De Martinskirche in Kaiserslautern, Rijnland-Palts, Duitsland, is een symbool van de rijke geschiedenis en architectonische ontwikkeling van de stad. Deze voormalige Franciscaanse kerk, nu een katholieke parochiekerk, is een iconisch gebouw dat eeuwen van verandering, veerkracht en geloof heeft meegemaakt. Gelegen in het hart van het stadscentrum van Kaiserslautern, is het zowel een spirituele baken als een architectonisch wonder.
Het verhaal van de Martinskirche begint in 1284, toen koning Rudolf van Habsburg toestemming gaf voor de bouw van het St. Martin klooster van de Franciscaner Orde, opgericht in 1210. Ongeveer tien jaar later werd het klooster uitgebreid met een kerk in de eenvoudige maar elegante gotische stijl, kenmerkend voor bedelorden. Vanwege de beperkte ruimte, beïnvloed door de loop van de Lauter-rivier en de nabijgelegen Stadtwoog (nu Stiftsplatz), werd de kerk gebouwd met slechts één schip. Het licht gebogen koor is een uniek kenmerk, noodzakelijk om de hoofdweg vanuit het oosten door de aangrenzende Gautor te behouden.
In de 15e eeuw werden er enkele zijkapellen toegevoegd aan de noordoostkant van de kerk. Echter, het kloosterleven werd verstoord in 1538 toen het klooster werd ontbonden en de kerk werd geseculariseerd. De stad Kaiserslautern kreeg de controle over de gebouwen. Tijdens de Reformatie, die plaatsvond tussen 1554 en 1556, nam de stad het calvinisme aan. Het lot van de kerk veranderde opnieuw in 1634, toen na de overwinning van de keizerlijke troepen een Franciscaans klooster werd heropgericht. Tegen 1628 was de stad teruggekeerd naar het katholicisme, en in 1629 werd een kleine trap toren toegevoegd aan de oostkant van de kerk.
De kerk onderging opnieuw een verandering in 1652 toen het klooster opnieuw werd ontbonden en de kerk werd omgevormd tot een gemeentelijk arsenaal. Deze transformatie omvatte het verdelen van het schip in twee verdiepingen en het dichtmetselen van de onderste delen van de koorvensters, veranderingen die nog steeds zichtbaar zijn. Na 1666 diende de kerk als rijhal voor de hertog van Simmern. In 1688 gaven Franse bezettingstroepen de kerk terug aan de Franciscanen. Vanaf 1706 werd de kerk gemoderniseerd en kreeg een barok dakruiter en een stucplafond. In deze periode werden de kerkgebouwen in de stad herverdeeld, en de aangrenzende Stiftskirche werd overgedragen aan de Gereformeerde gemeente. Het patronaat van Sint Martin, voorheen geassocieerd met de Stiftskirche, werd officieel overgedragen aan de Martinskirche in 1802.
Sinds 1803 dient de Martinskirche als katholieke parochiekerk. Tussen 1825 en 1845 kwamen er vaak meldingen van schade door scheuren. Het gewelf begon te scheiden van de buitenmuren, wat werd toegeschreven aan de onjuiste sloop van de kloostergebouwen en het overmatige gewicht van de dakruiter. Om deze problemen aan te pakken, werden spanningsstangen geïnstalleerd in het koor. In 1856 werd de door brand verwoeste dakruiter vervangen. De kerk onderging uitgebreide renovaties in 1936, en in 1967 werd het dak opnieuw bedekt en de dakruiter versterkt. Echter, toenemende structurele problemen in de daaropvolgende jaren maakten gedeeltelijke vernieuwing van de funderingen in de jaren 1970 noodzakelijk. Het metselwerk werd gestabiliseerd met cementinjecties via dunne slangen.
