In het hart van L'Aquila, Italië, bevindt zich het Forte Spagnolo, ook wel lokaal bekend als Forte spagnolo, dat getuigt van de rijke geschiedenis en architectonische bekwaamheid van de stad. Dit indrukwekkende fort, gebouwd tijdens de Spaanse overheersing in het begin van de 16e eeuw, is nooit voor militaire doeleinden gebruikt. In plaats daarvan heeft het door de eeuwen heen verschillende functies gehad, van residentie van de gouverneur tot kazerne voor Franse en nazi-soldaten. Vandaag de dag herbergt het het Museo Nazionale d'Abruzzo, het belangrijkste museum van de regio, en fungeert het als cultureel centrum voor tentoonstellingen, conferenties en meer.
In 1503 veroverden de Spanjaarden het Koninkrijk Napels, plaatsten een onderkoning aan het hoofd en bezetten alle belangrijke machtsposities. De benoeming van graaf Ludovico Franchi als heer van de stad betekende het einde van de autonomie van L'Aquila, wat leidde tot zijn verval. In een poging hun verloren vrijheden en privileges terug te krijgen, sloten de inwoners van L'Aquila zich aan bij de door Frankrijk geleide anti-Spaanse liga en openden in 1527 de poorten van de stad voor de Fransen. Echter, de Fransen werden in 1529 verslagen en L'Aquila werd bezet door Filiberto d'Orange, de onderkoning en luitenant van het Koninkrijk Napels. De stad werd geplunderd en gedwongen een zware belasting te betalen aan de Spaanse schatkist. Bovendien werd de stad losgemaakt van haar omliggende gebied, dat werd verdeeld in leengebieden en gegeven aan kapiteins van het keizerlijke leger, wat een zware klap voor de economie betekende.
In hetzelfde jaar identificeerde Filiberto d'Orange het hoogste punt van de stadswallen in de noordoostelijke hoek, waar koning Ladislaus I in 1401 een fort had gebouwd, en begon met de bouw van een klein fort, bekend als La Castellina. Gebouwd om de burgers onder controle te houden met een groot garnizoen, symboliseerde La Castellina niet alleen politieke en militaire onderdrukking, maar ook economische en sociale onderwerping. Voltooid in 1530, was het een bescheiden maar massieve bastionstructuur die een kasteelheer en een keizerlijk legergarnizoen huisvestte. Echter, het zou al snel worden vervangen door een veel groter fort.
In 1532 besloot de nieuwe onderkoning van het Koninkrijk Napels, Pedro Álvarez de Toledo y Zúñiga, de bestaande fortificaties te versterken, waardoor ze krachtiger en moderner werden om de evoluerende belegeringstechnieken en vuurwapens te weerstaan. De beroemdste militaire architecten van die tijd, voornamelijk uit Spanje, werden opgeroepen om deel te nemen aan dit immense verdedigingsproject. De opstand van 1527 ten gunste van de Fransen bood de Spanjaarden een voorwendsel om de bouwkosten van het nieuwe kasteel volledig aan de stad op te leggen, wat een jaarlijkse betaling van 100.000 dukaten vereiste. In 1534 werd de architect en legerkapitein van Karel V, Pedro Luis Escrivà (Escribàs) uit Valencia, belast met het ontwerp van het project.
De bouw vereiste een enorm gebied, wat leidde tot de vernietiging van een hele buurt. Zelfs de klokken van de stad, inclusief de Grote Klok van Justitie op de Civieke Toren, werden omgesmolten om de enorme kanonnen van het fort te creëren. De onderkoning wilde dat het Forte zowel als verdedigingsbolwerk aan de noordelijke grens van het koninkrijk van Karel V zou dienen als controlepunt voor het wolverkeer langs de Napels-Florence route.
De bouw vorderde snel tot 1549, daarna vertraagde het tot 1567, toen veranderende politieke omstandigheden en het opheffen van de bouwlast voor de stad het werk volledig stopzetten, ondanks dat alleen de militaire functies van de structuur waren voltooid. Escrivà verliet in 1537 het directe toezicht op het werk om naar Napels te verhuizen, waar hij de taak kreeg om Castel Sant'Elmo te herbouwen. Hij werd vervangen door Gian Girolamo Escrivà, waarschijnlijk een familielid, die het werk tot 1541 leidde.
