Temple of Vesta

De Tempel van Vesta, lokaal bekend als Tempio di Vesta, is een prachtig voorbeeld van de grootsheid van de oude Romeinse architectuur, gelegen in het schilderachtige stadje Tivoli, Italië. Deze oude tempel, die dateert uit de 1e eeuw, is een fascinerend overblijfsel dat door de eeuwen heen talloze kunstenaars en architecten heeft geïnspireerd. Gelegen op de acropolis van Tibur, biedt de tempel uitzicht op de watervallen van de Aniene-rivier, een adembenemend schouwspel dat al generaties lang bezoekers betovert.

De Geschiedenis van de Tempel van Vesta

De oorsprong van de Tempel van Vesta is gehuld in mysterie. Hoewel de naam suggereert dat hij gewijd is aan Vesta, de maagd-godin van de haard, is er onder historici enige discussie over de ware toewijding. Sommigen denken dat hij mogelijk gewijd was aan Hercules, de beschermer van de Tiber, of Albunea, de Sibylle van Tibur. Anderen menen dat hij misschien gewijd was aan Tiburnus, de naamgever van de stad. Ongeacht zijn oorspronkelijke doel, is de tempel een iconisch symbool geworden van de rijke geschiedenis van Tivoli.

De tempel werd gebouwd in de 1e eeuw na Christus, naast de Tempel van de Sibylle, die uit de vorige eeuw dateert. Een inscriptie op de architraaf schrijft de bouw of restauratie van de tempel toe aan een zekere Lucius Gellius. De relatief goede staat van de tempel is te danken aan de omvorming tot een christelijke kerk, Santa Maria della Rotonda, in de vroege middeleeuwen. Deze omvorming hielp de structuur te behouden tot de 16e eeuw, toen de christelijke toevoegingen werden verwijderd en verdere restauratie-inspanningen doorgingen tot in de late 19e eeuw.

Architectonische Wonderen

De Tempel van Vesta is een opvallend voorbeeld van Romeinse tempelarchitectuur. Het is een ronde, peripterale tempel met een diameter van 14,5 meter, omringd door een colonnade van 18 Korinthische zuilen, waarvan er nu nog maar 10 overeind staan. De tempel is verhoogd op een bakstenen podium van 2,4 meter hoog, volledig bekleed met travertijnblokken. De cirkelvormige cella, of binnenkamer, heeft een deur en twee ramen, wat bijdraagt aan de unieke charme van de tempel.

De Korinthische zuilen van de Tempel van Vesta zijn bijzonder opmerkelijk. Ze hebben een variant van de Korinthische orde, met twee rijen acanthusbladeren en oversized bloemversieringen die op hibiscusbloemen lijken met uitgesproken spiraalvormige meeldraden op de abacus. Het bovenste deel van de zuilschachten is glad, wat een opvallend contrast vormt met de uitgebreide kapitelen. De fries is versierd met guirlandes van fruit die hangen tussen bucrania, of ossenschedels, met een rozet boven elke guirlande. In tegenstelling tot veel andere Romeinse tempels, ontbreekt de kroonlijst modillions, wat het een onderscheidend uiterlijk geeft.

Artistieke Inspiratie

De Tempel van Vesta is al eeuwenlang een bron van inspiratie voor kunstenaars en architecten. In 1682 publiceerde Antoine Desgodetz gedetailleerde tekeningen van de tempel in zijn werk Les Édifices antiques de Rome dessinés et mesurés très exactement, waarin nauwkeurige metingen en illustraties van de kapitelen en fries van de tempel werden gegeven. In de daaropvolgende eeuw werd de tempel vereeuwigd in de gravures en prenten van kunstenaars zoals Giuseppe Vasi en Giovanni Battista Piranesi.

In de 19e eeuw werd de Tempel van Vesta een model voor talrijke neoklassieke structuren in heel Europa. De romantische aantrekkingskracht trok schilders, dichters en muzikanten aan, die het zagen als een idyllisch symbool van Tivoli. In Engeland inspireerde de tempel William Kent's Temple of Ancient Virtue bij Stowe House en William Chambers' Temple of Solitude in de tuinen van Kew. John Soane, een prominente neoklassieke architect, gebruikte tekeningen van de tempel als voorbeelden in zijn lezingen, en deze tekeningen worden nu bewaard in het Soane Museum in Londen.

In Ierland gaf Frederick Hervey, de 4e graaf van Bristol en bisschop van Derry, opdracht tot de bouw van de Mussenden Temple in Downhill, gemodelleerd naar de Tempel van Vesta. Hervey probeerde zelfs de oorspronkelijke tempel in 1777 te kopen om deze naar Downhill te verplaatsen, maar zijn verzoek werd afgewezen door paus Pius VI.

In Frankrijk liet Richard Mique zich inspireren door de Tempel van Vesta voor de Tempel van de Liefde in de tuinen van het Petit Trianon in Versailles. Gabriel Davioud gebruikte de tempel ook als model voor de Tempel van de Sibylle in het Buttes-Chaumont park in Parijs. In Rusland is de Tempel van Vriendschap in het Pavlovsk park, ontworpen door de Schotse architect Charles Cameron, een ander goed uitgevoerd eerbetoon aan de Tempel van Vesta. In Polen diende de Tempel van de Sibylle in Puławy, ontworpen door Chrystian Piotr Aigner voor prinses Izabela Czartoryska, als museum en was geïnspireerd door de tempel van Tivoli.

Zelfs in de Verenigde Staten is de invloed van de Tempel van Vesta te zien. De Sunol Water Temple in Californië, ontworpen door Willis Polk in 1910, was geïnspireerd door de tempel van Tivoli en dient als een landschapselement in de traditie van Engelse tuintempels. De Sunol Water Temple markeert de samenkomst van wateren die San Francisco bevoorraden, waarbij klassieke architectuur wordt gecombineerd met functionele bruikbaarheid.

De Tempel van Vesta in Tivoli is niet zomaar een oude ruïne; het is een tijdloos symbool van architectonische schoonheid en historische betekenis. Zijn blijvende nalatenschap blijft bezoekers van over de hele wereld inspireren en fascineren, waardoor het een must-see bestemming is voor iedereen die het rijke culturele erfgoed van Italië wil verkennen.