martin Nadaud.

In 1919 werd het fort voor 100 miljoen frank overgedragen aan de gemeente Parijs. Door de jaren heen heeft het fort verschillende toepassingen en wijzigingen ondergaan. In 1953 werd de niet-bebouwde zone afgeschaft, en in 1963 werd het noordelijke bastion van het fort verwijderd om plaats te maken voor de aanleg van de A1-snelweg, die nu een duidelijk zicht op het fort biedt. Ondanks deze veranderingen blijft het fort een actieve militaire locatie, waar talrijke reservisten zijn gehuisvest en het hoofdkwartier van de Nationale Federatie van Reserve Onderofficieren is gevestigd.

Belangrijke Gebeurtenissen bij Fort de l'Est

Fort de l'Est is het toneel geweest van verschillende belangrijke historische gebeurtenissen. In 1870, tijdens de Frans-Pruisische Oorlog, vuurden Franse soldaten gestationeerd in het fort granaten af op de stad Stains, die bezet was door Pruisische troepen. Deze beschieting veroorzaakte aanzienlijke schade aan de kerk van de stad en verwoestte het kasteel. Ondanks hun inspanningen bezetten de Pruisische troepen uiteindelijk het fort, een moment vastgelegd op een foto uit die tijd.

In 1872 kreeg het fort verdere bekendheid toen Jules Bonhomme, de kapelaan van de kazerne, zijn memoires publiceerde getiteld Souvenirs du Fort de l'Est, près Saint-Denis. Carnet d'un aumônier de l'armée de Paris, 1870-1871. Op 9 augustus 1918, tijdens de Eerste Wereldoorlog, ontplofte een granaat afgevuurd door de Pariser Kanonen in het fort. Later, op 25 augustus 1944, evacueerde het Duitse garnizoen dat het fort bezette het tijdens de bevrijding van Parijs.

Na de Tweede Wereldoorlog had het fort verschillende functies. In 1945 huisvestte het tijdelijk de Staatsveiligheidsrechtbank en een deel van de SHA-archieven. In 1946 vermeldt een passage uit de memoires van een verzetspriester, Paul Parguel, zijn arrestatie en internering in het kruitmagazijn van het fort door Franse troepen die samenwerkten met de nazi's. In 1958, na de ratificatie van de NAVO-standaardisatieovereenkomsten door Frankrijk, werd het Inter-Army Bureau of Material Codification (BICM) opgericht in het fort. Tijdens de Algerijnse Oorlog in 1962 hield een militaire rechtbank zittingen in het fort, en Jean-Marie Bastien-Thiry, een samenzweerder van de OAS, werd daar berecht en ter dood veroordeeld.

Modern Fort de l'Est

In het begin van de jaren 2000 opende de Leger des Heils Stichting 150 bedden binnen het fort, waar in 2002 alleen al 18.000 mensen onderdak vonden. In 2009 werd er een dorp van tijdelijke huizen op het terrein van het fort opgericht om ongeveer twintig Roma-families te huisvesten die eerder in de André-Campra sloppenwijk in La Plaine woonden.

Tegenwoordig is het fort een mix van historische betekenis en hedendaagse bruikbaarheid. Het dient nog steeds militaire doeleinden, met verschillende eenheden die daar zijn gestationeerd en talrijke reservisten die er training ontvangen. Daarnaast herbergt het fort de archieven met betrekking tot insubordinatie tijdens de Eerste Wereldoorlog en verschillende niet-geclassificeerde documenten uit voormalige garnizoensbibliotheken. Het glacis van het fort wordt gedeeltelijk bezet door gemeenschappelijke tuinen, vereeuwigd door fotograaf Patrick Zachmann in 1994.

Fort de l'Est Verkennen

Bezoekers van Fort de l'Est kunnen zich onderdompelen in de rijke geschiedenis en de strategische betekenis ervan in de verdediging van Parijs waarderen. De architectuur van het fort, met zijn robuuste stenen muren en strategische ligging, biedt een kijkje in de militaire techniek van het midden van de 19e eeuw. Het omliggende gebied, inclusief het nabijgelegen Canal Saint-Denis en de drukke A1-snelweg, vormt een scherp contrast tussen het historische en het moderne.

Hoewel de toegang tot het interieur van het fort beperkt kan zijn vanwege het voortdurende militaire gebruik, zijn het exterieur en de omliggende gronden een getuigenis van de blijvende erfenis ervan. Het fort staat als een monument voor de veerkracht en strategische vooruitziendheid van degenen die het hebben gebouwd, en het voortdurende gebruik ervan zorgt ervoor dat het een levend deel blijft van het militaire erfgoed van Frankrijk.

Samenvattend is Fort de l'Est niet alleen een overblijfsel uit het verleden, maar een dynamisch onderdeel van het heden, dat de kloof tussen geschiedenis en moderniteit overbrugt. De muren hebben talloze verhalen van moed, conflict en veerkracht meegemaakt, waardoor het een fascinerende bestemming is voor zowel geschiedenisliefhebbers als toevallige bezoekers. Of je nu wordt aangetrokken door de historische betekenis of de architectonische grandeur, een bezoek aan Fort de l'Est belooft een gedenkwaardige reis door de tijd te zijn.