Sint Stefanuskerk

Bovenop de hoogste heuvel van Mainz staat de St. Stephanuskerk, lokaal bekend als St. Stephan, als een baken van geschiedenis, kunst en spiritualiteit. Deze prachtige gotische hallenkerk, met haar imposante toren en schitterende glas-in-loodramen, is niet alleen een plaats van aanbidding, maar ook een getuigenis van het rijke culturele erfgoed van de Rijnland-Palts regio in Duitsland.

Een Reis Door de Tijd

De St. Stephanuskerk werd in 990 gesticht door aartsbisschop Willigis, een prominente figuur die een gebedshuis voor het Rijk wilde creëren. De naam Stephanus is betekenisvol en komt van het oude Griekse woord Στέφανος, wat kroon betekent, en symboliseert de beoogde status van de kerk als kroonjuweel van de stad. De oorspronkelijke houten structuur werd later in steen herbouwd door aartsbisschop Bardo, beginnend op 13 april 1043.

De kerk zoals we die vandaag de dag zien, begon vorm te krijgen rond 1267, met de bouw die doorging tot ongeveer 1340. Ondanks de vele herbouw- en restauratiewerkzaamheden door de eeuwen heen, behoudt de St. Stephanuskerk de oorspronkelijke indeling die door Willigis was bedacht, waardoor het de oudste gotische hallenkerk in de Midden-Rijn regio is en de op een na belangrijkste kerk in Mainz na de Dom van Mainz.

Architectonische Wonderen

De St. Stephanuskerk is een echt architectonisch wonder. Het ontwerp van de kerk omvat een driebeukige gotische hal met koren aan zowel de oost- als westkant, bekroond door een grote achthoekige klokkentoren boven het westkoor. De buitenkant van de kerk wordt gekenmerkt door zijn opvallende rode zandsteen, die prachtig contrasteert met het weelderige groen van het Willigisplatz aan de oostkant.

Het interieur van de kerk onderging aanzienlijke veranderingen tijdens de barokperiode, maar veel hiervan ging verloren in 1857 toen een nabijgelegen poedertoren explodeerde en grote schade veroorzaakte. Verder werd de kerk beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog, vooral tijdens de luchtaanvallen op Mainz in 1945, wat leidde tot het verlies van de klokken en het instorten van de gewelven in het schip en koor. Tegenwoordig worden deze gebieden bedekt door een plat houten plafond, hoewel het potentieel om de oorspronkelijke gewelven te herstellen blijft bestaan.

De Chagall Ramen: Een Symfonie in Blauw

Een van de meest betoverende kenmerken van de St. Stephanuskerk zijn de glas-in-loodramen, ontworpen door de beroemde kunstenaar Marc Chagall. Vanaf 1978 creëerde Chagall negen ramen voor de kerk, een project dat hij zag als een bijdrage aan de Joods-Duitse verzoening. Deze ramen, voltooid voor zijn dood in 1985, tonen bijbelse taferelen en figuren tegen een achtergrond van levendige blauwe tinten, waardoor een serene en contemplatieve sfeer in de kerk ontstaat.

Na Chagall's dood werd het werk aan de resterende ramen voortgezet door zijn medewerker Charles Marq. De Chagall-ramen zijn niet alleen een visueel meesterwerk, maar ook een symbool van hoop en vrede, en trekken bezoekers van over de hele wereld aan om hun etherische schoonheid te ervaren.

De Klokken en Orgel: Stemmen van de Geschiedenis

De St. Stephanuskerk heeft een rijke geschiedenis van klokgelui, hoewel de oorspronkelijke klokken verloren gingen tijdens de bombardementen in oorlogstijd. In 2008, dankzij een schenking van het in Mainz gevestigde technologiebedrijf Schott, ontving de kerk drie nieuwe klokken. Deze klokken, samen met de historische Beatrix-klok van de verwoeste St. Emmerankerk, luiden nu in harmonie en herdenken de veerkracht en continuïteit van het erfgoed van de kerk.

Het orgel van de kerk, een recentere toevoeging, werd gebouwd door Klais Orgelbau en ingewijd in 2013. Dit indrukwekkende instrument heeft 46 registers, 3006 pijpen en een reeks moderne functies, waardoor het een centraal onderdeel is van het muzikale leven van de kerk en een genot voor zowel organisten als publiek.

Een Plaats van Bedevaart en Vrede

De St. Stephanuskerk is niet alleen een historisch monument, maar ook een levend, ademend onderdeel van de gemeenschap. Het heeft door de eeuwen heen verschillende rollen vervuld, van collegiale kerk tot signaalstation tijdens de Napoleontische oorlogen. Vandaag de dag blijft het een plaats van aanbidding, reflectie en culturele verrijking.

Bezoekers van de St. Stephanuskerk kunnen de serene kloostergang verkennen, de ingewikkelde details van het altaarstuk uit de 13e eeuw bewonderen en hun respect betuigen bij het graf van aartsbisschop Willigis, wiens exacte begraafplaats binnen de kerk een mysterie blijft vanwege de talrijke herbouwingen.

Conclusie

De St. Stephanuskerk in Mainz is een getuigenis van de blijvende geest van deze historische stad. Haar muren hebben eeuwen van verandering meegemaakt, van de middeleeuwen tot de verwoestingen van oorlog en de huidige tijd. Of je nu wordt aangetrokken door de architectonische schoonheid, de historische betekenis of de betoverende Chagall-ramen, een bezoek aan de St. Stephanuskerk is een onvergetelijke reis door tijd en kunst.