Sundowner

Gelegen in de schilderachtige haven van Ramsgate, is de Sundowner geen gewone jacht. Dit schip is een drijvend monument uit een vervlogen tijd, rijk aan geschiedenis en maritieme erfenis. Oorspronkelijk gebouwd in 1912 door de Britse Admiraliteit in de Sheerness Dockyard, werd de Sundowner in 1929 overgenomen door Charles Lightoller, de tweede officier van de RMS Titanic en de hoogst gerangschikte overlevende van de beruchte ramp. Vandaag de dag wordt de Sundowner bewaard als museumschip in het Ramsgate Maritime Museum, waar bezoekers een unieke kijk krijgen op zijn rijke verleden.

Bouw en Vroege Jaren

De Sundowner begon zijn leven als een 52-voet jacht, maar werd later verlengd tot 58 voet. Het schip was aanvankelijk uitgerust met een 60-pk Parsons benzinemotor, waarmee het snelheden tot 8 knopen (15 km/u) kon bereiken. Charles Lightoller en zijn vrouw Sylvia, afkomstig uit Australië, noemden het jacht Sundowner, een Australische term voor een rondtrekkende werker of reiziger. Met twee masten en getuigd als een kits, was het jacht ontworpen voor zowel recreatie als competitieve zeiltochten. Gedurende het volgende decennium zeilde de Sundowner langs de noordkust van Europa, nam deel aan talrijke internationale wedstrijden en verwierf een reputatie voor zijn prestaties en elegantie.

Heldendaden tijdens de Oorlog bij Duinkerken

Het meest dramatische hoofdstuk van de Sundowner ontvouwde zich tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 31 mei 1940, terwijl het Britse Expeditieleger vastzat op de stranden van Duinkerken, vorderde de Admiraliteit de Sundowner voor de evacuatie. Ondanks zijn 66 jaar en pensioen, bood Charles Lightoller zich vrijwillig aan om het jacht te besturen, vergezeld door zijn oudste zoon Roger en een 18-jarige zeescout genaamd Gerald Ashcroft. Op 1 juni stak de Sundowner het Engelse Kanaal over, als onderdeel van een vloot kleine vaartuigen die belast waren met het redden van gestrande soldaten.

Bij aankomst in Duinkerken meerde de Sundowner aan naast de torpedobootjager HMS Worcester en nam 130 soldaten aan boord—65 in de cabine en nog eens 55 op het dek. Het jacht navigeerde vervolgens terug naar Ramsgate, waarbij het behendig vijandelijke vliegtuigen en artillerievuur ontweek. Deze gedurfde reddingsmissie redde niet alleen levens, maar bevestigde ook de plaats van de Sundowner in de geschiedenis als een van de heroïsche Kleine Schepen van Duinkerken.

Naoorlogse Avonturen en Behoud

Na de oorlog bleef de Sundowner in verschillende hoedanigheden dienen. Het werd gebruikt als kustpatrouillevaartuig op de rivier de Blackwater in Essex en sloot zich later aan bij het 647ste Transportbedrijf van het Royal Army Service Corps op de rivier de Clyde. In 1945 werd het jacht buiten dienst gesteld en teruggegeven aan Charles Lightoller, die het herstelde in zijn vooroorlogse staat. Na de dood van Lightoller in 1952 bleef zijn vrouw Sylvia de Sundowner zeilen, en leidde zelfs de Armada van Kleine Schepen tijdens de 25e verjaardag van de evacuatie van Duinkerken in 1965.

De Sundowner wisselde in de daaropvolgende decennia verschillende keren van eigenaar en raakte uiteindelijk in verval. Echter, in 1988 kocht de East Kent Maritime Trust het jacht en bracht het terug naar Ramsgate voor de broodnodige restauratie. Tegen 1990 was de Sundowner weer zeewaardig en nam deel aan de 50e verjaardag van de evacuatie van Duinkerken. In 2000 sloot het jacht zich aan bij de vloot voor de 60e verjaardag en in 2012 nam het deel aan de Thames Diamond Jubilee Pageant, ter viering van het 60-jarig jubileum van koningin Elizabeth II.

De Sundowner Vandaag Bezoeken

Vandaag de dag is de Sundowner een gekoesterd tentoonstellingsstuk in het Ramsgate Maritime Museum, waar het staat als een symbool van moed, veerkracht en maritieme erfgoed. Bezoekers kunnen het zorgvuldig gerestaureerde interieur van het jacht verkennen en inzicht krijgen in de bouw, geschiedenis en de cruciale rol die het speelde tijdens de evacuatie van Duinkerken. Het museum biedt gedetailleerde informatie over het ontwerp van het jacht, de verschillende motoren en de aanpassingen die het door de jaren heen heeft ondergaan.

Wanneer je aan boord stapt van de Sundowner, kun je bijna de echo's van het verleden horen—de dringende bevelen van Charles Lightoller, het nerveuze gemompel van soldaten die op redding wachten en het gezoem van de motor van het jacht terwijl het door de verraderlijke wateren van het Engelse Kanaal voer. De Sundowner is meer dan alleen een vaartuig; het is een levend museum, een tastbare verbinding met een gedenkwaardige gebeurtenis in de geschiedenis en een eerbetoon aan de onwankelbare geest van degenen die haar voeren.

Of je nu een geschiedenisliefhebber bent, een maritieme enthousiasteling of gewoon een nieuwsgierige reiziger, een bezoek aan de Sundowner biedt een diepgaande en verrijkende ervaring. Terwijl je over de dekken loopt en in de hutten kijkt, word je teruggevoerd naar een tijd van moed en opoffering, en krijg je een dieper begrip voor de mannen en vrouwen die onze wereld vormgaven. De erfenis van de Sundowner is een bewijs van de blijvende kracht van de menselijke geest en de tijdloze aantrekkingskracht van de zee.