De Kathedraal van de Heiligen Maximus en George, lokaal bekend als Cattedrale dei Santi Massimo e Giorgio, is een symbool van de veerkracht en historische diepgang van L'Aquila, Italië. Dit majestueuze bouwwerk, dat dateert uit de 13e eeuw, is de belangrijkste plaats van aanbidding in de stad en dient als de bisschoppelijke zetel van het aartsbisdom L'Aquila. Ondanks de vele uitdagingen die het door de eeuwen heen heeft doorstaan, waaronder verwoestende aardbevingen, blijft de kathedraal een symbool van geloof en volharding voor de lokale gemeenschap.
De oorsprong van de Kathedraal van de Heiligen Maximus en George is nauw verbonden met de stichting van L'Aquila zelf. De oprichting van de kathedraal werd officieel erkend op 20 februari 1257, toen paus Alexander IV de bisschoppelijke zetel van het nabijgelegen Forcona naar L'Aquila verplaatste. De kerk, gewijd aan de heiligen Maximus en George, bestond al of was in aanbouw in 1256. De redenen voor de dubbele toewijding blijven onzeker, maar men gelooft dat de heilige Maximus de patroonheilige was van het voormalige bisdom Forcona, terwijl de heilige George waarschijnlijk de naamgever was van een bestaande kerk ten tijde van de stichting van L'Aquila.
De oorspronkelijke structuur van de kathedraal werd in 1259 vernietigd, maar werd snel herbouwd op Piazza del Duomo, waar hij vandaag de dag nog steeds staat. De eerste grote wederopbouw vond plaats na de aardbeving van 1315, wat leidde tot de toevoeging van stenen bekleding terwijl het oorspronkelijke ontwerp met drie schepen, een apsis en een transept behouden bleef. Door de eeuwen heen onderging de kathedraal verschillende restauraties en verbeteringen, waaronder de overbrenging van de relikwieën van de heilige Maximus in 1414 en de bouw van het graf van kardinaal Amico Agnifili door Silvestro dell'Aquila aan het einde van de 15e eeuw.
De verwoestende aardbeving van 1703 liet de kathedraal in puin achter, waarbij alleen de noordelijke flank en enkele interieurdecoraties gespaard bleven. De daaropvolgende wederopbouw, onder leiding van de Romeinse architect Sebastiano Cipriani, duurde meerdere decennia. De apsis en het transept werden voltooid en ingewijd in 1734, maar het voorste gedeelte van de kerk duurde langer om te herbouwen en heropende pas in 1780. Opmerkelijk is dat de gevel lange tijd onafgewerkt bleef en de grote koepel die Cipriani had voorzien nooit werd gerealiseerd.
In 1851 werd een nieuwe neoklassieke gevel ontworpen door Giambattista Benedetti, maar politieke onrust stopte het werk in 1860, waardoor alleen het onderste gedeelte werd voltooid. Het bovenste gedeelte, inclusief de twee klokkentorens, werd uiteindelijk toegevoegd in 1928, zoals aangegeven door de Romeinse cijfers op de balustrade. Deze laatste toevoeging gaf de kathedraal zijn kenmerkende neoklassieke uiterlijk, met een centraal vals oculusvenster dat het interieur verlicht.
De Kathedraal van de Heiligen Maximus en George stond voor zijn meest recente beproeving tijdens de aardbeving van 2009, die aanzienlijke schade aanrichtte aan de structuur, waaronder scheuren in de dragende muren en de gevel, evenals gedeeltelijke instortingen in het transeptgebied. De geschatte kosten van de restauratie bedroegen 14,5 miljoen euro, en de functies van de kathedraal werden tijdelijk verplaatst naar de Basiliek van Santa Maria di Collemaggio en later naar de Basiliek van San Giuseppe Artigiano. Na een langdurig planningsproces begonnen de reconstructie- en restauratiewerkzaamheden op 27 februari 2023, met een geschatte kostprijs van 37 miljoen euro en een tijdlijn van vijf jaar.
De neoklassieke gevel van de kathedraal, voltooid in fasen van het midden van de 19e tot het begin van de 20e eeuw, heeft een enkele orde van Ionische zuilen en een centraal fronton. De twee klokkentorens, toegevoegd in 1928, bevatten meridianen en zijn verbonden door een balustrade met de inscriptie MCMXXVIII. De cementachtige pleisterafwerking van de gevel contrasteert met de stenen bekleding die oorspronkelijk door Benedetti was voorzien.
Het barokke interieur, voltooid tussen 1711 en 1780, is ruim en gevuld met licht, met een Latijns kruisontwerp met een enkele centrale schip omringd door onderling verbonden zijkapellen. Opmerkelijke kunstwerken zijn onder meer het graf van kardinaal Amico Agnifili, een 15e-eeuws doopvont door Giovanni de' Rettori, en schilderijen zoals De Dispuut van Jezus onder de Doktoren door Francesco da Montereale, De Presentatie van Maria in de Tempel door Baccio Ciarpi, en Sint Charles onder de Pestslachtoffers door Teofilo Patini. Het plafond van het schip is versierd met een 19e-eeuwse fresco die de patroonheiligen van de stad afbeeldt: Sint Maximus, Sint Bernardinus van Siena, Sint Petrus Celestinus en Sint Equitius Abt.
De Kathedraal van de Heiligen Maximus en George is meer dan alleen een religieus monument; het is een levend chroniek van de geschiedenis, veerkracht en artistieke erfgoed van L'Aquila. Terwijl de restauratiewerkzaamheden doorgaan, blijft de kathedraal een baken van hoop en een getuigenis van de blijvende geest van zijn gemeenschap. Of je nu een geschiedenisliefhebber, een architectuurliefhebber of een pelgrim bent, een bezoek aan deze prachtige kathedraal is een reis door tijd en geloof.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
