Terracina Cathedral

De kathedraal van Terracina, lokaal bekend als Duomo di Terracina, is een indrukwekkend voorbeeld van het rijke historische en architecturale erfgoed van het pittoreske stadje Terracina in Italië. Deze prachtige structuur, gewijd aan Sint Caesarius, is een opmerkelijke mix van verschillende bouwstijlen, die de vele fasen van zijn bouw en restauratie door de eeuwen heen weerspiegelen. Van zijn oude Romeinse oorsprong tot zijn middeleeuwse en barokke transformaties, is de kathedraal van Terracina een fascinerende bestemming voor zowel geschiedenisliefhebbers, architectuurliefhebbers als spirituele zoekers.

De Geschiedenis van de Kathedraal van Terracina

De oorsprong van de kathedraal van Terracina gaat terug tot de 5e en 6e eeuw, toen het werd gebouwd met de overblijfselen van een oude Romeinse tempel. Deze tempel, gelegen in het hart van het forum van de stad, was aanvankelijk een basiliek met vijf schepen. De kathedraal werd gewijd aan Sint Caesarius, een diaken en martelaar van Terracina uit de 2e eeuw. Door de jaren heen onderging de kathedraal verschillende belangrijke renovaties en restauraties, die elk een unieke laag toevoegden aan zijn historische en architecturale verhaal.

Een van de meest opvallende restauraties vond plaats in de 11e eeuw, gemarkeerd door de wijding van de kathedraal aan Sint Caesarius in 1074. In deze periode speelde paus Alexander II ook een rol, die het bisdom Terracina aan de abt van Montecassino, Desiderius, schonk. Na Desiderius' verkiezing tot paus Victor III in 1086, was de kathedraal gastheer voor het conclaaf dat paus Urbanus II in 1088 verkoos. De herbouw en wijding van de kathedraal door bisschop Ambrosius op 24 november 1074 waren cruciale momenten in zijn geschiedenis, met verdere voltooiingen tussen de 12e en 13e eeuw.

De restauratie in de 18e eeuw veranderde de oorspronkelijke structuur van de kathedraal aanzienlijk, waarbij het aantal schepen werd teruggebracht van vijf naar drie en zijkapellen en een tongewelf werden toegevoegd. De restauraties van 1926, geïnitieerd door Pietro Fedele, richtten zich op het exterieur, met als doel de gevel in zijn middeleeuwse uitstraling te herstellen. Latere onderzoeken in de jaren 1950 en 1960 onthulden extra oude Romeinse elementen, waardoor ons begrip van de historische evolutie van de kathedraal werd verdiept.

De Kathedraal van Terracina Verkennen

Wanneer je de kathedraal van Terracina nadert, valt het indrukwekkende portiek, verhoogd door een grote trap van 30 treden, onmiddellijk op. Dit portiek, ondersteund door zes spolia kolommen, heeft een triomfboog in het midden en een oude architraaf versierd met ingewikkelde mozaïekdecoraties aan de rechterkant. De mozaïeken tonen een verscheidenheid aan afbeeldingen, waaronder een gevleugeld monster, een adelaar, palmbomen, herten, vogels en stieren, wat een glimp biedt van de artistieke gevoeligheden van die tijd.

Onder het portiek ligt een Romeins grafbekken, geflankeerd door paren hurkende dieren aan de voet van de kolommen. Zeven treden leiden naar de twee ingangen van de kathedraal, waarbij de hoofdingang is versierd met marmeren fries uit de Augustijnse tijd. Het linker uiteinde van het portiek wordt bekroond door een 12e-eeuwse klokkentoren, die doet denken aan de bouwstijl van de klokkentoren van de kathedraal van Gaeta. Deze klokkentoren, intrigerend verhoogd van de grond en ondersteund door vier pilaren, toont een mix van romaanse en gotische elementen, met zijn bogen en openingen die het vakmanschap van die periode weerspiegelen.

Het Interieur van de Kathedraal van Terracina

Bij binnenkomst in de kathedraal van Terracina word je begroet door een harmonieuze mix van historische en artistieke elementen. Het interieur met drie schepen, verdeeld door spolia kolommen, heeft zijkapellen en eindigt met apsissen in de twee laterale schepen. Het centrale schip, dat oorspronkelijk eindigde in een apsis tot 1729, eindigt nu met een vierkante koor, compleet met houten koorbanken langs de zijwanden. In het midden van de achterwand staat de marmeren cathedra, gekenmerkt door een hoge gebogen rugleuning en bekroond met een geschilderd houten beeld van Sint Petrus die zegent, daterend uit de 19e eeuw.

Het koor en het priesterkoor zijn ongeveer een meter boven de rest van de kerk verheven, met drie altaren aan de voorkant van het priesterkoor. Elk altaar wordt bekroond door een ciborium, waarbij de zijaltaren de relikwieën van de heiligen Silvia, Silvanus, Rufina en Eleutherius herbergen. Deze altaren hebben 13e-eeuwse Campaniaanse ciboria, terwijl het hoofdaltaar, met zijn 18e-eeuwse ciborium ondersteund door vier marmeren kolommen, de relikwieën van de heiligen Caesarius, Julianus, Felix en Eusebius bevat.

Onder de artistieke hoogtepunten van de kathedraal bevinden zich de Cosmateske vloer van het centrale schip, daterend uit de 12e tot 13e eeuw, en de middeleeuwse preekstoel uit de eerste helft van de 13e eeuw, ondersteund door vijf kolommen. Een gedraaide kolom, gebruikt om de paaskaars te dragen, dateert ook uit de middeleeuwen, met een inscriptie met de naam Crudele en de datum 31 oktober 1245. De fresco's in het priesterkoor en het koor, die episodes uit de verkiezing van paus Urbanus II uitbeelden, voegen een vleugje barokke kunst toe aan het interieur van de kathedraal.

De kathedraal herbergt ook een pijporgel, gebouwd door het bedrijf Zenoni in 1972 en gerestaureerd door Angelo Carbonetti in 1993. Dit orgel met elektrische transmissie, met 25 registers op twee manualen en een pedaal, voegt een muzikale dimensie toe aan de spirituele sfeer van de kathedraal.

Samenvattend is de kathedraal van Terracina niet alleen een plaats van aanbidding, maar ook een levend museum van geschiedenis en kunst. Zijn muren en hallen weerklinken de verhalen van eeuwen geleden, waardoor het een onmisbare bestemming is voor iedereen die Terracina bezoekt. Of je nu wordt aangetrokken door zijn historische betekenis, architecturale schoonheid of spirituele sereniteit, de kathedraal van Terracina belooft een gedenkwaardige en verrijkende ervaring.