In het betoverende stadje Vigevano, gelegen in de regio Lombardije in Italië, bevindt zich het majestueuze Castello Sforzesco. Dit uitgestrekte fort, diep geworteld in de rijke geschiedenis van Italië, beslaat een indrukwekkend gebied van meer dan twee hectare. Het kasteel is niet alleen een bewijs van middeleeuwse architectuur, maar ook een levendig centrum van cultureel erfgoed, waar de Pinacoteca Casimiro Ottone, het Nationaal Archeologisch Museum van Lomellina en het Internationaal Schoenmuseum Pietro Bertolini zijn gehuisvest.
De geschiedenis van Castello Sforzesco is nauw verweven met die van Vigevano, ooit bekend als Vicogebuin. Tot halverwege de 15e eeuw bevond zich op de plek van het kasteel het oude dorp, compleet met het oorspronkelijke stadhuis en primitieve kerken. Oorspronkelijk werd het dorp beschermd door eenvoudige aarden en houten verdedigingswerken, die later werden vervangen door een stenen muur. Aan de oostkant stond een vierkant kasteel, aanvankelijk van hout en later herbouwd met bakstenen muren voor de 10e eeuw. Deze structuur, bekend als de maschio, diende als toevluchtsoord voor graan en dieren en als laatste verdedigingslinie in tijden van gevaar. In de loop der tijd evolueerde het tot een adellijke residentie voor de familie Visconti.
In 1319 en opnieuw in 1337, incorporeerde Luchino Visconti, de podestà van Vigevano, het dorp in zijn territoriale heerschappij, waardoor het een verdedigingsbolwerk werd. Tegen 1341 had hij een verdedigingsfort gebouwd, aanvankelijk inferiore genoemd en later rocca vecchia, aan de oostelijke rand van het groeiende dorp. Tegelijkertijd werd het oude kasteel omgebouwd tot een nieuwe versterking, die de hertogelijke residentie werd. Deze vierhoekige structuur had gekanteelde muren, drie hoofdgebouwen, hoektorens en een centrale ingangstoren. De uitbreiding en verfraaiing van de maschio gingen door gedurende de heerschappij van de Visconti.
In 1347 werden de twee forten verbonden door de strada coperta, een versterkte overdekte weg van 164 meter lang en 7,5 meter breed, die snelle toegang tussen het kasteel en het omliggende platteland mogelijk maakte.
Met het einde van de Visconti-heerschappij in 1447 genoten de inwoners van Vigevano kortstondig van gemeenschappelijke vrijheid, om vervolgens in 1449 belegerd te worden door Bartolomeo Colleoni en Francesco I Sforza. Na de verovering herstelde de Sforza-familie de belegeringsschade en breidde de maschio uit, waarbij de overblijfselen van een verwoeste zuidoostelijke toren werden opgenomen. Galeazzo Maria Sforza, die in 1466 zijn vader Francesco opvolgde, initieerde verdere transformaties, waarbij de maschio werd omgevormd tot een hertogelijk paleis en de bouw van huizen in de buitenste gracht werd toegestaan.
Onder Ludovico il Moro, geboren in Vigevano, onderging het kasteel aanzienlijke verbeteringen. De binnenplaats, oorspronkelijk bezet door het oude dorp, werd ontruimd en nieuwe structuren, waaronder de derde stal en het keukengebouw, werden toegevoegd. De maschio werd uitgebreid met een hangende tuin, ontworpen door Bramante, met twee portiekgebouwen. Hoewel de tuin en een van de portieken sindsdien zijn veranderd, blijft het zuidelijke gebouw, bekend als de loggia delle dame, behouden. Bramante droeg ook bij aan de decoratieve fresco's van het kasteel en de verhoging van de oude gemeenschappelijke toren, die werd aangepast om de klokken van de gesloopte kerk van Santa Maria te huisvesten.
De 19e eeuw bracht aanzienlijke veranderingen aan Castello Sforzesco. Voor 1824 werd de westelijke gracht opgevuld en werden de gordijnmuur en het ravelijn van de maschio gesloopt. In 1824 werd de poort naar de kerk van San Pietro Martire gesloten. Na een gedeeltelijke instorting in 1855 werd het centrale deel van de maschio herbouwd in Tudorstijl door ingenieur Inverardi, die ook een neogotische ingang vanaf Corso della Repubblica ontwierp. De tweede helft van de eeuw zag verdere wijzigingen, waaronder de bouw van een overdekte rijarena, de transformatie van de hangende tuin in de cortile della duchessa, en verschillende structurele aanpassingen voor militair gebruik.
Na een decennium van verlatenheid na militair gebruik, begon in 1980 het restauratiewerk. Het Nationaal Archeologisch Museum van Lomellina, geopend in 1998 en uitgebreid in 2018, toont archeologische vondsten uit de regio Lomellina. In 2009 werd het Internationaal Schoenmuseum Pietro Bertolini verplaatst naar de kamers boven de tweede stal, met een rijke collectie geschonken door industrieel Pietro Bertolini in 1948.
Bezoekers van Castello Sforzesco kunnen een verscheidenheid aan structuren verkennen, waaronder de ingangstoren, bekend als de Bramante Toren, drie grote stallen, het neogotische ingangatrium, het valkeniergebouw, de loggiabrug, het hoofdgebouw (maschio) en de grote overdekte weg. Het complex verschijnt als een verenigde structuur met vele articulaties, en biedt een fascinerende reis door eeuwen van geschiedenis.
Of je nu een geschiedenisenthousiasteling bent of een toevallige toerist, Castello Sforzesco in Vigevano belooft een onvergetelijke ervaring, waarbij middeleeuwse architectuur wordt gecombineerd met rijk cultureel erfgoed. De muren weerklinken de verhalen van de Visconti- en Sforza-families, waardoor het een must-see bestemming is in het hart van Lombardije.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
