Primley House

Primley House, gelegen in het pittoreske kustplaatsje Paignton in Devon, is een verborgen parel vol historische charme en architectonische schoonheid. Dit indrukwekkende landgoed, met wortels diep in de 18e eeuw, biedt bezoekers een blik op het verleden, met verhalen over families, rijkdom en fascinerende transformaties.

De Vroege Dagen van Primley House

De oorsprong van Primley House gaat terug naar de oorspronkelijke naam, Prim-Legh, afgeleid van het Oud-Engelse woord voor ochtendweide. In 1709 stond het pand al vermeld in lokale archieven, met John Elliot die belastingen betaalde voor het huis. Het verhaal van het landgoed begint echt vorm te krijgen in de 18e eeuw toen het door de Belfield-familie werd verworven via een huwelijk. Deze vooraanstaande familie, die in 1554 van Lancashire naar Paignton verhuisde, werd een belangrijke speler in de gemeenschap door land te schenken voor lokale volkstuinen en deel te nemen aan burgerlijke activiteiten.

De Erfenis van de Belfields

Gedurende de 18e en 19e eeuw bleef de Belfield-familie een sterke aanwezigheid behouden op Primley House. Het landgoed werd een herkenningspunt, zelfs als grens voor voetkoeriers van de telegraafdienst van het General Post Office in Paignton in de jaren 1870. Echter, het verblijf van de familie in het huis kwam abrupt ten einde in 1870 toen John Finney Belfield op mysterieuze wijze Paignton verliet voor Exeter, waardoor het landgoed in handen kwam van een reeks kortetermijnbewoners.

De Whitley Periode

De eeuwwisseling bracht nieuw leven naar Primley House met de komst van de Whitley-familie. Edward Whitley, een vooraanstaand advocaat en parlementslid uit Liverpool, overleed in 1892 en liet een nalatenschap en een familie achter die graag wilde ontsnappen aan de gezondheidsproblemen van de industriële stad. In 1904 verhuisden Isabella Whitley en haar kinderen, waaronder de bekende Herbert Whitley, naar Devon. Herbert, een fervent natuurliefhebber, transformeerde het landgoed in een toevluchtsoord voor biodiversiteit, met uitgebreide kassen vol exotische planten en dieren.

Van Privécollectie naar Openbare Dierentuin

Herbert Whitley's passie voor de natuur leidde tot de oprichting van een indrukwekkende collectie die de grenzen van Primley House te boven ging. Uitbreidend naar het landgoed aan de overkant van Totnes Road, evolueerde deze collectie tot de beroemde Primley Zoological Gardens, nu bekend als Paignton Zoo. Deze transformatie markeerde een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van het landgoed, waarbij een privépassie werd omgevormd tot een openbaar bezit.

Een Nieuw Hoofdstuk: Tehuis voor Ouderen

Na het overlijden van Herbert Whitley in 1955, begon Primley House aan een nieuw hoofdstuk. Zijn vertrouwde assistent, Gladys Salter, erfde een levenslang belang in het pand. Ze transformeerde het imposante huis in een tehuis voor ouderen en richtte in 1956 de Primley Housing Association op. Deze zorgzame transformatie zorgde ervoor dat het landgoed de gemeenschap bleef dienen, door zorg en comfort te bieden aan zijn bewoners.

Behoud van Erfgoed

Primley House, erkend als een Grade II monument sinds 1975, staat als een getuigenis van zijn rijke geschiedenis en architectonische betekenis. In 1986 eerde de Torbay Civic Society het landgoed met een blauwe plaquette, ter ere van zowel de Belfield-familie als de bijdragen van Herbert Whitley.

Een Bezoek aan Primley House

Tegenwoordig blijft Primley House een boeiende bestemming voor liefhebbers van geschiedenis, architectuur en de natuur. Hoewel het huis zelf dient als tehuis voor ouderen, bieden de omliggende gronden en de erfenis van Paignton Zoo bezoekers de kans om in contact te komen met het rijke verleden van het landgoed. Of je nu de weelderige landschappen verkent of je verdiept in de geschiedenis van de bijdragen van de Whitley-familie aan het behoud, Primley House belooft een unieke en verrijkende ervaring.

Samenvattend is Primley House meer dan alleen een historisch landgoed; het is een levend verhaal van transformatie en nalatenschap. Van de vroege dagen als familiehuis tot de huidige rol in de gemeenschap, het landgoed blijft inspireren en boeien. Terwijl je door de gronden dwaalt, kun je bijna de echo's van het verleden horen, die je uitnodigen om deel te worden van het voortdurende verhaal.