Villa Bruno

In het hart van San Giorgio a Cremano, gelegen in de schilderachtige regio Campania, Italië, staat Villa Bruno als een bewijs van de weelde en culturele rijkdom van de 17e eeuw. Deze indrukwekkende villa, gelegen aan Via Cavalli di Bronzo 22, is niet alleen een historisch monument, maar ook een levendig cultureel centrum dat een belangrijke rol speelt in het leven van de gemeenschap.

De Historische Weefsel van Villa Bruno

Oorspronkelijk eigendom van de familie Monteleone, heeft Villa Bruno een geschiedenis die net zo rijk en complex is als de architectuur die het definieert. In de 18e eeuw kwam het in handen van de familie Lieto, en het was in deze periode dat kardinaal Luigi Ruffo Scilla, aartsbisschop van Napels, vaak deze villa koos voor zijn retraites. Zijn aanwezigheid voegde een laag kerkelijke betekenis toe aan de al indrukwekkende geschiedenis van de villa.

In 1816 nam de villa een industriële wending met de oprichting van de Fonderie Righetti op het terrein. Deze gieterij werd beroemd om het gieten van de monumentale ruiterstandbeelden van Karel van Bourbon en Ferdinand I van de Twee Siciliën, die nu de Piazza del Plebiscito in Napels sieren. De gieterij produceerde ook het bronzen standbeeld van Pulcinella, een geliefd figuur in de Napolitaanse cultuur, tegenwoordig herdacht door een modern beeld in de hoofdbinnenplaats van de villa. De oprichting van de gieterij was grotendeels te danken aan de invloed en bewondering van de markies Cerio voor de beeldhouwer Antonio Canova, wiens werken zo'n faciliteit vereisten.

Later werd de villa omgevormd tot een glasfabriek door Bruno, wat een nieuw hoofdstuk toevoegde aan haar diverse industriële verleden. Voordat de villa haar huidige culturele renaissance beleefde, diende een deel ervan zelfs als een station voor de Carabinieri, de nationale gendarmerie van Italië.

Architectonische Elegantie en Ontwerp

De architectonische pracht van Villa Bruno is een harmonieuze mix van klassieke en barokke elementen. De villa is omgeven door een ijzeren hek versierd met medaillons met bronzen paardenhoofden, een knipoog naar de historische gieterij. Hoewel de hoofdstructuur haar 18e-eeuwse indeling behoudt, straalt ze een overwegend neoklassieke esthetiek uit, met latere toevoegingen die subtiel het oorspronkelijke ontwerp hebben veranderd.

De achtergevel, gekenmerkt door zijn eenvoud, heeft een korfboog en een onversierde hoofdgalerij, die de essentie van de barokstijl belichaamt. Deze galerij, samen met de uitgestrekte belvedère terrassen, nodigt bezoekers uit om te genieten van het adembenemende uitzicht op het Vesuvius-landschap, een kenmerk van deze adellijke retraites. Een terracotta standbeeld van Sint Januarius, de patroonheilige van Napels, siert de elliptische nis omlijst door het laatste gebogen timpaan, wat een vleugje spirituele eerbied toevoegt.

Bij het betreden door de hoofdpoort worden bezoekers begroet door een dramatisch perspectief dat de architectonische hoofdas uitlijnt met de perspectiefas, culminerend in een barokke aedicula aan het uiteinde van het landgoed. Deze visuele reis wordt versterkt door de licht gevulde parklaan, versierd met stenen banken en afgewisseld met standbeelden en vazen, die zich over meer dan 200 meter uitstrekt.

Interne Pracht en Culturele Hub

Het interieur van de villa is een schatkamer van historische en artistieke elementen. De eerste verdieping heeft intacte Rococo-deuren en 19e-eeuwse decoraties die naadloos de charme van de buitenkant van de villa verbinden met de grandeur van het interieur. De tuin, ooit de thuisbasis van een ijzeren en glazen kas en een halfronde exedra met een standbeeld, herbergt nu een open arena voor verschillende evenementen onder de bescherming van de gemeente San Giorgio a Cremano. Deze transformatie benadrukt de rol van de villa als cultureel baken, waar concerten, evenementen en de prestigieuze Troisi-prijsuitreiking plaatsvinden, gewijd aan jonge komieken.

De villa herbergt ook tal van gemeentelijke kantoren en organisaties, wat haar status als gemeenschapscentrum verder versterkt. Sinds 2002 is het de thuisbasis van de gemeentelijke bibliotheek, opgericht door een genereuze schenking van Cavaliere Giacinto Fioretti, die ook toezicht hield op de inrichting ervan. Deze bibliotheek, bekend als het Palazzo della Cultura Vesuviana, is een bewijs van de blijvende inzet van de villa voor culturele verrijking.

De Binnenplaats en Tuinen

De binnenplaats, geplaveid met brede platen van Piperno, heeft een monument voor Pulcinella door beeldhouwer Lello Esposito, wat een speelse toets toevoegt aan de historische setting. Aan de ene kant zijn de openingen van de oude stallen zichtbaar, terwijl aan de andere kant een interne portiek naar het gieterijcomplex leidt. De binnenplaats die uitkijkt op Via Cavalli di Bronzo, ooit beschaduwd door eeuwenoude steeneiken, toont nu hoge bomen waarvan de paarse bloemen in de zomer een opvallend contrast vormen met de recent gerestaureerde lichtgele gevel.

Vanuit de binnenplaats verbindt een atrium, open aan twee zijden, deze met de tuin van de villa. Het plafond van het atrium heeft een fresco van een van de familiewapens van de eigenaar, wat duidt op een hertogelijke afkomst. De tuin zelf wordt doorkruist door een met tufsteen geplaveide laan die leidt naar een decoratieve structuur met een nis en standbeeld, die de zuidelijke grens van de architectonische ruimte vormt. De rechterkant van de tuin heeft een groot grasveld met talrijke fruitbomen en een openluchttheatertribune genoemd naar Nino Taranto. De linkerkant, kleiner en deels gras, deels beplant, omvat verschillende beelden van Grieks-Romeinse godheden en een glazen kas, oorspronkelijk bedoeld voor het kweken van medicinale planten.

Samenvattend is Villa Bruno niet zomaar een historisch monument; het is een levendig cultureel centrum dat de rijke geschiedenis, architectonische elegantie en levendige gemeenschapsgeest van San Giorgio a Cremano belichaamt. De muren en tuinen weerklinken met verhalen uit het verleden terwijl ze blijven inspireren en vermaken voor huidige en toekomstige generaties.