église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge

Gelegen in de charmante gemeente Montrouge, net ten zuiden van Parijs, staat de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge als een getuigenis van architectonische innovatie en historische veerkracht. Plaatselijk bekend als église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge, is deze kerk al eeuwenlang een hoeksteen van de gemeenschap, en haar verhaal is er een van voortdurende transformatie en vernieuwing.

De Historische Reis van de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge

De oorsprong van de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge gaat terug tot de 13e eeuw. De eerste vermelding van een parochiekerk op deze locatie dateert uit de 14e eeuw, met verdere verwijzingen tijdens het bewind van koning Frans I, die in 1533 opdracht gaf tot de restauratie ervan. Ondanks deze inspanningen was tegen 1700 een volledige reconstructie van de kerk nodig. Aanvankelijk droeg de kerk de namen Saint-Jacques-le-Mineur en Saint-Christophe, maar uiteindelijk werd ze gewijd aan Sint Jacobus de Meerdere, ofwel Saint-Jacques-le-Majeur.

Tussen 1823 en 1828 onderging de kerk opnieuw een ingrijpende reconstructie onder leiding van architect Simon Vallot. Dit gebouw werd echter later gesloopt om plaats te maken voor stedelijke ontwikkeling op de kruising van Grande-Rue en Avenue de la République. Het huidige gebouw, ontworpen door architect Éric Bagge, werd tussen 1934 en 1940 gebouwd dankzij de inspanningen van de Œuvre des Chantiers du Cardinal, een vereniging opgericht in 1931 om de bouw en het onderhoud van katholieke kerken in Parijs en omgeving te ondersteunen.

Ondanks dat de kerk werd gebouwd na de wet van 1905 die kerk en staat scheidde, blijft de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge eigendom van de gemeente Montrouge dankzij een unieke overeenkomst tussen de lokale overheid en het bisdom ten tijde van de bouw.

Een Architectonisch Wonder

Het ontwerp van de kerk is een baanbrekend voorbeeld van moderne kerkelijke architectuur. Het beschikt over een structuur van gewapend beton en een gearticuleerd portiek, innovaties toegeschreven aan ingenieur Eugène Freyssinet. Bagge liet zich inspireren door de Notre-Dame du Raincy kerk, ontworpen door de gebroeders Perret in de vroege jaren 1920. De afmetingen van de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge zijn indrukwekkend, met een lengte van 57 meter en een breedte van 20 meter, inclusief een schip van 13,25 meter en een koor van 12,5 meter breed. Het plafond torent 20 meter boven de vloer uit, waardoor een uitgestrekte en indrukwekkende binnenruimte ontstaat.

Vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd de kerk nooit volledig voltooid, en de geplande klokkentoren werd nooit gebouwd. Desondanks maken het innovatieve gebruik van materialen en designelementen het gebouw tot een belangrijk monument in de geschiedenis van de kerkelijke architectuur.

Een Rijk Interieur

Na de Tweede Wereldoorlog gaf het Franse Ministerie van Schone Kunsten opdracht tot een serie fresco's om het interieur van de kerk te versieren. Deze werken, die ongeveer 300 vierkante meter beslaan, werden tussen 1947 en 1949 voltooid en tonen scènes uit het leven van Sint Jacobus. Het project werd geleid door kunstenaars André Auclair en Robert Lesbounit, met bijdragen van een collectief kunstenaars uit Montparnasse, waaronder Jean Leduc, Ipoustéguy, Albert Quéméré, Roland Bourigeaud, Jean-Lucien Pêcheux, Jean-Julien Martin en Raymond Sutter.

De fresco's zijn een levendige en dynamische toevoeging aan het interieur van de kerk, met opmerkelijke werken zoals Auclair's grote paneel in het koor, dat de Transfiguratie toont in een opvallend palet van zwart, wit en grijs. De kapel van de Maagd Maria bevat fresco's van Robert Lesbounit, terwijl de kapel van Sint Jozef het werk van Jean-Julien Martin toont, bijgestaan door Yves Hersent.

Naast de fresco's voegen de glas-in-loodramen, gemaakt door Leduc en Sutter, een caleidoscoop van kleur en licht toe aan het interieur. De recente renovatie-inspanningen, voltooid tussen 2013 en 2017, omvatten de introductie van nieuw liturgisch meubilair ontworpen door beeldhouwer Jean-Jacques Bris. Deze stukken, vervaardigd uit gepatineerd brons en bladgoud, creëren een gevoel van licht dat van binnenuit de structuur zelf straalt, wat de spirituele sfeer van de kerk versterkt.

Een Plaats van Pelgrimage en Aanbidding

De Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge neemt een speciale plaats in in de harten van pelgrims en parochianen. In 1885 wees de bisschop van Parijs de kerk aan als een van de drie kerken in de regio waar pelgrims die niet naar Santiago de Compostela konden reizen, hun pelgrimsgelofte konden vervullen. Deze aanwijzing onderstreept het belang van de kerk als spirituele bestemming.

Tegenwoordig is de kerk een van de drie gebedshuizen binnen de parochie Sainte Joséphine-Bakhita van Montrouge, naast de Saint-Luc kapel en de Saint-Joseph-Saint-Raymond kerk. De parochiegemeenschap is actief en levendig, met een scala aan religieuze en gemeenschapsactiviteiten gedurende het hele jaar.

In november 2016 vierde de kerk een belangrijke mijlpaal met de wijding van een nieuw altaar door Michel Aupetit, destijds bisschop van Nanterre. Het altaar bevat een relikwie van Sint Jacobus, geschonken door de Association Fondation David Parou Saint-Jacques, wat de band van de kerk met haar patroonheilige verder versterkt.

Tot slot is de Église Saint-Jacques-le-Majeur de Montrouge meer dan slechts een plaats van aanbidding; het is een levend monument voor de veerkracht en blijvende geloof van de gemeenschap van Montrouge. Haar rijke geschiedenis, innovatieve architectuur en levendige artistieke erfgoed maken het een must-see bestemming voor iedereen die de Île-de-France regio verkent.