College of Matrons

Het College of Matrons in Salisbury, Groot-Brittannië, is een verborgen parel vol geschiedenis en charme die bezoekers aantrekt met zijn rijke erfgoed en architectonische elegantie. Gelegen net ten noorden van de prachtige kathedraal van Salisbury, is dit Grade I monument een getuigenis van eeuwen van zorg en medeleven, en biedt het een blik op een vervlogen tijdperk.

Een Blik op de Geschiedenis

Het College of Matrons werd in 1682 opgericht door bisschop Seth Ward, een visionair die een toevluchtsoord wilde bieden voor weduwen van geestelijken. Het oprichtingscharter, gedateerd 13 februari 1683, markeerde het begin van deze nobele instelling. Oorspronkelijk was het college ontworpen om tien weduwen te huisvesten en hen een veilige en comfortabele plek te bieden. Om de oprichting en het onderhoud van de bewoners te financieren, schonk bisschop Ward het college land in de dorpen Alderbury en West Grimstead, inclusief de Whaddon Farm.

In de loop der jaren nam de financiële steun voor de bewoners geleidelijk toe. Aanvankelijk was het wekelijkse pensioen voor elke weduwe zes shilling, wat later steeg tot 15 shilling per week, gelijk aan £40 per jaar in 1833 en £60 per jaar in 1869. De toelatingscriteria waren ook zorgvuldig gedefinieerd. Vrouwen moesten minstens 50 jaar oud zijn en een jaarlijks inkomen van minder dan £10 hebben. Deze inkomensgrens werd later verhoogd naar £20 in 1833 en £50 in 1869. Voorkeur werd gegeven aan vrouwen uit het bisdom Salisbury, hoewel vrouwen uit het bisdom Exeter konden worden toegelaten als er plaatsen vrij waren.

Een uniek aspect van het leven in het College of Matrons was de vereiste voor bewoners om twee dagelijkse diensten bij te wonen in de kathedraal van Salisbury. Deze praktijk versterkte de spirituele band tussen het college en de kathedraal, en bevorderde een gevoel van gemeenschap en toewijding onder de bewoners.

Architectonische Pracht

Het College of Matrons is een prachtig voorbeeld van late 17e-eeuwse architectuur. Het gebouw, gebouwd in 1685, wordt verondersteld ontworpen te zijn door Sir Christopher Wren, hoewel dit onderwerp van speculatie blijft. De tweelaagse bakstenen structuur is opgesteld in een U-vorm, met de centrale vleugel gericht noord-zuid en geflankeerd door twee uitstekende vleugels. Het gebouw rust op een licht uitstekende plint en de kroonlijst is opvallend uitgesproken.

De hoofdingang, gelegen in het midden van de centrale vleugel, is versierd met een driehoekig fronton met het wapen van het Verenigd Koninkrijk uit de Stuart-periode. Dit fronton wordt geflankeerd door ingewikkelde fruitdecoraties, wat een vleugje elegantie toevoegt aan de gevel. Bovenop het dak van de centrale vleugel bevindt zich een achthoekige lantaarn, bekroond met een gouden bal, wat een onderscheidend visueel element aan het gebouw toevoegt.

De ramen zijn omlijst met contrasterende steen en de hoeken van het gebouw zijn versterkt met hoekstenen. De schoorstenen, diagonaal gerangschikt en gegroepeerd, versterken de architectonische charme van het gebouw verder. Oorspronkelijk bestond het college uit 42 kamers, waarbij elke van de acht vrouwen vier kamers had en twee vrouwen vijf kamers. In 1833 had elke bewoner twee kamers, en in 1907 omvatten de accommodaties een woonkamer, keuken, bijkeuken, voorraadkast op de begane grond en twee slaapkamers boven.

Filantropie en Schenkingen

Door de geschiedenis heen heeft het College of Matrons geprofiteerd van verschillende schenkingen en donaties. In 1693 zorgde Robert King voor permanente huurinkomsten, en latere weldoeners waren onder andere William Benson Earle, Thomas Henry Allen Poynder, Henry Nevill en Mary Fletcher. Deze schenkingen zorgden voor de financiële stabiliteit van het college en stelden het in staat zijn missie om weduwen van geestelijken te ondersteunen voort te zetten.

In 1929 schonk Herbert Hardling eigendommen in Salisbury, die later werden verkocht, wat bijdroeg aan de fondsen van het college. De inkomsten uit eigendommen in Berkshire, Cambridgeshire, Londen, Middlesex en Sussex speelden ook een cruciale rol in het onderhoud van het college.

Moderne Transformaties

In 2013 onderging het College of Matrons significante veranderingen om zich aan te passen aan hedendaagse behoeften. De toelatingscriteria werden bijgewerkt, zodat vrouwen van 55 jaar en ouder uit de regio Salisbury konden profiteren van de diensten van het college. Hoewel weduwen en ongehuwde dochters van geestelijken nog steeds de voorkeur kregen, opende het college zijn deuren voor een breder publiek.

Tegenwoordig bestaat het College of Matrons uit 15 seniorenappartementen, die moderne voorzieningen bieden terwijl het historische karakter behouden blijft. Het gebouw heeft verschillende renovaties ondergaan, waaronder een grote uitbreiding en vernieuwing in 1870, reparaties in 1949 en 1951, en een andere renovatie in 1980.

De Gronden Verkennen

Bezoekers van het College of Matrons kunnen de prachtig onderhouden tuinen aan de oostkant van het gebouw verkennen. Deze tuinen hebben charmante rode bakstenen structuren en zijn omgeven door een historische stenen muur met drie ijzeren poorten. De serene sfeer van de tuinen biedt een vredige retraite en een perfecte plek om na te denken over de rijke geschiedenis van het college.

Het College of Matrons staat als een getuigenis van de blijvende geest van medeleven en gemeenschap. De architectonische pracht, gecombineerd met het rijke verleden, maakt het een must-visit bestemming voor geschiedenisliefhebbers en degenen die een diepere verbinding met het erfgoed van Salisbury zoeken. Terwijl je door de historische zalen en pittoreske tuinen wandelt, word je teruggevoerd in de tijd en ervaar je de erfenis van zorg en toewijding die dit opmerkelijke instituut al eeuwenlang definieert.