Klosterkirche

In het hart van Cottbus, Brandenburg, bevindt zich de Klosterkirche, een bewijs van de rijke geschiedenis en architectonische pracht van de stad. Deze voormalige Franciscaner kloosterkerk, later bekend als de Wendische Kerk (Serbska cerkwja in het Neder-Sorbisch), is het oudste bewaard gebleven heilige gebouw in Cottbus. Gebouwd in de 15e eeuw in zijn huidige vorm, nodigt dit gotische bouwwerk bezoekers uit om terug te stappen in de tijd en zijn rijke verleden en serene schoonheid te ontdekken.

De Geschiedenis van de Klosterkirche

De oorsprong van de Klosterkirche gaat terug tot rond 1300, toen het Franciscaner klooster werd gesticht. Strategisch gelegen tussen de Kloster- en Münzstraße in het noordwesten van de oude stad, kijkt de zuidkant van de kerk, met zijn hoofdingangen en toren, uit op de stad, terwijl de voormalige kloostergebouwen zich aan de noordkant bevonden, grenzend aan de stadsmuur. Deze kloostergebouwen omvatten een oost- en een westvleugel, verbonden door een kloostergang, waarbij de oostvleugel grenst aan het koor van de kerk.

Door de eeuwen heen heeft de Klosterkirche vele veranderingen ondergaan. Het oudste deel van de kerk is het oostelijke gedeelte van het hoofdschip, dat waarschijnlijk uit het begin van de 14e eeuw dateert. Het hoofdschip werd later in de 14e eeuw verlengd en de toren werd mogelijk ook in deze periode gebouwd. De zijbeuk werd in de 15e eeuw toegevoegd, waarbij bakstenen werden gebruikt in het kenmerkende Läufer-Binder-Läufer-Binder verband.

De Reformatie bracht aanzienlijke veranderingen teweeg in de Klosterkirche. Met het vertrek van de Franciscanen werd de kerk bekend als de Wendische Kerk en diende als parochiekerk voor de Wendische (Sorbische) bevolking, met diensten in hun taal. De parochie van de kerk omvatte verschillende omliggende dorpen en tot het begin van de 20e eeuw werden preken en hymnen in het Neder-Sorbisch gehouden.

Architectonische Hoogtepunten

De Klosterkirche is een 55,22 meter lang rechthoekig bakstenen gebouw, gekenmerkt door zijn eenvoud en elegantie, typisch voor bedelorde kerken. Het hoofdschip, met zijn doorlopende zadeldak, wordt aangevuld door een smalle asymmetrische zijbeuk aan de zuidkant, ook met een zadeldak. Een slanke toren rijst op uit de zuidoostelijke hoek, wat bijdraagt aan de verticaliteit en aanwezigheid van de kerk. De sacristie, gelegen aan de oostelijke noordkant, werd in 1832 ingekort maar blijft een integraal onderdeel van de kerkstructuur.

Het interieur van de kerk heeft door de eeuwen heen verschillende wijzigingen ondergaan. De dakconstructies, daterend van de restauratie na de stadsbrand van 1671, zijn nog steeds intact. In 1804 onderging de kerk aanzienlijke veranderingen, waaronder de verwijdering van de noordzijde van de torenbasis om de verlichting van het zuidelijke oostvenster te verbeteren. De sacristie werd ook in deze periode ingekort. De kerk werd uitgebreid gerenoveerd in 1907/08, met nieuwe galerijen, zitplaatsen, een stoomverwarmingssysteem en elektrische verlichting. Het altaar en de preekstoel werden opnieuw geschilderd en de preekstoel werd verplaatst naar de noordzijde van het hoofdschip. Het buitenmetselwerk werd ook tijdens deze renovatie opgeknapt.

Het Interieur Verkennen

Binnen in de Klosterkirche worden bezoekers begroet door een scala aan historische en artistieke schatten. Het houten altaar, geïnstalleerd in 1750, is een hoge aedicula-structuur met Korinthische zuilen en bevat schilderijen uit 1908 die het Laatste Avondmaal, de Kruisiging en de Hemelvaart van Christus weergeven. Het ingewikkelde ontwerp van het altaar en het gebruik van voluten om de schilderijen in te kaderen, voegen toe aan de grandeur.

Een opmerkelijk hoogtepunt is het houten crucifix uit 1320, een meesterwerk van laatgotische kunst. Dit levensgrote beeld, ongeveer 2,5 meter hoog, is opmerkelijk vanwege zijn ingetogen expressie ondanks de gedetailleerde weergave van Christus' lijden. Een kleine gouden relikwie-kruis siert de borst van Christus, wat een vleugje eerbied en betekenis toevoegt.

Het laatgotische doopvont, gemaakt rond 1500, heeft een rijkelijk versierde kap en een gedraaide zuilbasis. Het ingewikkelde steenwerk van het doopvont, met kruisbloemen en hoekpinakels, toont het vakmanschap van die periode. De toevoeging van wapenschilden en een gewelfde celstructuur binnenin het bassin rond 1908 verhoogt de historische waarde nog verder.

Het Orgel en Andere Kenmerken

De Klosterkirche herbergt een uniek Sauer-orgel, gebouwd in 1908 als Opus 1019 door Wilhelm Sauer uit Frankfurt (Oder). Dit pneumatische kegelladeninstrument, met 24 registers verdeeld over twee manualen en een pedaal, is het enige overgebleven Sauer-orgel in Cottbus. Het orgel werd in 2000 gerestaureerd, waardoor het in gebruik en behoud blijft.

Andere opmerkelijke kenmerken zijn een bronzen klok uit 1927, gegoten door de Schilling-gieterij in Apolda, en verschillende geschilderde decoraties op de westelijke galerijleuning, met bloemmotieven, zaligsprekingen en Bijbelverzen in het Sorbisch. Deze decoraties, samen met de Duitstalige inscripties op de zuidelijke galerijleuning, weerspiegelen het tweetalige erfgoed van de kerk.

De Klosterkirche heeft ook verschillende historische grafmonumenten, waaronder de grafsteen van Fredehelm von Cottbus (gest. 1307) en zijn vrouw Adelheid von Colditz (gest. 1319). Deze zandstenen plaat, met zijn hoge reliëf en omlijstende inscriptie, is een aangrijpende herinnering aan de langdurige verbinding van de kerk met de lokale gemeenschap.

Samenvattend is de Klosterkirche in Cottbus niet alleen een plaats van aanbidding maar ook een levend museum van geschiedenis en kunst. De gotische architectuur, historische betekenis en rijke interieurdecoraties maken het een must-see bestemming voor iedereen die geïnteresseerd is in het culturele erfgoed van Brandenburg. Of je nu een geschiedenisfanaat, een architectuurliefhebber of gewoon een nieuwsgierige reiziger bent, de Klosterkirche biedt een fascinerende blik in het verleden en een serene ruimte voor reflectie en bewondering.