De Sint-Pieterskerk, gelegen in het hart van Recklinghausen, Noordrijn-Westfalen, Duitsland, is een getuigenis van de rijke geschiedenis en architectonische pracht van de regio. Deze rooms-katholieke hoofdkerk, sinds 1931 bekend als Propsteikirche, is niet alleen een plaats van aanbidding maar ook een historisch baken dat eeuwen van verandering, veerkracht en geloof heeft meegemaakt.
De Sint-Pieterskerk heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1247. Het oorspronkelijke gebouw verving een eerdere structuur die door een stadsbrand was verwoest. Deze romaanse meesterwerk, ontdekt door archeologische opgravingen, had zelf ook een stenen voorganger. De kerk die in 1247 werd gebouwd, is een tweebeukige, driebeukige laat-romaanse hallenkerk met een transept dat iets breder is dan het schip. Aanvankelijk was het koor rechthoekig en geflankeerd door twee torens, die later werden vervangen door een uitbreiding van 1519 tot 1523 door de Coesfeldse meesterbouwer Henric de Suer. Deze uitbreiding heeft een tweebeukige toevoeging met een direct aangrenzende 5/8 sluiting, en aan de noordzijde bevindt zich de sacristie.
Het interieur van de Sint-Pieterskerk voelt als een vijfbeukige hallenkerk. De koepelachtige gewelven worden ondersteund door massieve ronde pilaren, bekroond met barokke reliëfs (kapitelen). De oorspronkelijke rechthoekige steunpilaren zijn nog steeds te zien in de pilaren van het romaanse transept. Een van deze rechthoekige steunpilaren stortte in 1716 in, waardoor de gewelven die erop rustten instortten. In het oudere deel van de kerk zijn eenvoudige ribgewelven te vinden, terwijl stergewelven het laatgotische gedeelte sieren.
De romaanse toren, gerestaureerd na schade in de 17e eeuw, heeft nu een 72 meter hoge barokke koepel. Aan de zuidzijde van de toren bevindt zich een tweeverdiepingsaanbouw; de benedenverdieping, half onder de grond, werd vroeger als knekelhuis gebruikt, terwijl de bovenverdieping de tweebeukige Michaëlskapel is. Het knekelhuis is een ruimte bedekt met ondiepe kruisgewelven, met vier gewelven gegroepeerd rond een centrale kolom van ruw gehouwen steen.
Extern wordt de uitbreiding van 1523 benadrukt door gevels, terwijl het oorspronkelijke romaanse transept alleen aan de zuidzijde wordt geaccentueerd door een eigen gevel; aan de noordzijde is het geïntegreerd in het dak van het schip. Behalve de gevels, die zijn verdeeld door blinde arcaden, is het exterieur vrij eenvoudig. Een uitzondering is het opmerkelijke romaanse zuidportaal. De ramen van de gotische uitbreidingen zijn versierd met maaswerk, terwijl het romaanse gebouw alleen zo'n raam heeft in het zuidelijke transept.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed de kerk aanzienlijke schade. Bommen vernietigden de gewelven van het schip en beschadigden de torenkoepel. Hoewel de bombardementen gericht waren op het noordelijke district van Recklinghausen, beschadigden de weinige bommen die op de historische binnenstad vielen dit waardevolle gebouw ernstig. De noordmuur werd ook zwaar getroffen en viel uit de lijn. Na de oorlog begonnen de reconstructiewerkzaamheden onmiddellijk, en vooroorlogse foto's tonen aan dat het noordelijke transept ooit een groot gotisch raam met maaswerk had, nu vervangen door twee rondboogvormige romaanse ramen. De sacristie werd in deze tijd vernietigd.
Speurtochten in Recklinghausen
Ontdek Recklinghausen met de digitale speurtocht van myCityHunt! Los puzzels op, beheers teamtaken en verken Recklinghausen op een spannende en interactieve manier!
