Gran Madre di Dio

Gran Madre di Dio, gelegen in de schilderachtige stad Turijn, Italië, is een prachtig voorbeeld van neoklassieke architectuur dat de tand des tijds heeft doorstaan. Officieel bekend als Chiesa della Gran Madre di Dio, is deze kerk niet alleen een plaats van aanbidding, maar ook een symbool van Turijns rijke geschiedenis en cultureel erfgoed. Gelegen aan de rechteroever van de Po-rivier, is de kerk een opvallend kenmerk van de skyline van de stad, met een prachtig uitzicht op de nabijgelegen Monte dei Cappuccini en het bruisende Piazza Vittorio Veneto.

De Historische Betekenis van Gran Madre di Dio

De Gran Madre di Dio werd door de gemeenteraad van de stad in opdracht gegeven om de terugkeer van koning Victor Emanuel I van Savoye naar Turijn op 20 mei 1814 te vieren, na de terugtrekking van Napoleons troepen en het einde van de Franse overheersing. De bouw van de kerk maakte deel uit van de vijfde uitbreiding van Turijn, die ook de aanleg van Piazza Vittorio Emanuele I, nu bekend als Piazza Vittorio Veneto, omvatte.

Het project werd ontworpen door de koninklijke architect Ferdinando Bonsignore, die zich liet inspireren door het Pantheon in Rome, wat duidelijk te zien is in de neoklassieke stijl van de kerk. De eerste steen werd gelegd door koning Victor Emanuel I op 23 juli 1818 en de bouw werd voltooid in 1831 onder het bewind van koning Karel Felix. De kerk werd officieel ingewijd in hetzelfde jaar, tijdens het bewind van Karel Albert, wiens lichaam hier zijn laatste zegening ontving voordat het in 1849 werd begraven in de Basiliek van Superga.

Architectonische Wonderen van Gran Madre di Dio

De Gran Madre di Dio verheft zich majestueus boven het omliggende plein, bereikbaar via een grote trap die leidt naar het imposante portiek. Het portiek wordt ondersteund door zes Korinthische zuilen, met twee extra zuilen binnenin, geflankeerd door drie pilasters aan elke kant. Deze opstelling geeft de kerk een uitgesproken neoklassieke uitstraling, die doet denken aan oude Romeinse tempels.

Het fronton van het portiek bevat een marmeren reliëf, gemaakt door Francesco Somaini in 1827, dat de Maagd Maria met het Christuskind toont die hulde ontvangt van de decuriones van de stad. Onder het portiek bevinden zich twee nissen met beelden van heiligen: Sint Marcus de Evangelist, die het Evangelie vasthoudt en boven een leeuw staat, gebeeldhouwd door Giuseppe Chialli in 1828, en Sint Carolus Borromeus, gemaakt door Giuseppe Bogliani in 1829.

Aan de voet van de trap staan twee beelden van Carlo Chelli die Geloof en Religie vertegenwoordigen. Het beeld van Geloof, aan de linkerkant, houdt een open boek in de ene hand en heft een kelk op met de andere, terwijl een kleine engel naast haar staat. Het beeld van Religie, aan de rechterkant, houdt een kruis vast en kijkt in de verte, met een jong figuur die aan haar voeten knielt en twee stenen tabletten aanbiedt. Deze beelden worden vaak ten onrechte aangezien voor voorstellingen van de Madonna.

Voor de kerk staat een kolossaal marmeren standbeeld van Victor Emanuel I, bijna tien meter hoog. Dit standbeeld, gemaakt door Giuseppe Gaggini en voltooid in 1869, werd in opdracht van koning Victor Emanuel II gemaakt ter ere van zijn voorganger. De inscripties op de sokkel van het standbeeld herdenken de terugkeer van de koning naar zijn volk en de schenking van het standbeeld aan de stad Turijn.

Het Verkennen van het Interieur van Gran Madre di Dio

Het interieur van de Gran Madre di Dio is elegant en eenvoudig, met een enkele cirkelvormige schip. Het hoofdaltaar, gelegen in een oostelijke apsis, is versierd met twee grote rode porfieren zuilen, gespiegeld door twee soortgelijke zuilen aan de ingang. De sculpturale decoraties van de kerk zijn belangrijk, met bijdragen van gerenommeerde kunstenaars zoals Angelo Bruneri, Giuseppe Bogliani, Carlo Caniggia en Antonio Moccia.

Achter het hoofdaltaar staat een beeld van de Gran Madre di Dio met het Christuskind, gemaakt door Andrea Galassi. Dit beeld wordt omringd door gouden stralen en bekroond door een grote houten kroon die wordt ondersteund door twee cherubijnen. De nissen in het interieur van de kerk bevatten beelden van Sint Mauritius, de Zalige Margaretha van Savoye, de Zalige Amadeus IX van Savoye en Sint Johannes de Doper, de beschermheilige van Turijn.

De koepel van de kerk is een meesterwerk van neoklassieke architectuur, met vijf lagen achthoekige cassettes die in grootte afnemen naarmate ze stijgen. De koepel is volledig van beton en culmineert in een cirkelvormig oculus van meer dan drie meter in diameter, waardoor natuurlijk licht het interieur verlicht. De oculus is ontworpen om het beeld van Sint Johannes de Doper te verlichten op zijn feestdag, 24 juni.

Onder de kerk, in een crypte ontworpen door Giovanni Ricci, ligt het Oorlogsmonument voor de Gevallenen van de Eerste Wereldoorlog, ingewijd op 25 oktober 1932 in aanwezigheid van Benito Mussolini.

Legendes en Tradities

Volgens een ongegronde traditie werd de Gran Madre di Dio gebouwd op de plaats van een oude tempel gewijd aan de Egyptische godin Isis, ook bekend als de Grote Moeder. In de 19e eeuw was het gebruikelijk om de lichamen van bedelaars of niet-geïdentificeerde personen voor de kerk tentoon te stellen voor identificatie, een praktijk die eerder plaatsvond voor het Koninklijk Paleis.

Een van de beelden aan de voet van de trap, die Geloof vertegenwoordigt, houdt een boek in de ene hand en een kelk in de andere. Voor liefhebbers van esoterie wordt dit beeld beschouwd als de Madonna die de Heilige Graal vasthoudt, wijzend naar een locatie die mogelijk zou kunnen leiden naar het legendarische relikwie, wat suggereert dat de Heilige Graal in Turijn verborgen zou kunnen zijn.

Gran Madre di Dio is niet zomaar een kerk; het is een getuigenis van Turijns historische en architectonische nalatenschap. Haar grandeur en serene schoonheid maken het een must-see bestemming voor iedereen die deze betoverende Italiaanse stad verkent.