Burg Volmarstein

Burg Volmarstein, een betoverende ruïne gelegen op een heuveltop in de wijk Volmarstein, Wetter (Ruhr), in Noordrijn-Westfalen, Duitsland, is een getuigenis van de rijke middeleeuwse geschiedenis van de regio. Gelegen in het schilderachtige landschapsbeschermingsgebied In der Bach/Am Vorberg, biedt dit oude fort bezoekers een blik op het verleden met zijn historische muren en panoramische uitzichten over het omliggende platteland.

De Oorsprong van Burg Volmarstein

Gebouwd in het jaar 1100 door Friedrich I van Schwarzenburg, de aartsbisschop van Keulen, werd Burg Volmarstein opgericht om de macht van de aartsbisschop in Westfalen te versterken. Het kasteel werd in leen gegeven aan de adellijke heren van Volmarstein (Volmudestede), die als ministerialen dienden voor de aartsbisschoppen van Keulen. Strategisch gelegen op een heuvelrug boven de rivier de Ruhr, beschermde het kasteel de Aartsbisschoppelijke Begeleidingsweg van Ennepetal naar Soest en werd het het administratieve centrum voor de heerlijkheid Volmarstein, inclusief Hagen, tot de 14e eeuw.

De vroegst gedocumenteerde vertegenwoordiger van de Heren van Volmarstein is Heinrich I, genoemd in 1134. Rondom het kasteel begon zich een landelijke nederzetting te vormen, die in 1307 de status van stad kreeg.

Na de Slag bij Worringen in 1288

Na de Slag bij Worringen in 1288 belegerde en gedeeltelijk verwoestte Graaf Eberhard I van de Mark Burg Volmarstein. Een verzoening leidde echter tot de restauratie in 1289. Eberhard I kreeg volledige versterkingsrechten van de aartsbisschop van Keulen, Siegfried van Westerburg, en erkenning als prins van het Heilige Roomse Rijk, wat een belangrijke verschuiving in de machtsdynamiek van de regio markeerde. Deze periode zag Eberhard I talrijke gebieden verwerven, waaronder Gummersbach, Lünen, Westhofen, Brackel, Werl, Menden, Isenberg, Volmarstein en Raffenberg, samen met het voogdijschap van Essen.

In het begin van de 14e eeuw ontstonden langdurige machtsstrijd met Münster over bepaalde rechten in het graafschap Mark. In 1314 werd Gottfried van Sayn heer van Burg Volmarstein. Vanwege de ligging op de grens van het bisdom en het graafschap Mark wisselde het kasteel vaak van eigenaar tijdens politieke conflicten. In 1324 werden het kasteel en het vrije graafschap Volmarstein na een twee maanden durende belegering door het aartsbisdom Keulen ingenomen en vernietigd vanwege een vete. De kasteelbewaarders gaven zich over door een gebrek aan water, en de bisschop werd nabij Methler gevangengenomen door Engelbert II van de Mark. Na een nieuwe verzoening werd het kasteel herbouwd.

Het Begin van de Achteruitgang

Gedurende de 14e en 15e eeuw gebruikten de graven van de Mark, later ook graven van Kleef en vanaf 1417 hertogen van Kleef, af en toe Burg Volmarstein, met hertog Jan van Kleef-Mark als laatste geregistreerde gebruiker rond 1525. Het kasteel raakte echter geleidelijk in verval tijdens de 15e eeuw. De laatste mannelijke erfgenaam van de familie Volmarstein, Jan van Volmarstein, stierf ergens na 1430. Zijn zus Agnes (Neyse) trouwde met Goddert van de Recke, waardoor de eigendommen en het leen van Volmarstein werden overgedragen aan de familie Recke.

Brand en Vernietiging

In 1754 verwoestte een verwoestende brand het dorp Volmarstein en het kasteel, waardoor alleen ruïnes overbleven. De lokale bewoners gebruikten de stenen van het kasteel om hun huizen te herbouwen. Tegen het begin van de 19e eeuw hadden de ruïnes regionale bekendheid verworven, wat de Pruisische dichter Friedrich de la Motte Fouqué inspireerde om er in 1813 een lang gedicht over te schrijven.

In 1819 werden de ruïnes verworven door graaf Philipp van de Recke-Volmarstein, die tussen 1822 en 1854 aanzienlijke restauratiewerkzaamheden uitvoerde. Dit omvatte de bouw van een muursteun voor de gespleten toren, die vandaag de dag nog steeds een symbool van de kasteelheuvel is. Een zware storm op 24 juni 1830 vernietigde de helft van de oostelijke toren. De familie Recke-Volmarstein behield het eigendom van de Volmarstein-landgoederen en het leen, een van de rijkste in Westfalen, tot de 19e eeuw, en verkocht hun Volmarstein-bezit pas in de 20e eeuw. De kasteelruïnes blijven tot op de dag van vandaag in het bezit van de graven van de Recke-Volmarstein.

Heden

Tegenwoordig zijn de ruïnes van Burg Volmarstein gemakkelijk toegankelijk met goed onderhouden en veilige paden. Bezoekers worden getrakteerd op adembenemende panoramische uitzichten over de stad Wetter en het dorp Volmarstein vanaf het kasteel. Onder het kasteel biedt het Burghotel Volmarstein accommodatie, hoewel de parkeerplaats gereserveerd is voor hotelgasten. Bezoekers worden aangemoedigd om in het dorp te parkeren en te genieten van de korte wandeling naar het kasteel. De parkeerplaats van Nettmanscher Hof, gelegen tegenover de kerk, is een handige optie.

Een stenen plaquette op de gedeeltelijk bewaard gebleven toren herdenkt twee belangrijke data in de geschiedenis van het kasteel: de bouw in 1100 door de aartsbisschop van Keulen en de vernietiging in 1324 door de graven van de Mark. Een andere plaquette op de toren beschrijft de geschiedenis van het kasteel, terwijl een derde plaquette een afstammeling van de familie Volmarstein eert die sneuvelde in de Frans-Duitse Oorlog van 1870.

Burg Volmarstein staat symbool voor de voormalige zelfstandige gemeente Volmarstein en het bedrijf Burg-Wächter. Elke zomer organiseert het kasteel verschillende evenementen, waaronder het Irish-Folk-Festival en Rock auf der Burg, die bezoekers van dichtbij en ver weg aantrekken.

Tot slot is Burg Volmarstein niet alleen een historische ruïne; het is een venster naar het verleden, dat een glimp biedt van de middeleeuwse machtsstrijd en het leven van de adellijke families die er ooit woonden. De schilderachtige omgeving en rijke geschiedenis maken het een must-see bestemming voor zowel geschiedenisliefhebbers als gewone toeristen.