Lodi Cathedral

De kathedraal van Lodi, plaatselijk bekend als Duomo di Lodi, staat als een baken van architectonische pracht en historische betekenis in de charmante stad Lodi, Lombardije. Deze indrukwekkende kathedraal, gewijd aan de Maagd Maria (Santa Maria Assunta), is niet alleen de belangrijkste plaats van katholieke eredienst in de stad maar ook de zetel van de bisschop van Lodi. Als een van de grootste kerken in Lombardije en het oudste monument in Lodi, maken de rijke geschiedenis en de schitterende architectuur van de kathedraal het een onmisbare bestemming voor elke reiziger.

De Geschiedenis van de Kathedraal van Lodi

De oorsprong van de kathedraal van Lodi gaat terug tot de 12e eeuw, met de symbolische eerste steen gelegd op 3 augustus 1158, dezelfde dag dat de stad Lodi werd gesticht. De bouw van dit romaanse meesterwerk begon kort daarna, waarbij materialen uit de oude stad Laus Pompeia werden gebruikt. De eerste bouwfase duurde van 1158 tot 1163, waarbij de crypte plechtig werd ingewijd met de overbrenging van de relieken van Sint Bassiano in aanwezigheid van keizer Frederik Barbarossa.

De kathedraal die we vandaag de dag zien, heeft verschillende bouw- en renovatiefasen doorgemaakt. De gevel, bijvoorbeeld, werd in 1284 voltooid met de toevoeging van een gotisch portiek. In het begin van de 16e eeuw, onder auspiciën van de apostolische administrator Claudio di Seyssel, onderging de kathedraal aanzienlijke restauraties en moderniseringen, waaronder de toevoeging van renaissance-stijl bifore ramen en een nieuwe roosvenster. De restauraties in de 18e eeuw door architect Francesco Croce veranderden het oorspronkelijke uiterlijk van de kathedraal, dat later werd hersteld tussen 1958 en 1965.

Verkenning van het Exterieur

Het exterieur van de kathedraal van Lodi is een getuigenis van de romaanse stijl, gekenmerkt door de asymmetrische bakstenen gevel versierd met een reeks bogen. Het gotische portiek, toegevoegd in 1285, is een opvallend kenmerk ondersteund door slanke kolommen rustend op stenen leeuwen. De lunet boven het portiek toont Sint Bassiano, de Madonna en Christus in een zegenende houding, met het opschrift REX op de halo rond Zijn hoofd. De pilasters van het portiek bevatten beelden van Adam en Eva en groteske telamons die de architraaf ondersteunen, wat het vakmanschap toont van de Campione-meesters die beelden van de kathedraal van Piacenza hergebruikten.

Andere opmerkelijke elementen zijn het grote centrale roosvenster en de renaissance-stijl bifore ramen, die doen denken aan die van de Certosa di Pavia, waarschijnlijk vervaardigd door de school van Giovanni Antonio Amadeo. Een bronzen beeld van Sint Bassiano, een kopie van het originele vergulde koperen beeld uit 1284, staat in een edicule. De massieve klokkentoren, ontworpen door Callisto Piazza tussen 1538 en 1554, blijft onvoltooid vanwege militaire veiligheidszorgen.

Aangrenzend aan de kathedraal kunnen bezoekers de binnenplaats van de kanunniken verkennen, de overblijfselen van het oude klooster gebouwd door Giovanni Battagio in 1484, versierd met bakstenen kolommen en decoraties. De kathedraal biedt ook toegang tot het rijke Diocesaan Museum van Heilige Kunst, waar een scala aan religieuze artefacten te vinden is.

Het Interieur van de Kathedraal van Lodi

Bij binnenkomst in de kathedraal van Lodi onthult zich een basiliekplan met drie beuken gescheiden door ronde bogen rustend op cilindrische bakstenen pilaren, allemaal bedekt door kruisgewelven. De zijbeuken worden bekroond met matronea die uitkijken op de centrale beuk met bifore ramen. De verhoogde laatste travee van de centrale beuk en de apsis vormen het oude priesterkoor, met een barok hoogaltaar van veelkleurig marmer. Voor het oude priesterkoor bevindt zich het nieuwe altaar, gecreëerd na het Tweede Vaticaans Concilie, met een rood Veronamarmeren sarcofaag.

Het interieur van de kathedraal herbergt belangrijke kunstwerken, waaronder een polyptiek van Callisto Piazza die de Kindermoord van Bethlehem afbeeldt, een andere polyptiek van Alberto Piazza met de Tenhemelopneming van de Maagd, en een Laatste Oordeel uit de 15e eeuw. Een schilderij van Giulio Cesare Procaccini, dat de Madonna della Neve toont die verschijnt aan paus Liberius, siert ook de kathedraal. De grote apsis is versierd met een mozaïek van Aligi Sassu.

Achter het barokke altaar staat het pijporgel uit 1835 van de gebroeders Serassi, gehuisvest in een moderne houten kast, als een getuigenis van het rijke muzikale erfgoed van de kathedraal. Het orgel, met volledig mechanische transmissie, heeft twee klavieren en een pedaalbord, met 54 registers.

De Crypte

De crypte, het oudste deel van de kathedraal, heeft een bas-reliëf uit de 12e eeuw van het Laatste Avondmaal bij de ingang. Oorspronkelijk was de vloer 65 cm hoger en werden de gewelven ondersteund door bakstenen pilaren. Het centrale altaar, daterend uit 1856, herbergt de relieken van Sint Bassiano in een zilveren kist vervaardigd door Antonio Cassani, met gravures van Giosuè Argenti en een gedreven koperen plaat door Tilio Nani die episodes uit het leven van de heilige afbeeldt. Links van het hoofdaltaar bevindt zich het altaar van Sint Alberto Quadrelli, bisschop van Lodi van 1168 tot 1173. Beide lichamen van de heiligen werden in 1994 opnieuw samengesteld en gekleed.

In de linker apsidiool kunnen bezoekers een 15e-eeuwse beeldengroep vinden die de Rouw om de Dode Christus voorstelt, met rouwende figuren plaatselijk bekend als de caragnòn del Dòmm.

Tot slot is de kathedraal van Lodi niet alleen een religieus monument maar ook een symbool van de blijvende geest en rijke culturele erfgoed van de stad. De muren weerklinken met verhalen uit het verleden en nodigen bezoekers uit om de kunst en geschiedenis die dit opmerkelijke gebouw hebben gevormd, te ontdekken en te waarderen.