De Martinskirche is een tweeschipshallenkerk met een verhoogd hoofdschip en een smal zijschip gescheiden door spitsbogen. De hoge spitsboogvensters zijn versierd met eenvoudige traceringen. Het schip heeft een barok stucplafond, terwijl het koor, met zijn 5/8 sluiting, wordt bekroond met een ribgewelf. De sluitsteen draagt een reliëf van het overwinnende Paaslam. De as van het koor wijkt merkbaar af van die van het schip, mogelijk een verwijzing naar het Passieverhaal (vgl. Johannes 19:30: … hij boog zijn hoofd en gaf de geest), maar waarschijnlijker vanwege lokale beperkingen. De kerk werd direct naast de stadsmuur gebouwd. Sporen van een voormalige kapelaanbouw zijn zichtbaar aan de noordkant van het koor, en tussen het schip en het koor bevindt zich een ronde trap toren. Aan de zuidkant zijn resten van het klooster van het voormalige kloostercomplex te zien, met alleen een tongewelfde kelder die overblijft.
Het oorspronkelijke interieur is verloren gegaan, en de kerk presenteert nu een relatief eenvoudig interieur. Opmerkelijke kenmerken zijn onder andere het doopvont (zandsteen, 1516), het barokke stucplafond (met symbolen van ijdelheid, voorstellingen van het Laatste Oordeel en de Heilige Drie-eenheid), een monumentale kruisigingsgroep en de kruiswegstaties (beide uit de 19e eeuw). De figuratieve glas-in-loodramen dateren uit het begin van de 20e eeuw.
Het hoofdraam aan de westgevel is een moderne creatie van glaskunstenaar Alois Plum uit Mainz. De dominante rode kleur van het bovenste veld symboliseert de zeven vurige tongen van de Heilige Geest. Het vuur van de Geest doordringt de aardse wereld, gesymboliseerd door bruine tinten. Als dragers van deze Geest worden christenen aangemoedigd de kerk versterkt te verlaten en hun missie te vervullen om de wereld te transformeren.
Het zijraam aan de westgevel, ook van Alois Plum, toont vier episodes uit het leven van Sint Martin: het vellen van de heilige boom, de pijnboom; de confrontatie met de Arianen; het banket in Trier; en de dood van Sint Martin. Het Mariaraam in de oostmuur van het zijschip, gemaakt door een onbekende kunstenaar in de 19e eeuw en gerestaureerd tussen 1976 en 1978, toont de annunciatie scène met de aartsengel Gabriël die Maria begroet in subtiele kleuren.
Het Martinsvenster, gemaakt in 1936 door Caspar uit München en oorspronkelijk geplaatst boven het voormalige hoogaltaar in het centrale raam van het koor, werd in 1978 verplaatst naar het eerste zijraam van het koor. Dit artistiek waardevolle raam, een geschenk van bisschop Ludwig Sebastian van Speyer, herdenkt zijn gouden jubileum als priester, gevierd in de Martinskirche op 15 augustus 1937. Het onderste deel van het raam toont het wapen van het bisdom Speyer en de bisschoppelijke insignia.
Met de renovatie van 1978 werden de centrale koorvensters hersteld tot hun oorspronkelijke hoogte en opnieuw ontworpen door glasschilder Alois Plum. De kerk herbergt ook verschillende opmerkelijke beelden, waaronder het beeld van Sint Jozef met het Christuskind bij het hoofdportaal, vervaardigd door houtsnijder Renn in 1836 in Speyer, en het beeld van Sint Martin als bisschop met een staf en mijter, met een gans aan zijn voeten, verwijzend naar een legende die verband houdt met zijn bisschopswijding. Dit beeld sierde oorspronkelijk het hoogaltaar dat in 1877 werd geïnstalleerd en werd verplaatst tijdens de renovatie van 1978.
Tegenwoordig blijft de Martinskirche een plaats van aanbidding en een historisch monument. De serene sfeer van de kerk, gecombineerd met haar rijke geschiedenis en architectonische schoonheid, maakt het een must-see bestemming voor iedereen die Kaiserslautern verkent. Of je nu een geschiedenis liefhebber bent, een architectuurliefhebber, of gewoon een moment van bezinning zoekt, de Martinskirche biedt een unieke kijk op het spirituele en culturele erfgoed van deze levendige stad.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