In de meer dan 1.000-jarige geschiedenis heeft het interieur van de Sint-Pieterskerk vele veranderingen ondergaan. In 1617 werd het bestaande hoogaltaar met twee barokke schilderijen uit het atelier van Peter Paul Rubens opgericht. Tijdens de jaren 1860, onder leiding van pastoor Bernhard Theissing, kreeg de kerk een nieuw interieurontwerp, inclusief een nieuwe preekstoel, verschillende biechtstoelen, koorbanken, een Jozefaltaar en een communiebank, die in 1884 werden geschonken door koopman August ten Hompel. Het Jozefaltaar werd vervaardigd volgens de plannen van architect Hilger Hertel door meester-timmerman Hermann Miele, beeldhouwer August Schmiemann en decoratieschilder Johannes Urlaub. Het tegelijkertijd gemaakte Mariaraam aan de oostzijde van het hoofdschip was een geschenk van hertog Engelbert van Arenberg.
Het huidige meubilair omvat een zogenaamde bouwmeesterkop ingebed in de eindmuur van het romaanse transept, een Madonna en een afbeelding van de heilige Lucia, beide gotisch. Het sacramenthuis aan de noordelijke oostmuur van de uitbreiding wordt toegeschreven aan de werkplaats van Berndt Bunickmann. In het schip staan beelden van de heilige Johannes Nepomuk en de heilige Jozef boven de noordelijke uitgang, en de heilige Petrus en Paulus (met historiserend ontwerp) onder het orgel. Bij de ingang van de Michaëlskapel staat een lansdragende engelfiguur. Aan de noordmuur hangt een crucifix.
Het doopvont, daterend uit 1400, gemaakt van Baumberger zandsteen op een smallere basis, verving het doopvont uit 1630, dat nu als wijwatervat dient. Het gotische stuk werd in 1927 overgedragen aan het Vestmuseum en tijdens de herstructurering teruggebracht naar de Sint-Pieterskerk. Het barokke hoogaltaar heeft twee schilderijen uit de Rubensschool. Het schilderij aan de westmuur van het schip, ook uit de Rubensschool, toont de investituur van een bisschop. In de Michaëlskapel zijn er twee schilderijen: een Emmaüsgave (met vis en appel op de tafel) en een aanbidding door de drie koningen. Daarnaast zijn er twee beelden: Moeder Anna met Maria en een vrouwelijke figuur die een mantel aan een arme persoon geeft. Onder de Michaëlskapel, in het voormalige knekelhuis, is een heilig museum gevestigd; vanaf 2023 zijn de vitrines leeg. De vloer van de Michaëlskapel is versierd met historiserende kleurrijke ornamenttegels, en er zijn ook twee kleireliëftegels. De kruiswegstaties zijn historiserend, met het kruis afgebeeld in de vorm van een tau.
Het orgel, gebouwd in 2005 door de orgelbouwfirma Klais in Bonn, is een mechanisch sleepladeninstrument met 44 registers verdeeld over drie manualen en een pedaal. De speeltracturen van het orgel zijn mechanisch, en de registertracturen zijn elektrisch. De klokken van de Sint-Pieterskerk zijn even indrukwekkend. De kerktoren herbergt acht bronzen klokken, waarbij klokken II tot IV een van de slechts twee complete sets van drie klokken vormen van de beroemde Nederlandse klokkengieter Geert van Wou uit Kampen. In 1948 leverde de Otto-klokkengieterij uit Bremen-Hemelingen drie nieuwe klokken om de Van Wou-klokken, die de oorlog ongeschonden hadden doorstaan, aan te vullen.
De Sint-Pieterskerk in Recklinghausen is niet alleen een religieus gebouw maar ook een levend museum van architecturale stijlen, historische gebeurtenissen en artistieke schatten. De muren en hallen vertellen verhalen van veerkracht, geloof en de blijvende geest van de gemeenschap. Of je nu een geschiedenisfanaat, een architectuurliefhebber of een spirituele zoeker bent, een bezoek aan de Sint-Pieterskerk biedt een diepgaande en verrijkende ervaring.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.