Campanile di San Vittore

De klokkentoren van San Vittore, lokaal bekend als Campanile di San Vittore, torent trots boven de stad Varese in Italië uit. Dit architectonische wonder, dat een indrukwekkende hoogte van 77,91 meter bereikt, is niet alleen het hoogste gebouw in Varese, maar ook een van de meest iconische en herkenbare bezienswaardigheden van de stad. De historische betekenis en de imposante aanwezigheid van de toren maken het een onmisbare attractie voor iedereen die deze charmante Lombardische stad bezoekt.

De Historische Reis van de San Vittore Klokkentoren

De bouw van de San Vittore Klokkentoren begon in het begin van de 17e eeuw, gelijktijdig met de bouw van de nieuwe basiliek gewijd aan Sint Victor de Moor. Het oorspronkelijke ontwerp van de basiliek was van de hand van de beroemde architect Pellegrino Tibaldi, maar het was Giuseppe Bernascone, liefkozend bekend als il Mancino, die de opdracht kreeg om de klokkentoren te ontwerpen. Bernascone was een prominente figuur in Varese, met belangrijke bijdragen aan het architecturale landschap van de stad, waaronder de Sacro Monte en diverse kerken.

Bernascone's ontwerp voor de toren hield zich aan de Maniëristische stijl die destijds in Lombardije heerste. De structuur zou ongeveer 72 meter hoog worden, gemaakt van een combinatie van grijs graniet uit de Val d'Ossola en rode kleistenen. De fundering moest bijzonder stevig zijn vanwege de drassige en onstabiele grond naast de basiliek. De eerste steen werd gelegd op 5 maart 1617 en de bouw vorderde snel totdat Bernascone rond 1634 overleed, waardoor het werk tot stilstand kwam toen de toren het niveau van het eerste balkon had bereikt.

In de daaropvolgende decennia verliep de bouw van de toren traag. Pas met de betrokkenheid van Giulio en Giuseppe Baroffio in de late 17e eeuw werd er aanzienlijke vooruitgang geboekt. De gebroeders Baroffio wijzigden het oorspronkelijke ontwerp van Bernascone, verhoogden de hoogte van de lantaarn tot meer dan 77 meter en voegden barokke elementen toe om aan te sluiten bij de veranderende architecturale smaken. De laatste details werden in 1773 voltooid, waardoor de toren zijn huidige majestueuze vorm kreeg.

Architectonische Pracht en Structurele Details

Het ontwerp van de San Vittore Klokkentoren is een bewijs van de architectonische vindingrijkheid van zijn makers. De decoratieve rijkdom van de toren neemt toe naarmate men hoger klimt, beginnend met een sobere granieten basis die 10,85 meter per zijde meet. Deze basis heeft eenvoudige, afwisselende steenblokken die de hoeken accentueren. Boven de basis toont het eerste niveau van de toren rode bakstenen omlijst door graniet, met vier lucarnes (één aan elke zijde) versierd met granieten lijsten en valse bogen.

Het tweede niveau wordt gekenmerkt door grote gebogen nissen die bedoeld waren voor beelden die nooit zijn geplaatst, bekroond door ramen en omgeven door een gebogen lijst die de interne ondersteunende structuur weerspiegelt. Twee opeenvolgende kroonlijsten omlijsten het gedeelte met de vier wijzerplaten, die de uren in zowel Romeinse cijfers (1 tot 12) als Arabische cijfers (13 tot 24) weergeven. Aan weerszijden van elke klok bevinden zich gebeeldhouwde granieten leeuwenkoppen met bronzen snuiten, lokaal bekend als bewakers.

Boven dit alles bevindt zich de klokkenkamer met elegante serliana's, en de toren culmineert in een rijkelijk versierde lantaarn. Deze achthoekige structuur, met barokke invloeden, is versierd met ramen aan de langere zijden en eenvoudige nissen aan de kortere zijden. De lantaarn wordt bekroond met een koperen ui-vormige koepel, bekroond door een bronzen bol en kruis, met een windvaan met de inscriptie DVM (Divo Victori Martyri, gewijd aan Sint Victor de Martelaar). De totale hoogte van de toren bereikt 77,91 meter.

De Klokken van San Vittore

De San Vittore Klokkentoren herbergt een set van acht klokken, oorspronkelijk gestemd in A majeur maar later aangepast naar A-mineur. Deze klokken, gemaakt door de Varese klokkengieter Felice Bizzozero in 1825 (met één opnieuw gegoten in 1870), worden gebruikt voor de liturgische diensten van de basiliek en de nabijgelegen doopkapel. De klokken werken op het vallende klepelsysteem, typisch voor de Ambrosiaanse ritus van het aartsbisdom Milaan.

De grootste klok, bekend als de Campanone, weegt 3,3 ton en heeft een diameter van 179 cm. De overige klokken variëren in grootte en gewicht, elk bijdragend aan de harmonieuze en plechtige klank die door Varese weerklinkt. Het klokkenspel wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende in het Ambrosiaanse gebied, geprezen om zijn rijke toonkwaliteit.

Een Symbool van Veerkracht en Erfgoed

Door de geschiedenis heen heeft de San Vittore Klokkentoren de tand des tijds en diverse tegenslagen doorstaan. Opmerkelijk is dat de toren op 30 mei 1859 kanonvuur van het Oostenrijks-Hongaarse keizerlijke leger doorstond, een daad van vergelding tijdens de Slag bij Varese. De kanonskogelsporen aan de zuidkant van de toren en een projectiel ingebed in de muur van de basiliek blijven als aangrijpende herinneringen aan het Risorgimento-tijdperk van de stad.

Ondanks zijn leeftijd is de structuur van de toren opmerkelijk stabiel gebleven, dankzij de robuuste bouw. In de afgelopen jaren hebben weersinvloeden en andere omgevingsfactoren echter uitgebreide restauratiewerkzaamheden noodzakelijk gemaakt. In november 2020 begon een groot restauratieproject, gericht op het behoud van zowel het interieur als het exterieur van de toren, om de blijvende prominente plaats in de skyline van Varese te verzekeren.

Concluderend is de San Vittore Klokkentoren meer dan alleen een architectonisch meesterwerk; het is een symbool van de rijke geschiedenis en de blijvende geest van Varese. De torenhoge aanwezigheid, het ingewikkelde ontwerp en de resonerende klokken maken het een onmisbaar herkenningspunt voor bezoekers die de culturele en historische essentie van deze prachtige Italiaanse stad willen ervaren.