Burg Limburg

Burg Limburg, lokaal bekend als Limburg Castle, is een betoverend middeleeuws rotskasteel gelegen in Limburg an der Lahn in de regio Hessen, Duitsland. Het kasteel torent majestueus uit achter de Limburgse kathedraal op een kalkstenen klif genaamd Domberg, en biedt een adembenemend uitzicht over de rivier de Lahn en het charmante oude stadscentrum van Limburg.

De Geschiedenis van Burg Limburg

De geschiedenis van Burg Limburg is net zo rijk en gevarieerd als het landschap dat het overziet. Archeologische vondsten suggereren dat de Domberg al rond 500 v.Chr. een Keltische nederzetting herbergde. Tegen de Merovingische periode, en zeker rond het jaar 800, bestond er een versterking op deze strategische locatie om de oversteek van de Lahn te beveiligen. In de 9e eeuw werd het kasteel de residentie van de lokale graven onder de Frankische koningen, en in de 10e eeuw was het eigendom van de Conradijnen, die het St. Georgsklooster stichtten, de voorloper van de huidige kathedraal, binnen de vesting bekend als Limburc.

Gedurende de 13e eeuw ontwikkelde het oostelijke deel van het kasteel zich tot een meer paleisachtige residentie voor de Heren van Limburg, terwijl de rest van het complex diende als woningen voor de vazallen van het kasteel, compleet met verschillende binnenplaatsen en torens. Nadat de Conradijnse lijn uitstierf, ging het kasteel over naar het Huis Isenburg en later, in de 14e eeuw, naar het Keurvorstendom Trier. Het werd vervolgens verhuurd aan de graven van Leiningen, de heren van Ysenburg, en in de 16e eeuw aan de familie Landschad von Steinach. In deze tijd diende het kasteel als administratief centrum voor Limburg en de omliggende Trierse bezittingen.

In 1802 werd Burg Limburg onderdeel van Nassau-Weilburg, vervolgens in 1806 van het Hertogdom Nassau, en uiteindelijk in 1866 van Pruisen. Vanaf dat moment bleven delen van het kasteel onbewoond. In 1883 werd er een vakschool opgericht in het zaalgebouw van het kasteel, die in de loop der jaren uitbreidde. Het laatgotische zaalgebouw werd in 1929 door brand verwoest, maar herbouwd tegen 1935. Na de Tweede Wereldoorlog nam de staat Hessen het gebouw over.

Van 1905 tot 1976 was het Diocesaan Museum van het bisdom Limburg gehuisvest in de St. Pieterskapel en aangrenzende kamers. De vakschool bleef tot 1963, en delen van het renaissancegebouw dienden tot 2003 als de lerarenopleiding van het Staatliche Schulamt Weilburg. In 1995 voorkwam een publieke verontwaardiging dat de staat Hessen het kasteel aan een particuliere investeerder verkocht, wat leidde tot de oprichting van een ondersteuningsvereniging om het kasteel te behouden. In 2000 verwierf de stad Limburg het kasteel voor een symbolische prijs van 1 Duitse Mark.

Ontdekking van Burg Limburg

Vandaag de dag is Burg Limburg een fascinerende bestemming voor zowel geschiedenisliefhebbers als toevallige bezoekers. Sommige kamers herbergen de stadsarchieven, terwijl andere worden gebruikt door de muziekschool van de kathedraal voor opnames. De toekomst van het kasteel omvat plannen voor een stadsmuseum, maar eerst moet aanzienlijke structurele schade worden aangepakt. Het renaissancegebouw in het noordoosten heeft met name te lijden gehad van verzakkingen en dakschade, wat stabilisatie- en reparatiewerkzaamheden noodzakelijk maakte die in 2009 begonnen.

Architectonische Hoogtepunten

Burg Limburg bestaat uit verschillende gebouwen uit verschillende tijdperken, rondom een binnenplaats die naar het noorden open is richting de rivier de Lahn. De middeleeuwse indeling is niet meer volledig te reconstrueren, maar de woontoren, waarschijnlijk gebouwd rond 1250 onder Gerlach I van Limburg, blijft een opvallend kenmerk. De toren heeft een gewelfde kelder en drie bovengrondse verdiepingen, met een eens grootse hal op de begane grond met vroege gotische bladkapitelen. De eenvoudigere hal op de eerste verdieping en het huidige dak dateren uit 1652.

Aangrenzend aan de woontoren bevindt zich de St. Pieterskapel, daterend uit de 11e eeuw en later uitgebreid. De kapel, het oudste overgebleven deel van het kasteel, heeft een eenvoudig altaargebied, een driedelig gotisch maaswerkraam en een muurschildering van St. Christoffel uit circa 1300. De muurschildering werd gedeeltelijk vernietigd in de 19e eeuw door een deur. In 1534 werd er boven de kapel een woongebouw toegevoegd.

Verder naar het zuiden staat een groot zaalgebouw gebouwd na 1379, opmerkelijk vanwege de enorme hal op de eerste verdieping die wordt gedomineerd door een grote laatgotische open haard. De zuidmuur is doorbroken door vijf ramen in rondboognissen met stenen dwarsbalken en holle profielen. De begane grond diende als keuken en later als stal.

Ten noorden van de woontoren bevindt zich het renaissancegebouw uit circa 1600, met een stenen begane grond en een vakwerk bovenbouw, compleet met Frankische erkers en gebogen gevels. Een achthoekige, met leisteen bedekte traptoren met een houten wenteltrap staat voor het barokke gebouw. Bij de ingang bevond zich tot rond 1800 een kasteelput, gevoed door een leidingsysteem.

De zuidkant van de binnenplaats wordt afgesloten door een stenen uitbreiding met een vakwerkstructuur en een open galerij die uitkijkt op de binnenplaats. Dit is een reconstructie van het gotische zaalgebouw dat in 1929 afbrandde. In het westen werd in 1779 een schuur toegevoegd aan de overblijfselen van de schildmuur, die in 1929 afbrandde en werd herbouwd als schoolgebouw. Voorheen bevond zich in dit gebied waarschijnlijk een voorburcht met verschillende vazalhuizen. De noordkant van de binnenplaats heeft een poort en een woongebouw uit 1720 met een schilddak, voorheen het Trierse keldergebouw en nu de sacristie van de kathedraal. De tuin aan de open noordzijde van de binnenplaats werd in de 19e eeuw aangelegd, met een tuinhuis onder twee lindebomen rond 1780 en een gracht met een brug voor de poort.

De binnenplaats toont grafstenen van verschillende Trierse administratieve functionarissen en geestelijken van het klooster. Volgens de Limburgse kroniekschrijver Johann[es] Mechtel was het hele gebied ooit omgeven door een schildmuur met verschillende torens en de Eulentor als enige toegang. De poort werd in 1569 gesloopt, en alleen overblijfselen van de schildmuur en torens blijven over. De exacte datum van de sloop van de vestingwerken is onbekend. Twee extra lagere muren omringden het klooster, het kasteel en delen van de oude stad, waarvan sommige delen nog steeds zichtbaar zijn.

Concluderend is Burg Limburg niet alleen een historisch monument, maar een getuigenis van het rijke erfgoed en de architectonische evolutie van de regio. De muren weerklinken verhalen uit eeuwen geleden, waardoor het een onmisbare attractie is voor iedereen die Limburg an der Lahn bezoekt.