Adler-Apotheke

In het pittoreske stadje Stolberg, gelegen in het hart van Noordrijn-Westfalen, Duitsland, bevindt zich een historisch juweel dat de tand des tijds heeft doorstaan: de Adler-Apotheke. Dit tweeverdiepingen tellende gebouw, gebouwd in de 16e eeuw, is geëvolueerd van een kopermanshuis tot een belangrijk monument dat de rijke geschiedenis en architectonische schoonheid van Stolberg belichaamt.

Het Ontstaan van een Kopermanshuis

Het verhaal van de Adler-Apotheke begint in 1571 toen Leonhard Schleicher, een kopermaster uit Aken, een stuk grond verwierf op wat nu Burgstraße 21 is, vlakbij het imposante kasteel van Stolberg. Tegen 1575 had Schleicher een kopermanshuis opgericht, bekend als Schleichers Hof. Destijds was het een van de weinige stenen gebouwen in Stolberg, naast het kasteel, en de gedateerde muurankers bestaan nog steeds.

Schleichers Hof was het eerste kopermanshuis in Stolberg en maakte strategisch gebruik van de watervoorziening van de Siefbach-stroom, die ontspringt uit de Hastenrather hoogten en door de kopermanshuizen Seifenhof Rose en Fingerhut stroomt. Het succes van Schleichers Hof moedigde de lokale heer Johann von Efferen aan om meer kopermasters uit te nodigen zich in het gebied te vestigen, waardoor Stolberg zich kon ontwikkelen tot een wereldleider in de messingindustrie.

Zelfs na de dood van Leonhard Schleicher in 1606 bleef het gebouw vele jaren in de familie, hoewel het belang ervan als kopermanshuis in de loop van de tijd geleidelijk afnam.

Transformatie naar een Landapotheek

In 1750 verkocht de familie Schleicher het huis, wat het begin markeerde van een nieuw hoofdstuk voor het gebouw. In datzelfde jaar werd de eerste landapotheek van Stolberg binnen zijn muren gevestigd. De familie Hausmann, die het gebouw verwierf, noemde het Adler-Apotheke. Ondanks dat ze een concessie hadden om de apotheek te exploiteren, hadden Stefan Hausmann en zijn moeder Johanna Mechtildis geen formele opleiding als apothekers.

De invoering van de Pruisische apotheekwetgeving in het Rijnland in 1815 vormde een grote uitdaging voor de Hausmanns. Ze kregen een ultimatum om de apotheek te sluiten of een gekwalificeerde apotheker aan te stellen. Hoewel er een contract werd getekend met een apotheker uit Maastricht, lijkt de regeling van korte duur te zijn geweest. In 1816 ondersteunde de lokale burgemeester de sluiting van de apotheek vanwege de slechte staat ervan, en er werd gezocht naar een nieuwe eigenaar.

De Welter Familie Tijdperk

Op 20 mei 1816 verkreeg apotheker Gerhard Jakob Welter de concessie om de Adler-Apotheke te exploiteren, tegen een jaarlijkse vergoeding van twintig Keulse Reichstaler. Welter, die eerder een apotheek in Eschweiler had gerund, blies de zaak snel nieuw leven in. In 1821 ontving de apotheek lof van de koninklijke regering na een inspectie.

Echter, in 1827 dook er concurrentie op toen een apotheker uit Nideggen een aanvraag indiende om een apotheek te openen in Kornelimünster, dat deel uitmaakte van Welters servicegebied. Als reactie hierop diende Welter een aanvraag in om een filiaalapotheek te openen in Kornelimünster. Hoewel hij aanvankelijk wist te voorkomen dat de concurrerende apotheek werd geopend, kreeg Joseph Pauls in 1835 toestemming om zijn eigen apotheek in Kornelimünster te openen.

Financiële moeilijkheden volgden voor Welter door het verlies van veel markten voor de messingindustrie van Stolberg. Hij moest zijn assistent ontslaan en behield alleen een lager betaalde leerling. Op 11 februari 1857 verkocht Welter de Adler-Apotheke aan zijn zoon Ludwig Adolf, die daar al jaren werkte. Ludwig Adolf betaalde zijn vader 14.000 thalers en later, na de dood van zijn vader, nog eens 9.500 thalers voor het huis en de inhoud ervan. Tragisch genoeg stierf Ludwig Adolf in 1878 aan een hartaanval, en zijn assistent Anton Jungboldt nam tijdelijk de apotheek over tot april 1880.

Johann Gerhard Eduard Welter, de neef van Ludwig Adolf, erfde uiteindelijk de apotheek. Hoewel hij aanvankelijk slechts een assistent-apotheker was, mocht hij de apotheek kopen, die werd beheerd door Jungboldt en Sieberichs totdat Johann Gerhard Eduard zijn farmaceutische studies had voltooid. Er werden aanzienlijke renovaties uitgevoerd, en op 3 augustus 1898 keerde de apotheek terug naar het oorspronkelijke gebouw na tijdelijk te zijn verplaatst vanwege ruimtegebrek.

Moderne Tijden en Behoud

Zonder erfgenamen verkocht Johann Gerhard Eduard Welter de Adler-Apotheke voor 260.000 mark aan Joseph Hollmeyer, die verdere aanpassingen deed aan de woonruimtes terwijl het bedrijfsgebied intact bleef. Op 1 oktober 1928 verwierf apotheker Karl Schwarz de Adler-Apotheke. Schwarz, die daar tussen 1919 en 1922 had gewerkt en het sinds 1926 beheerde, ging in 1961 met pensioen. De Adler-Apotheke bleef in bedrijf tot de sluiting op 1 september 1971.

Tegenwoordig dient het beschermde monument als woongebouw. Dit tweeverdiepingen tellende bouwwerk, met een oppervlakte van ongeveer 10 bij 17 meter, heeft een gevel met vijf vensterassen en een centrale ingang. De raamkozijnen zijn van steen, en het bovenste gedeelte van de deuromlijsting heeft een ijzeren rooster versierd met een adelaarsembleem. Boven de deur prijkt een vergulde adelaar met gespreide vleugels op de gevel.

Het zadeldak, ook twee verdiepingen hoog, heeft twee rijen dakkapellen die zijn uitgelijnd met de vensterassen. Het dak wordt aan beide zijden geflankeerd door trapgevels, wat bijdraagt aan de architectonische charme van het gebouw.

Samenvattend is de Adler-Apotheke in Stolberg meer dan alleen een historisch gebouw; het is een getuigenis van het rijke erfgoed van de stad en de evolutie van een kopermanshuis tot een belangrijk monument. De muren vertellen verhalen van veerkracht en transformatie, waardoor het een must-see is voor geschiedenisliefhebbers en nieuwsgierige reizigers.