Het Forte, nooit voltooid, werd ook nooit door de Spanjaarden gebruikt in significante militaire acties, aangezien de focus van het Spaanse Rijk in de tweede helft van de 16e eeuw verschoof van de Middellandse Zee naar Noord-Europa en Zuid-Amerika. Het werd aanvankelijk gebruikt als residentie door de Spaanse gouverneur en later als kwartier voor Franse troepen na hun invasie. Het leed aanzienlijke schade tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen het door Duitse bezettingstroepen werd gebruikt als commandocentrum en gevangenis.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het Forte gespaard van transformatie tot gevangenis en overgedragen van het Ministerie van Defensie aan het Ministerie van Openbaar Onderwijs. Na de restauratie in 1951 door de Superintendency of Monuments and Galleries of Abruzzo and Molise, werd het de thuisbasis van het Museo Nazionale d'Abruzzo en verschillende andere instellingen, waaronder het Aquilan Observatorium, het Nationaal Instituut voor Geofysica en de Aquilan Concert Society. Het werd ook het hoofdkantoor van de Superintendency for Environmental, Architectural, Artistic, and Historical Heritage for Abruzzo (B.A.A.A.S.), waarmee het zich vestigde als een nieuw sociaal en cultureel centrum voor de stad.
Het Forte herbergt nu een belangrijk auditorium, een conferentieruimte en ruimtes voor tentoonstellingen en conferenties. Het leed aanzienlijke schade door de aardbeving in L'Aquila in 2009, vooral aan de brug over de gracht en de bovenste verdiepingen.
Het imposante fort, gebouwd volgens de meest geavanceerde fortificatietechnieken van die tijd, heeft een vierkant plan met massieve bastions op elk van de vier hoeken, elk wijzend in de richting van de windstreken. Het Forte Spagnolo vertoont veel overeenkomsten met de kastelen van Barletta en Copertino, die ook werden gebouwd tijdens het bewind van Karel V en vermoedelijk werden besteld door dezelfde onderkoning van Napels, Pedro Álvarez de Toledo, hoewel niet door Escrivà maar door de Copertine architect Evangelista Menga.
Het Forte is omgeven door een diepe en brede gracht, die nooit met water is gevuld, en is toegankelijk via een stenen brug, ooit volledig gemaakt van gedeeltelijk intrekbaar hout, vernietigd in 1883 en vervangen door de huidige stenen brug. Het entreeportaal, met het wapenschild van Karel V, is een meesterwerk op zich. De structuur wordt omgeven door een groot bebost park, het Parco del Castello, een ware groene long voor de stad.
Het majestueuze witte portaal, geflankeerd door pilasters in Dorische orde en bekroond met een kostbare kroonlijst met de dubbelkoppige adelaar, het embleem van het Huis van Oostenrijk, wordt beschouwd als een absoluut meesterwerk in zijn soort. Om de gebeurtenissen die leidden tot de bouw van het Forte te herdenken en toekomstige opstanden te ontmoedigen, draagt het een inscriptie aan de bovenkant.
Het ontwerp van het portaal wordt waarschijnlijk toegeschreven aan Escrivà, die de kenmerken ervan repliceerde in het portaal dat hij creëerde bij Castel Sant'Elmo in Napels, zij het bescheidener. De bouw werd echter uitgevoerd door Aquilan beeldhouwers Salvato Salvati en Pietro Di Stefano, een leerling van Salvato Romano, wat wijst op een levendige lokale traditie in beeldhouwkunst, gevestigd door Silvestro dell'Aquila en zijn kring.
De vier bastions, een fundamenteel element in het structurele ontwerp van het gebouw, dienden als de primaire posities voor zowel aanval als verdediging. Lancetvormig, waren ze gebouwd om kanonvuur te weerstaan en af te buigen. Elk bastion was groot en complex genoeg om zelfstandig aanvallen te weerstaan als de indringer het centrale lichaam zou binnendringen. Ze waren uitgerust met autonome reservoirs voor watervoorziening. Elk bastion bevat twee grote structuren, de kazematten, ontworpen om mannen of artilleriestukken te beschermen en gewelfd, met een ronde opening voor rookventilatie. Vanuit de kazematten kan men toegang
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
