Madonna del Carmine, lokaal bekend als de Chiesa della Beata Vergine del Monte Carmelo, is een prachtig voorbeeld van barokke architectuur in het hart van Cerignola, Italië. Dit historische juweel stamt uit de 16e eeuw en werd gebouwd door de karmelieten die zich in 1576 in de stad vestigden. Door de eeuwen heen is deze kerk niet alleen een centraal gebedshuis geworden, maar ook een belangrijk herkenningspunt dat de rijke geschiedenis van Cerignola en zijn inwoners vertelt.
De Madonna del Carmine werd oorspronkelijk Maria Santissima del Carmelo fuori le mura en Sant'Anna genoemd, verwijzend naar de locatie buiten de oude wijk Terra Vecchia. De kerk werd in de 16e eeuw gebouwd na de komst van de karmelieten in Cerignola. Toen de stad in de 19e eeuw buiten haar middeleeuwse grenzen groeide, kwam de kerk in het hart van de groeiende stad te liggen. Deze verandering in de stadsindeling werd gemarkeerd door de verhuizing van de gemeentelijke kantoren naar het voormalige klooster dat aan de kerk was verbonden. Historische documenten bevestigen de oude oorsprong van het gebouw en de aanwezigheid van het karmelietenklooster.
In het begin van de 19e eeuw, na het Edict van Saint-Cloud, werden veel religieuze gebouwen, waaronder Madonna del Carmine, eigendom van de staat. De kerk werd op 17 november 1839 verheven tot parochie om de groeiende bevolking van Cerignola te huisvesten.
De gevel van Madonna del Carmine is een meesterwerk van barokke ontwerp, gerealiseerd in twee verschillende fasen. In 1718 bouwde of herbouwde Francesco Pignatelli, hertog van Bisaccia, het centrale deel van de gevel, zoals herdacht door een plaquette boven de hoofdingang. De kerk liep aanzienlijke schade op tijdens de aardbeving van 1731, en de familie Pignatelli financierde waarschijnlijk de daaropvolgende restauratie. De zijbeuken werden later toegevoegd en de gevel werd voltooid met eenvoudigere, soberder secties in vergelijking met het sierlijke centrale deel.
De gevel is horizontaal verdeeld door een kroonlijst die de contour van de muur volgt en aansluit op het onderste gedeelte, versierd met pilasters, kapitelen, bogen en nissen. Het timpaan van het centrale schip bevat een pleisterreliëf van de Madonna en Kind, verbonden met het lagere niveau door volledige bogen. De centrale gevel wordt gedomineerd door een polychroom raam, en de top is bekroond met vier amphora's versierd met reliëfkransen, geplaatst op een piramidevormige basis.
In 1902 werden vier pleisterbeelden, gemaakt door de lokale kunstenaar Raiano, geplaatst in de eerder lege nissen. Deze beelden, in wijzerzin gerangschikt, vertegenwoordigen St. Johannes van het Kruis, Bisschop St. Albertus, Paus Benedictus XIII en St. Simon Stock.
Oorspronkelijk was Madonna del Carmine slechts een kapel die aan het karmelietenklooster was verbonden. De gevel werd in 1718 toegevoegd en het gebouw werd in 1731 na de aardbeving gerestaureerd. Aanvankelijk had de kerk een enkel schip in renaissancestijl met metselwerkpilaren, ronde bogen, kapitelen, kroonlijsten en een houten dak met spanten, dat in 1891 werd vervangen. In 1924 werd een cassetteplafond van hout en papier-maché toegevoegd. In de loop der tijd maakten de renaissancistische elementen plaats voor barokke stijl met sierlijke kapitelen, friesjes, polychroom marmer en stucwerkdecoraties.
Het centrale schip leidt naar het hoofdaltaar, dat werd verplaatst van zijn oorspronkelijke positie en tussen 1860 en 1900 in barokstijl werd gebouwd met polychroom marmer. Aanvankelijk werd het altaar bekroond door een nis met een 18e-eeuws beeld van de Madonna, versierd met friesjes en een engelenkoor. De nis werd in 1964 verwijderd en vervangen door een troon met vier engelen, en de pilaren werden bekleed met marmer. Na het Tweede Vaticaans Concilie werden de altaartafel, balustrade, baldakijn en trappen verwijderd, en werden een nieuw centraal altaar en ambo gebouwd, eerst in hout en later in marmer. De koepel en boog van het priesterkoor werden in 1870 met stucwerk versierd.
