De Alexanderkerk, lokaal bekend als de Alexanderskirche, is een symbool van de rijke geschiedenis en architecturale ontwikkeling van Zweibrücken, een pittoresk stadje in de regio Rijnland-Palts in Duitsland. Deze protestantse kerk, met haar vereenvoudigde wederopbouw na de oorlog, nodigt bezoekers uit om een mix van gotisch erfgoed en moderne veerkracht te ontdekken.
De oorsprong van de Alexanderkerk gaat terug tot 1489, toen deze werd gesticht door gravin Johanna de Croÿ en haar zoon, graaf Palts Alexander van Palts-Zweibrücken, ter nagedachtenis aan graaf Palts Lodewijk I. De bouw van de kerk begon al in 1493, onder leiding van meesterbouwer Philipp Steinmetz. Alexanders pelgrimstocht naar het Heilige Land in 1495, vergezeld door bisschop Antoine de Croÿ en graaf Johan Lodewijk van Nassau-Saarbrücken, gaf de kerk een extra spirituele betekenis, aangezien hij van plan was relikwieën mee terug te nemen om het heiligdom te verfraaien.
De bouw van de Alexanderkerk werd sterk beïnvloed door de architecturale stijlen langs de Midden-Rijn. De voorhal van het noordportaal, geïnspireerd door de Dom van Frankfurt, en de driehoekige koorsluiting, die doet denken aan de Sint-Leonarduskerk in Frankfurt, tonen de regionale architecturale dialoog. Bovendien voegen de maaswerkvormen, vergelijkbaar met die van de herdenkingspoort van de Dom van Mainz, toe aan de gotische charme.
Gedurende haar geschiedenis heeft de Alexanderkerk vele uitdagingen doorstaan. In 1676/77 werd de kerk grotendeels verwoest door Franse troepen, maar in 1689 werd ze hersteld. Tijdens de Franse overheersing van 1680 tot 1697 werd de kerk zowel door katholieken als protestanten gebruikt, wat getuigt van haar rol als hoeksteen van de gemeenschap. Een gedenkvers, geschreven door de koninklijke bezoeker en katholieke pastoor Carl Desiderius de Royer, markeert deze periode van gedeelde eredienst.
De 18e eeuw bracht verdere ontwikkelingen. In 1758 werd de barokke toren van de kerk, gebouwd door meesterbouwer Christian Ludwig Hautt uit Nohfelden/Nahe, een bepalend kenmerk van de skyline van Zweibrücken tot de vernietiging ervan in 1945. Het begin van de 20e eeuw zag uitgebreide renovaties onder leiding van Karl Doflein, inclusief de installatie van een neogotisch ribgewelf ter vervanging van het platte cassetteplafond dat een tijdelijke oplossing was sinds de vernietiging van het oorspronkelijke gewelf in 1677.
De Tweede Wereldoorlog liet een verwoestend spoor na op de Alexanderkerk. Op 14 maart 1945 vernietigde een bombardement de kerk samen met een groot deel van het stadscentrum van Zweibrücken. De daaropvolgende wederopbouw, geleid door Otto Stahl en Richard Hummel, culmineerde in de herwijding van de kerk op 26 juni 1955. Ondanks de inspanningen van een burgerinitiatief om de barokke toren van Hautt te herbouwen, verwijst de huidige spits, met zijn vereenvoudigde ontwerp, subtiel naar de barokke elegantie van zijn voorganger.
Het interieur van de herbouwde kerk behoudt de traditionele indeling met drie schepen en zes traveeën, verdeeld door smalle zijbeuken met galerijen. Het cassetteplafond, ondersteund door twee rijen slanke ronde zuilen met kelkblokkapitelen, vervangt de eens ingewikkelde gewelven. De glas-in-loodramen in het koor, gemaakt door Erhardt Klonk uit Marburg, verlichten nu het heiligdom met hun levendige kleuren.
Ondanks de verliezen tijdens de oorlog zijn er enkele artefacten van voor 1945 bewaard gebleven in de Alexanderkerk. Deze omvatten epitafen uit de 16e eeuw en een Christusbeeld door Johann Christian von Mannlich. De kerk herbergt ook het Wittelsbach-monument, opgericht door kroonprins Rupprecht van Beieren in 1955, waar de resten van de verwoeste vorstelijke crypte nu rusten. De laatste begrafenis in de kerk vond plaats in 2001, toen Alexander van Beieren, een afstammeling en naamgenoot van de stichter van de kerk, hier werd bijgezet.
Muziek is altijd een belangrijk onderdeel geweest van de identiteit van de Alexanderkerk. Het oorspronkelijke Walcker-Steinmeyer-orgel, gebouwd in 1858 en uitgebreid in 1911, werd in 1945 vernietigd. In 1963 werd een nieuw orgel van Paul Ott geïnstalleerd, met 47 registers verdeeld over drie manualen en pedaal, met mechanische aanslag en elektrische registeraanslag. Dit neobarokke instrument verrijkt nog steeds het akoestische landschap van de kerk.
De hoofdtoren van de kerk herbergt zes klokken, gegoten door Hermann Hamm uit Frankenthal in 1957, waarvan de grootste 2370 kg weegt. Deze klokken, samen met de “Füchslein,” de oudste klok in Zweibrücken die nu als doodsklok wordt gebruikt, voegen een resonerende stem toe aan het dagelijks leven van de stad.
Concluderend is de Alexanderkerk niet alleen een plaats van aanbidding, maar een levend monument voor de veerkracht en het erfgoed van Zweibrücken. Haar muren en artefacten vertellen verhalen van geloof, conflict en vernieuwing, waardoor het een essentiële bestemming is voor iedereen die de rijke weefsel van de Duitse geschiedenis en cultuur wil verkennen.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
