Ex convento dei Domenicani

Het Klooster van de Dominicanen, plaatselijk bekend als Ex Convento dei Domenicani, is een fascinerende historische plek in de charmante stad Pordenone, Italië. Dit opmerkelijke gebouw, nu de thuisbasis van de Stedelijke Bibliotheek van Pordenone, heeft een rijke geschiedenis die eeuwen beslaat en bezoekers een unieke blik in het verleden biedt.

De Geschiedenis van het Klooster van de Dominicanen

Het verhaal van het Klooster van de Dominicanen begint in 1685, toen de Dominicaner broeders van de Rozenkrans uit Venetië een genereuze schenking ontvingen van Alvise Gerardi om een nieuw klooster te stichten. In 1696 hadden ze een ruig stuk land net buiten de stadsmuren verworven van Daniele di Montereale Mantica. Het terrein, rijk aan bronnen, vereiste aanzienlijke nivellering voordat de bouw op een kleine heuvel kon beginnen. De bouw van het klooster begon in 1696 en in 1728 was het gebouw, met uitzondering van de klokkentoren, voltooid. De broeders vierden hun intrek in het nieuwe gebouw met een grootse processie.

Tussen 1728 en 1729 werd de Kerk van de Rozenkrans ingewijd door bisschop Giacomo Maria Erizzo van Concordia. De klokkentoren, die aanvankelijk vier klokken huisvestte in augustus 1735, moest worden afgebroken en opnieuw worden opgebouwd vanwege structurele problemen, met de nieuwe toren voltooid in 1739. Om toegang tot de kerk voor de stadsbewoners te vergemakkelijken, overtuigden de broeders de gemeente om een nieuwe poort in de stadsmuren te openen en bouwden ze op eigen kosten een brug, bekend als de Brug van de Nonnen.

In 1770 werd het klooster gesloten op bevel van de Republiek Venetië, en in 1771 werd het gekocht door de Augustijner nonnen, aangemoedigd door bisschop Alvise Maria Gabrieli van Concordia. De nonnen verhuisden van het Klooster van Santa Maria degli Angeli naar de nieuwe locatie in een plechtige processie. In de daaropvolgende jaren onderging het gebouw aanpassingen om aan de behoeften van de nonnen te voldoen. Toen het nonnenklooster tussen 1806 en 1808 ook werd gesloten, werd het complex geveild. In 1812 sloopte de nieuwe eigenaar, Antonio Villalta, de kerk en de klokkentoren om de materialen voor bouwdoeleinden te hergebruiken.

Vervolgens diende het klooster voor verschillende doeleinden, waaronder een kazerne, na de annexatie van Friuli bij het Koninkrijk Italië in 1866. Een nieuwe vleugel werd gebouwd waar de kerk ooit stond. Het gebouw werd daarna gebruikt door scholen en het gerechtsgebouw, en onderging aanzienlijke veranderingen die zijn huidige vorm bepaalden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog functioneerde het als een militair ziekenhuis, wat herstelwerkzaamheden vereiste in 1919 om terug te keren naar zijn eerdere functies. In 1923 werd het gerechtsgebouw afgeschaft, waardoor alleen het kantoor van de magistraat overbleef. Van 1967 tot 2000 huisvestte het gebouw middelbare scholen.

Op 5 juni 2010, na een restauratieproject dat duurde van 2003 tot 2010, werd het Klooster van de Dominicanen ingehuldigd als de nieuwe thuisbasis van de Stedelijke Bibliotheek van Pordenone.

Het Verkennen van het Klooster van de Dominicanen

Vandaag de dag staat het Klooster van de Dominicanen trots op een kleine heuvel met uitzicht op wat nu Piazza XX Settembre is. Oorspronkelijk bestond het complex uit het klooster zelf—een gebouw met twee verdiepingen gestructureerd rond drie zijden van een vierkant—de kerk, gelegen aan de oostelijke zijde van het plein, die de kloostergang omsloot, en de klokkentoren, die een decennium na de andere structuren werd voltooid. De historicus Vendramino Candiani beschreef ooit de Kerk van de Rozenkrans als de mooiste in de stad, versierd met marmer dat later de Duomo zou verfraaien. De klokkentoren werd geroemd om zijn elegantie en leek op de toren van de Kerk van de Grieken in Venetië.

Door de eeuwen heen heeft de structuur talrijke veranderingen ondergaan. Vandaag de dag blijft alleen het hoofdgebouw van het klooster over, aanzienlijk veranderd van zijn oorspronkelijke uiterlijk, terwijl de kerk en klokkentoren verloren zijn gegaan door de tijd. Ondanks deze veranderingen blijft het Klooster van de Dominicanen een plaats van historische en culturele betekenis.

De Stedelijke Bibliotheek van Pordenone

De transformatie van het Klooster van de Dominicanen in de Stedelijke Bibliotheek van Pordenone heeft nieuw leven geblazen in deze historische plek. De bibliotheek dient als een levendig cultureel centrum, dat een schat aan middelen en activiteiten biedt voor de gemeenschap. Bezoekers kunnen de uitgebreide collectie van de bibliotheek verkennen, die boeken, tijdschriften en digitale media omvat, of deelnemen aan verschillende evenementen en programma's die binnen haar muren worden georganiseerd.

Wanneer je de bibliotheek betreedt, word je begroet door een harmonieuze mix van historische architectuur en moderne voorzieningen. De restauratie heeft de historische essentie van het gebouw behouden terwijl hedendaagse elementen zijn geïntegreerd om een gastvrije en functionele ruimte te creëren. Of je nu een geschiedenisliefhebber, een boekenliefhebber bent of gewoon wilt onderdompelen in het culturele erfgoed van Pordenone, het Klooster van de Dominicanen is een must-see bestemming.

Samenvattend is het Klooster van de Dominicanen niet slechts een overblijfsel uit het verleden, maar een levend testament van de rijke geschiedenis en blijvende geest van Pordenone. Zijn muren hebben eeuwen van verandering meegemaakt, van zijn oorsprong als Dominicanenklooster tot zijn huidige rol als stedelijke bibliotheek. Een bezoek aan deze opmerkelijke plek biedt een unieke gelegenheid om verbinding te maken met het verleden terwijl je het heden omarmt, waardoor het een onmisbare attractie is in het hart van Pordenone.