Palacio de Beniel

Het Palacio de Beniel, gelegen in het pittoreske stadje Vélez-Málaga in de provincie Málaga, Spanje, is een bewijs van de rijke geschiedenis en architectonische pracht van de stad. Dit paleis uit de 17e eeuw wordt beschouwd als een van de belangrijkste civiele gebouwen in Vélez-Málaga en herbergt momenteel de Fundación María Zambrano en het Departement Cultuur van de gemeenteraad van Vélez-Málaga.

De Historische Achtergrond

Het verhaal van het Palacio de Beniel begint met de vereniging van twee vooraanstaande families: de familie Molina uit Murcia en de familie Medrano uit Soria. Het begon allemaal op 20 januari 1536, toen Antonio de Molina, samen met vier andere ridders, het leven beëindigde van Alonso Carrillo de Albornoz in San Sebastián. Hierdoor werd Antonio gedwongen in ballingschap te gaan en zocht hij toevlucht in Vélez-Málaga. Dit markeerde het begin van de relatie tussen Vélez en Beniel.

Antonio de Molina trouwde met María de Medrano, de dochter van Juan de Medrano, de kastelein van het fort van Vélez-Málaga, en Francisca de Barrionuevo. Antonio bemachtigde uiteindelijk een positie als raadslid in de gemeenteraad van Vélez-Málaga, waar hij diende tot 1570 toen hij de rol overdroeg aan zijn oudste zoon, Juan. Zowel vader als zoon speelden een belangrijke rol bij de verdediging van de stad tijdens de Morisco-opstand.

Een van Antonio's andere zonen, Alonso de Molina de Medrano, was een opvallende figuur. Hij bekleedde verschillende prestigieuze posities, waaronder Inquisiteur in Córdoba en Zaragoza, en diende later in de Koninklijke Raad van de Indiën. Hij was ook een Ridder van Santiago en bezat andere belangrijke titels. Alonso trouwde met Francisca de Hinojosa y Montalvo, maar het paar had geen kinderen.

De Bouw van het Paleis

Alonso de Molina de Medrano gaf opdracht tot de bouw van het paleis als residentie. Het contract werd ondertekend in Málaga op 6 december 1609, en de bouw begon in januari 1610. Tegen juli 1612 was het paleis bijna klaar, met slechts enkele afwerkingen die nog moesten worden voltooid. De uiteindelijke kosten van de bouw bedroegen 3.275 dukaten.

Aangezien Alonso geen nakomelingen had, stelde hij een fideï-commis in om zijn nalatenschap te bewaren, waarbij hij het paleis en zijn landgoed naliet aan zijn neven, de Markiezen van Beniel. Alonso stierf in 1616 en zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in de hoofdkapel van het Koninklijk Klooster van Santiago in Vélez-Málaga, naast de overblijfselen van zijn ouders.

Gemeentelijk Eigendom

In 1861 gaf Escolástica Palavicino, de weduwe van de Markies van Beniel en Peñacerrada, toestemming voor de verkoop van het paleis aan de gemeenteraad van Vélez-Málaga. Gedurende zijn geschiedenis als gemeentelijk eigendom heeft het paleis verschillende functies gehad, waaronder een graanopslag, een gemeentelijke middelbare school en huisvesting voor de rechtbanken, het burgerlijk register, het postkantoor en het Infanteriebataljon.

In 1899 werd het paleis ontruimd om het stadhuis te worden, een rol die het vervulde tot 1982. Tegen 1988 was het gebouw volledig gerestaureerd en werd het de zetel van de Fundación María Zambrano, die de gedoneerde collectie en bibliotheek van de filosoof herbergt. Het dient ook als het Departement Cultuur van de gemeenteraad van Vélez-Málaga.

Architectonische Kenmerken

Het Palacio de Beniel is een opvallend voorbeeld van maniëristische architectuur met een vleugje proto-barokstijl. De hoofdingang wordt geflankeerd door adellijke wapenschilden, een knipoog naar het markiezaat. Het gebouw heeft een keizerlijke trap met een plafond in renaissancestijl en twee verdiepingen plus een zolder. De binnenplaats toont stenen zuilen die halfronde bogen ondersteunen, wat een mix van klassieke en Mudéjar-tradities weerspiegelt die in de barokperiode werden herleefd. Het interieur heeft houten cassetteplafonds en smeedijzeren balkons.

Tegenwoordig bevat het paleis een permanente tentoonstellingsruimte, een gemeentelijk archief met historische documenten, foto's, kranten en andere belangrijke artefacten uit het verleden van Vélez-Málaga. Een kamer is gewijd aan de lokale dichter en schilder Joaquín Lobato, met werken die door studenten over de auteur zijn gemaakt.

De centrale binnenplaats herbergt ook archeologische vondsten uit lokale opgravingen. Het paleis is een locatie voor verschillende evenementen, waaronder burgerlijke huwelijken, tentoonstellingen, culturele activiteiten, en dient als stembureau tijdens verkiezingen. Het is verbonden met het Exilestudiecentrum, dat beschikt over een auditorium met een capaciteit van 250 personen.

Concluderend, het Palacio de Beniel is niet alleen een historisch gebouw; het is een levend bewijs van het rijke culturele erfgoed van Vélez-Málaga. De muren weerklinken de verhalen van zijn vroegere bewoners en de belangrijke gebeurtenissen die de geschiedenis van de stad hebben gevormd. Een bezoek aan dit paleis biedt een unieke kijk op de architectonische en historische erfenis van dit betoverende Andalusische stadje.