De St. Martinikerk in Emmerik aan de Rijn, Noordrijn-Westfalen, Duitsland, is een bewijs van eeuwenlange geschiedenis, veerkracht en architectonische evolutie. Gelegen langs de rustige oevers van de Rijn nodigt dit prachtige bouwwerk bezoekers uit om zijn rijke verleden te verkennen en zijn opmerkelijke architectonische kenmerken te bewonderen.
De oorsprong van de St. Martinikerk gaat terug tot de 9e eeuw toen het werd opgericht als een kapittelkerk. Rond 1040 werd een nieuwe kerk gebouwd, wat het begin markeerde van een lange reis door de tijd. Door de eeuwen heen heeft de kerk natuurlijke rampen en oorlogsgeweld doorstaan, wat leidde tot talloze reparaties, uitbreidingen en wederopbouw. Elke fase van zijn geschiedenis heeft bijgedragen aan het unieke karakter van het gebouw zoals we dat vandaag de dag zien.
Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de kerk vond plaats in 1811 toen Napoleon I het kapittel ophief. Ondanks dit bleef de St. Martinikerk functioneren als parochiekerk, waarbij het zijn spirituele en culturele betekenis voor de lokale gemeenschap behield.
De architectonische reis van de St. Martinikerk is een fascinerend verhaal van transformatie en aanpassing. Het oorspronkelijke bouwwerk, gebouwd rond 1040, was een driebeukige basiliek van tufsteen, met een oostelijk transept en een driebeukig koor. De kerk leed echter aanzienlijke schade door de eeuwen heen, vooral door de Rijn, die in 1237, 1238 en opnieuw in 1370 aanzienlijke vernietiging veroorzaakte.
In de 15e eeuw werd het noordelijke transept vervangen door een twee-beukig gebouw met een noordtoren, en aan het einde van de eeuw werden uitgebreide renovaties uitgevoerd. De renaissancegevel aan de zuidkant van het westelijke uiteinde werd rond 1600 toegevoegd. In het begin van de 19e eeuw werd het westelijke schip gesloopt en werd de vloer met ongeveer 110 centimeter verhoogd. Het zijschip werd in 1874 herbouwd als onderdeel van uitgebreide renovaties.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed de St. Martinikerk zware schade; het gebouw werd in 1944 gereduceerd tot zijn buitenmuren. De kerk werd in vereenvoudigde vorm herbouwd tegen 1964, en tussen 1976 en 1989 werden verdere uitgebreide renovaties uitgevoerd, waarbij de vloer werd teruggebracht naar het oorspronkelijke niveau en gewelven werden hersteld in de gotische secties.
De St. Martinikerk heeft een boeiende mix van architectonische stijlen, die de lange en gevarieerde geschiedenis weerspiegelen. Het hoofdkoor en de aangrenzende zijkoren hebben halfronde interieurs en vijfzijdige exterieurs. Het hoofdkoor is versierd met eenvoudige blindnissen rond de bovenraamvensters, terwijl de zijkapellen worden gekenmerkt door rondboogige, ondiepe blindnissen.
De zuidelijke transeptarm werd ingekort, en de zuidelijke gevel, met zijn renaissancegevel, sluit aan bij de zuidelijke zijkapel en het resterende westelijke schip. De westelijke gevel van het schip werd tijdens de Tweede Wereldoorlog vernietigd en in 1964 in een moderne stijl herbouwd. Aan het westelijke uiteinde is een lage ronde toren bevestigd, die in de volksmond de IJsbreker wordt genoemd vanwege zijn veerkracht tegen Rijnijs.
Binnenin hebben de kruising, de zuidelijke transeptarm, het hoge koor en het westelijke schip platte plafonds, terwijl de hoge torenhal stergewelfd is. Het gotische schip is versierd met ribgewelven, en de bases van het voormalige doksaal zijn te vinden in het kruisinggebied. De romaanse apsis is geplaveid met een gerestaureerde romaanse vloer van wit en blauw Namense steen.
Het interieur van de St. Martinikerk herbergt een schat aan artistieke en historische schatten. Het Vlaamse bronzen doopvont, gemaakt tussen 1531 en 1535 in Antwerpen, is een opvallend voorbeeld van renaissancevakmanschap. Ondanks schade tijdens de Tweede Wereldoorlog is het zorgvuldig gerestaureerd.
De koorbanken uit 1486, waarvan er nog slechts 18 van de oorspronkelijke 36 zitplaatsen over zijn, zijn een ander hoogtepunt. Talrijke houten figuren sieren de kerk, waaronder een beeld van Sint Willibrord uit de late 15e eeuw en een Pietà toegeschreven aan H. van Holt uit circa 1530. De kerk heeft ook een epitaaf voor hertog Gerhard van Sleeswijk en Holstein uit 1433 en een epitaaf voor kanunnik Wessel Huninck uit 1519.
Het hoofdorgel, gebouwd in 1989 door Orgelbau Romanus Seifert & Sohn, heeft 44 registers op drie manualen en een pedaal, met mechanische tracturen. Een tweede orgel, een kistorgel gebouwd door Johannes Klais Orgelbau in 1978, bevindt zich in de crypte.
De schatkamer van de St. Martinikerk, geopend voor het publiek in 1983, bevat waardevolle relikwieën en liturgische voorwerpen. Een van de meest opmerkelijke stukken is de Ark van Sint Willibrord, een reliekschrijn uit de 11e eeuw. Dit prachtige stuk, versierd met edelstenen en bladgoud, bevat relikwieën van Sint Willibrord en andere heiligen.
De St. Martinikerk in Emmerik aan de Rijn is niet alleen een plaats van aanbidding; het is een levend museum van geschiedenis en kunst. De muren vertellen verhalen van veerkracht, geloof en artistieke prestatie, wat het een must-see bestemming maakt voor iedereen die het rijke culturele erfgoed van Noordrijn-Westfalen verkent.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
