Japanese Peace Bell

In het drukke stadsdeel Queens, New York, bevindt zich in de serene Japanse Tuin bij het hoofdkwartier van de Verenigde Naties een symbool van hoop en eenheid: de Japanse Vredesbel. Deze opmerkelijke bel, een embleem van internationale harmonie, heeft een fascinerende geschiedenis en een diepgaande boodschap die weerklank vindt bij bezoekers van over de hele wereld.

De Geboorte van een Symbool

Het verhaal van de Japanse Vredesbel begint in 1951 met Chiyoji Nakagawa, een raadslid van de Verenigde Naties Vereniging van Japan en later de burgemeester van Uwajima. Gedreven door de wens om wereldvrede te bevorderen, begon Nakagawa aan een missie om een bel te creëren die de collectieve hoop op een vreedzame wereld zou belichamen. Zijn visie was om munten en medailles van mensen over de hele wereld te verzamelen, ongeacht ideologie, nationaliteit of ras, en deze om te smelten tot één bel.

Met de steun van Benjamin Cohen, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, werd Nakagawa's voorstel unaniem goedgekeurd door de Economische en Sociale Raad van de VN. In de daaropvolgende drie jaar reisde Nakagawa intensief en verzamelde munten en medailles uit meer dan zestig landen, waaronder negen gouden munten van paus Pius XII. Deze bijdragen werden omgesmolten en gegoten in de bel door de beroemde Tada Gieterij in Takamatsu, Japan.

Ontwerp en Betekenis

De Japanse Vredesbel is een bonsho, een traditionele boeddhistische tempelbel, met een diameter van 60 centimeter, een hoogte van één meter en een gewicht van 116 kilogram. Het oppervlak van de bel is versierd met de Japanse karakters “世界絶対平和萬歳” (sekai zettai heiwa banzai), wat betekent lang leve absolute wereldvrede. Op de plek waar de houten hamer de bel raakt, zijn de zon en de maan afgebeeld, omringd door lauweren, wat vrede en harmonie symboliseert.

De bel is gehuisvest in een klokkentoren ontworpen door Rinpei Oshita, een traditionele architect uit Uwajima. Het ontwerp van de klokkentoren is geïnspireerd op de bloesemtempel waar Boeddha werd geboren, wat een extra spirituele betekenis toevoegt aan de structuur. De bel en de klokkentoren werden in 1954 vanuit de haven van Yokohama naar New York vervoerd en geïnstalleerd in de Japanse Tuin bij het hoofdkwartier van de Verenigde Naties. De presentatieceremonie vond plaats op 8 juni 1954, waarmee de bel zijn rol als symbool van vrede begon.

Een Klok voor Vrede

De Japanse Vredesbel wordt twee keer per jaar geluid, elke keer met een boodschap van hoop en eenheid. De eerste gelegenheid is rond Earth Day op 21 maart, ter viering van de lente-equinox en de vernieuwing van het leven. De tweede, en misschien wel belangrijkere, is op de Internationale Dag van de Vrede, die op 21 september wordt gevierd. Op deze dag verzamelt de secretaris-generaal van de VN, samen met andere hoogwaardigheidsbekleders en publieke figuren, zich om de bel te luiden en zo een krachtige oproep tot vrede over de hele wereld te sturen.

Deze ceremonies zijn aangrijpende herinneringen aan de voortdurende zoektocht naar wereldwijde harmonie en het belang van gezamenlijke inspanningen om dit te bereiken. Het geluid van de bel weerklinkt door het hoofdkwartier van de Verenigde Naties en dient als een baken van hoop en een herinnering aan de gedeelde verantwoordelijkheid om vrede te bevorderen.

Een Erfenis van Vrede

De invloed van de Japanse Vredesbel reikt verder dan zijn fysieke aanwezigheid bij de Verenigde Naties. Tijdens de Cubaanse raketcrisis in 1961 presenteerde Nakagawa replica's van de bel aan president John F. Kennedy en premier Nikita Chroesjtsjov, vergezeld van een boodschap die het belang van vrede en begrip benadrukte. Dit gebaar onderstreepte de rol van de bel als katalysator voor dialoog en verzoening.

In 1970 werd de originele Japanse Vredesbel tijdelijk verplaatst naar de Expo 1970 in Osaka, Japan, om zijn boodschap aan een wereldwijd publiek te promoten. Gedurende deze periode werd een vergelijkbare bel geïnstalleerd bij het hoofdkwartier van de Verenigde Naties om de continuïteit van zijn symbolische aanwezigheid te waarborgen. Na de Expo werd de originele bel teruggebracht naar zijn rechtmatige plaats in New York.

De Boodschap Bewaren

De Vereniging voor het Behoud van de VN Vredesbel, opgericht door Nakagawa's dochter, Seiko Takase, blijft de erfenis van de Japanse Vredesbel in stand houden. De vereniging organiseert belceremonies, educatieve workshops en lezingen om bewustzijn te verspreiden over de geschiedenis van de bel en zijn boodschap van vrede. Door deze activiteiten hoopt de vereniging toekomstige generaties te inspireren om de waarden van eenheid en samenwerking te omarmen.

In de afgelopen jaren heeft de vereniging ook replica's van de Japanse Vredesbel aan verschillende landen gepresenteerd, waaronder Myanmar en Bosnië en Herzegovina, waardoor zijn bereik en impact verder worden uitgebreid. Deze replica's dienen als blijvende symbolen van de universele aspiratie naar vrede en versterken de boodschap van de bel in verschillende hoeken van de wereld.

De Japanse Vredesbel Bezoeken

Een bezoek aan de Japanse Vredesbel in Queens biedt een unieke gelegenheid om in contact te komen met een krachtig symbool van wereldwijde eenheid. Terwijl je voor de bel staat, neem een moment om na te denken over zijn geschiedenis en de gezamenlijke inspanningen die het tot stand hebben gebracht. De rustige omgeving van de Japanse Tuin biedt een serene achtergrond, waardoor bezoekers kunnen nadenken over het belang van vrede in de wereld van vandaag.

Of je nu een geschiedenisenthousiasteling, een vredesactivist of gewoon een nieuwsgierige reiziger bent, de Japanse Vredesbel is een bezienswaardigheid die de blijvende hoop op een harmonieuze wereld belichaamt. Zijn verhaal is een getuigenis van de kracht van samenwerking en het geloof dat we samen een betere, vreedzamere toekomst voor iedereen kunnen creëren.