De zijbeuken zijn gewijd aan de Onbevlekte Ontvangenis (linkerbeuk) en het Heilig Hart (rechterbeuk). Ze werden tussen 1758 en 1861 gebouwd zonder kapellen. Deze beuken hebben ook een barokke stijl met ronde bogen, kruisgewelven, friesjes en decoraties. Langs de langsgevels van de beuken bevinden zich zes polychrome marmeren altaren, geschonken door welgestelde personen en gebouwd tussen 1866 en 1878. De altaren aan de linkerkant zijn gewijd aan St. Anna, St. Alfonsus en St. Michaël, terwijl de altaren aan de rechterkant gewijd zijn aan St. Jozef, Onze-Lieve-Vrouw van Pompeii en het Kruis met Onze-Lieve-Vrouw van Smarten.
Restauratiewerkzaamheden in 1933 onthulden enkele crypte onder de kerk. De Kapel van het Heilig Sacrament, ingewijd in 1910, herbergt het beeld van het Heilig Hart en heeft een nis met een koninklijke troon en kroon, die nu ontbreekt. Rechts van de kapel staat het beeld van St. Margaretha Maria Alacoque. De parochie werd op 27 juni 1919 aan het Heilig Hart gewijd, en de stad Cerignola op 1 november 1927.
De bouw van de klokkentoren duurde 17 jaar, van 1862 tot 1879. Het oorspronkelijke ontwerp van architect Salvatore Strafile werd afgewezen door de broederschap en haar prior, Federico Reale, die vervolgens het project overnam. De klokkentoren, ontworpen met een vierkante basis en een spits met afgeschuinde hoeken, vereiste een bijdrage van de gemeente, die op 11 mei 1876 werd toegekend. In ruil daarvoor installeerde de gemeente een transparante klok of zonnewijzer aan de zuidkant. De toren is gebouwd met kostbaar gehouwen kalksteen en heeft een smeedijzeren reling van Giuseppe Borraccino. Oorspronkelijk bekroond met een kruis, werd dit vervangen door een kruisvormige ijzeren structuur nadat het tijdens de oorlog onstabiel was geworden. In 1880 werden drie klokken van verschillende grootte geïnstalleerd, met de inscriptie Vincenzo Stagnì 1850, wat suggereert dat ze uit een andere klokkentoren kwamen. Een andere kleine klok, waarschijnlijk afkomstig uit de oude kapel en gedateerd 1635, is geplaatst in een oculusvormige nis.
Het interieur van de klokkentoren bevat vier betonnen hellingen verbonden door ijzeren trappen, bereikbaar via een wenteltrap in de eerste sacristie. Een brug vanuit een van de talrijke nissen leidt naar het dak van het centrale schip, vanwaar ijzeren trappen toegang bieden tot de koepel en lantaarn. Een smalle gang leidt hier vandaan naar het terras boven de zijbeuken en Palazzo Carmelo.
De buitenkant van de kerk heeft vier herdenkingsplaten, hoewel er slechts één, de oudste uit 1718 ter herdenking van de restauratie door de familie Pignatelli, bij de kerk hoort. De andere platen, gerelateerd aan de stad, zijn op de kerkmuur geplaatst vanwege de centrale ligging. Deze platen herdenken de eerste eeuw van de vrijheden die de Kerk verkreeg na het Edict van Constantijn in 313, het Heilige Jaar van 1925 waarna Paus Pius XI het feest van Christus Koning introduceerde, en de wijding van de stad aan het Heilig Hart van Jezus op 1 november 1927.
Elke 16 juli wordt het beeld van de Madonna, daterend uit de 18e eeuw, op een wagen geplaatst en door de straten geparadeerd ter viering van de Madonna del Carmine. De jurk van het beeld, gemaakt in Napels in 1865, is bruin met een witte mantel geborduurd met sterren en gouden randen. De wagen heeft
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
