De Poya-brug, lokaal bekend als de Poyabrücke, is een opvallend architectonisch wonder dat de Sarine-rivier overspant in de schilderachtige stad Fribourg, Zwitserland. Officieel geopend voor verkeer op 12 oktober 2014, is deze indrukwekkende structuur een essentieel onderdeel van de Zwitserse Route 12. Het verbindt naadloos verschillende delen van de stad en biedt adembenemende uitzichten op het omliggende landschap.
Met een indrukwekkende lengte van 851,6 meter begint de Poya-brug haar reis vanuit de wijk La Cité-Bellevue op de rechteroever van de Sarine. Van daaruit gaat ze noordwestwaarts, zwevend 70 meter boven de rivierdal en het industriële district Les Neigles. Onder deze moderne tuibrug kruist de Route des Neigles wegbrug ook de rivier, die in dit gebied overgaat in de Schiffenensee. Het laatste stuk van de brug stijgt de steile helling boven het meer op en eindigt in een bocht naar links die leidt naar de St-Léonard-tunnel. Deze tunnel gaat onder de spoorlijn Lausanne-Bern door en verbindt met de ondergrondse verbinding met de Murtenstrasse.
Fribourg heeft een rijke geschiedenis van bruggenbouw, die teruggaat tot de Middeleeuwen toen verschillende bruggen werden gebouwd over de Sarine en de Galtera. De stad heeft ook ervaring met hangbruggen sinds de 19e eeuw, zoals blijkt uit de Zähringer-brug. De oude weg van Bern naar West-Zwitserland liep ooit door de stad en kruiste de rivier met bruggen. Echter, de verkeersboom na de Tweede Wereldoorlog overweldigde de oude stad, waardoor de stad en het kanton bypassroutes gingen verkennen. Sinds 1959 zijn er talloze studies voor een nieuwe rivierovergang uitgevoerd. Ondanks de opening van het Düdingen-Matran-gedeelte van de A12-snelweg in 1971, bleven de plannen voor een nieuwe stadsbrug doorgaan. De nieuwe wegverbinding tussen de Murtenstrasse (Route 182) in het noordwesten en de Bernstrasse (Route 12) in het oosten was bedoeld om de Zähringer-brug te sluiten voor privéverkeer en het doorgaand verkeer in de oude stad rond de Sint-Niklaaskathedraal te verminderen. Men schatte dat ongeveer 25.000 voertuigen dagelijks de Poya-brug zouden oversteken.
In 1989 nodigde de stad Fribourg vijf ingenieursconsortia uit om mee te dingen naar de nieuwe wegverbinding en de Poya-brug. De ingediende ontwerpen werden beoordeeld op concept en bouwtechniek, esthetiek en integratie in de stedelijke omgeving, verkeer en veiligheid, en economische haalbaarheid. Het winnende project, een samenwerking tussen GVH (P. Gorgé, A. Vaucher, B. Houriet), Brugger & Clément & Collaud, Zwahlen & Mayr, en Schneider & Chablais, werd ontwikkeld tot een gedetailleerd voorlopig project en gepresenteerd aan federale, kantonnale en stedelijke autoriteiten.
In 1995 werd het bouwproject overgedragen van de stad aan het kanton Fribourg, dat de Poya-brug classificeerde als een kantonale weg H 182. In 1997 classificeerde de federale overheid de brug als onderdeel van het Zwitserse hoofdwegennet en leidde Route 12 om de oude stad van Fribourg heen. Het bouwproject werd in de herfst van 1999 openbaar aangekondigd. De Federale Commissie voor Monumentenzorg en de Kantonnale Commissie voor Cultureel Erfgoed eisten een routewijziging verder weg van de villa Château de la Poya. Bovendien vereisten nieuwe veiligheidsnormen voor tunnelbouw een minimale afstand tussen een tunnelexit en het volgende kruispunt. Hierdoor moest de eerder geplande route met de tunnel in de wijk St-Léonard uitgebreid worden herzien. Het resulterende project, inclusief de brug, tunnel en een ondergrondse rotonde die de hoofdwegen verbindt, werd uiteindelijk uitgevoerd.
Het centrale gedeelte van de 851 meter lange tuibrug heeft de langste overspanning van Zwitserland met 196 meter. De twee zijtuigsecties overspannen elk 86 meter, terwijl de zijoverspanningen variëren van 35 tot 54 meter. De brug heeft drie rijstroken voor gemotoriseerd verkeer en een 3,5 meter brede strook voor voetgangers en fietsers. Ze heeft een constante helling van 2%, oplopend van 592 meter boven zeeniveau aan de westelijke kant tot 609 meter boven zeeniveau aan de oostelijke kant. De eerste 160 meter van de brug naast de tunnel aan de westkant zijn voorzien van geluidsbescherming.
De zwevende brug heeft een semi-waaier kabelopstelling voor het centrale gedeelte. De zijviaducten vormen een doorlopende balk. De pylonen zijn monolithisch verbonden met de dekplaat om de nodige longitudinale stabiliteit te bieden. De bouw van de Poya-brug omvatte 44.000 kubieke meter uitgraving, 16.000 kubieke meter beton, 2.800 ton wapening, 3.530 ton staalstructuur en 177 ton tuikabels. De structuur is verankerd met 720 ankers.
De geschatte kosten voor de volledige uitbreiding, inclusief de brug, bedroegen CHF 211 miljoen in mei 2012. De financiële dekking van de oorspronkelijk goedgekeurde kantonnale en federale bijdragen, een projectwijziging bij het knooppunt St-Léonard en inflatie bedroegen CHF 179,4 miljoen. In het referendum van 24 september 2006 keurden de kiezers van het kanton Fribourg de kantonnale bijdrage van CHF 58 miljoen (aangepast voor inflatie tot CHF 65,2 miljoen) voor de brug- en toegangswegconstructie goed met een goedkeuringspercentage van 81%. Destijds werden totale kosten van CHF 120 miljoen (exclusief inflatie) verwacht.
Samenvattend is de Poya-brug niet alleen een staaltje van moderne techniek, maar ook een symbool van Fribourgs toewijding aan het behoud van zijn historische charme terwijl het de toekomst omarmt. Het slanke ontwerp en de strategische betekenis maken het een must-see bezienswaardigheid voor iedereen die deze prachtige Zwitserse stad bezoekt.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
