De Ponte di San Francesco di Paola, beter bekend als de Swing Bridge, is een indrukwekkend staaltje techniek dat het eiland Borgo Antico verbindt met het schiereiland Borgo Nuovo in Taranto, Italië. Deze iconische structuur, ingewijd op 22 mei 1887 door admiraal Ferdinando Acton, overspant een bevaarbaar kanaal dat de Mar Grande verbindt met de Mar Piccolo. Het kanaal zelf is een indrukwekkende 375 meter lang, 73 meter breed en 12 meter diep, waarbij de brug de breedte op het smalste punt tot 58 meter verkleint.
Oorspronkelijk gebouwd door de Italiaanse Industriële Bouwmaatschappij van Castellammare di Stabia onder leiding van ingenieur Giuseppe Messina, was de brug een wonder van zijn tijd. Het had een grote boog van hout en metaal, verdeeld in twee armen die onafhankelijk van elkaar draaiden rond een verticale spil op een pier. De beweging werd aangedreven door hydraulische turbines, gevoed door een groot reservoir op het aangrenzende Aragonese Kasteel, dat 600 kubieke meter water kon bevatten. Dit water, wanneer vrijgegeven, zou de twee armen van de brug aandrijven.
In 1957-1958 onderging de brug een aanzienlijke modernisering, waarbij de hydraulische aandrijving werd vervangen door een elektrische aandrijving. De mechanische en elektrische componenten werden geüpdatet door de Nationale Maatschappij van de Werkplaatsen van Savigliano, terwijl de ingenieursprincipes opgesteld door de pas opgerichte Directie van Militaire Techniek voor de Marine grotendeels ongewijzigd bleven. De vernieuwde brug werd op 10 maart 1958 ingewijd door president Giovanni Gronchi en werd opgedragen aan Sint Franciscus van Paola, de patroonheilige van zeelieden.
Tegenwoordig meet de Ponte di San Francesco di Paola 89,9 meter in lengte en 9,3 meter in breedte. De draaibrug wordt regelmatig onderhouden om ervoor te zorgen dat de mechanische componenten en de hele metalen structuur in optimale staat blijven. Elke halve brug draait rond een centrale spil die verankerd is aan een betonnen pier, en beweegt langs een tandwielsysteem aangedreven door een elektromotor. Het rotatiemechanisme rust op een rollend spoor bestaande uit een reeks stalen cilinders.
Het openen van de brug is een nauwkeurig proces, noodzakelijk om grote marineschepen door te laten naar de dokken en bassins van het Marinearsenaal in de Mar Piccolo voor onderhoud. De operatie, beheerd door de Italiaanse marine, duurt ongeveer twintig minuten van begin tot eind. De manoeuvre wordt gecontroleerd vanuit twee pilootcabines nabij elke halve brug, met vier arbeiders die de automatische apparaten in de gaten houden en klaar staan om in te grijpen bij storingen.
De eerste handmatige stappen omvatten het verwijderen van acht blokken en het loskoppelen van twee bouten aan de uiteinden, die de brug stabiliseren wanneer deze gesloten is. Het daadwerkelijke openen begint met een rotatie van 45° van de Borgo Antico-kant, gevolgd door een rotatie van 90° van de Borgo Nuovo-kant, en tenslotte de voltooiing van de rotatie van de Borgo Antico-kant.
Speurtochten in Tarente
Ontdek Tarente met de digitale speurtocht van myCityHunt! Los puzzels op, beheers teamtaken en verken Tarente op een spannende en interactieve manier!
De draaibrug is niet alleen een functionele structuur, maar ook een symbool van Taranto, dat de rijke maritieme erfgoed en technische bekwaamheid van de stad belichaamt. Het zien van schepen die door de open brug varen, met bemanningsleden die naar hun geliefden op de kade zwaaien, is een ontroerende en gedenkwaardige ervaring voor zowel de lokale bevolking als bezoekers.
In 1985 onderging de brug een uitgebreide restauratie, waarbij de ondersteuningsdekken van de twee halve bruggen werden herbouwd met gewapend beton, de druklagers, motoren en tandwielen die nodig zijn voor de rotatie werden vervangen, en de metalen structuren werden gezandstraald en opnieuw geverfd. Tijdens de drie maanden durende restauratie zorgde een tijdelijke pontonbrug voor de voortdurende verbinding tussen de twee delen van de stad.
De Ponte di San Francesco di Paola heeft ook zijn stempel gedrukt in literatuur en cinema. Het verscheen in de film La nave bianca uit 1941, gefilmd in Taranto. Bovendien wordt de brug genoemd in een gedicht van Gabriele D'Annunzio en is het een bestemming in Paolo Volponi's roman Sipario ducale uit 1975. In 2018 speelde de brug een rol in verschillende scènes van de film 6 Underground, geregisseerd door Michael Bay, hoewel de scènes in de film zich afspelen in Beiroet.
Samenvattend is de Ponte di San Francesco di Paola meer dan alleen een brug; het is een getuigenis van de historische en culturele betekenis van Taranto. De unieke techniek, historische context en het schilderachtige decor maken het een must-see bezienswaardigheid voor iedereen die deze charmante Italiaanse stad verkent.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.