Het Gerechtsgebouw van Charleroi, plaatselijk bekend als het Gerechtsgebouw van Charleroi, is een opvallend symbool van moderniteit en rechtvaardigheid in het hart van Charleroi, België. Dit architectonische wonder, ontworpen door de beroemde carolorégien architect Jacques Depelsenaire, staat trots aan de Avenue Général Michel. Gebouwd tussen 1959 en 1963, is het Gerechtsgebouw van Charleroi het vierde gebouw sinds het begin van de 19e eeuw dat dienst doet als juridisch centrum van Charleroi. Tegenwoordig huisvest het de Hainaut-afdeling van de Rechtbank van Eerste Aanleg, het Openbaar Ministerie van Charleroi, de Vredegerechten voor Charleroi I en II, en de Politierechtbank van Charleroi.
De geschiedenis van het Gerechtsgebouw van Charleroi is net zo rijk en gevarieerd als de stad zelf. Het verhaal begint op 1 oktober 1795, toen de Oostenrijkse Nederlanden werden geannexeerd door Frankrijk, waardoor Charleroi deel ging uitmaken van het departement Jemmapes. De hervorming van het gerechtelijk systeem op 18 maart 1800 stelde een Rechtbank van Eerste Aanleg in Charleroi in, ondanks tegenstand van Thuin en Binche. Aanvankelijk gehuisvest in een voormalig militair gebouw in Ville-Haute, verhuisde het gerechtsgebouw in 1826 naar een nieuw gebouw, ontworpen door architect Jean Kuypers. Echter, de snelle groei van juridische zaken vereiste al snel een grotere ruimte.
In 1876 werd besloten tot de bouw van een nieuw gerechtsgebouw, en het neoklassieke gebouw ontworpen door de Parijse architect Albert Ballu werd op 10 juli 1880 ingehuldigd. Dit gerechtsgebouw, gelegen aan de Boulevard Audent, werd bekend om zijn iconische gietijzeren leeuwen, Totor en Tutur, gecreëerd door Antoine-Félix Bouré. Echter, het gebouw raakte al snel in verval door slechte materiaalkeuzes, wat leidde tot de uiteindelijke verlating in 1969.
Fast forward naar de periode na de Tweede Wereldoorlog, toen de visie voor een nieuw gerechtsgebouw ontstond. Jacques Depelsenaire, een inwoner van Charleroi en laureaat van de Prix de Rome, kreeg de opdracht voor het project. Zijn ontwerp belichaamde de geest van moderniteit en democratische openheid, kenmerkend voor de naoorlogse modernistische architectuur. De bouw, uitgevoerd in fasen van 1959 tot 1963, resulteerde in het U-vormige gerechtsgebouw dat we vandaag zien, genesteld in het lagere deel van het voormalige oefenterrein voor soldaten, nu bekend als Parc Jacques Depelsenaire.
De hoofdingang van het Gerechtsgebouw van Charleroi wordt gemarkeerd door een golvend afdak, dat bezoekers verwelkomt vanaf de Boulevard Général Michel. De betonnen structuur van het gebouw heeft twee verschillende soorten gevels: de ondoorzichtige, vierkantpatroon blauwe steen gevel met regelmatige uitstekende elementen, en de glazen gordijnmuurgevel, die een transparant en open gevoel biedt. De centrale vleugel, gedeeltelijk ondersteund door krachtige pilaren, biedt toegang tot een binnenplaats en een monumentale trap die leidt naar het aangrenzende Palais du Verre.
Het Gerechtsgebouw van Charleroi is niet alleen een centrum van rechtvaardigheid, maar ook een toevluchtsoord voor kunstliefhebbers. De gevel aan de Avenue Général Michel is versierd met het monumentale werk van André Hupet, La Justice poursuivant le Mal (Justitie die het Kwaad Achtervolgt). Het beeldhouwwerk van Alphonse Darville, Justice et Paix (Justitie en Vrede), siert de ingang aan de Boulevard de Fontaine, terwijl de beroemde leeuwen, Totor en Tutur, een nieuw thuis hebben gevonden langs dezelfde boulevard.
Binnen in het gerechtsgebouw kunnen bezoekers zich vergapen aan de artistieke schatten die de zalen sieren. De ingangshal bevat keramiek van Marie-Henriette Bataille, Claire Lambert en Paul Timper, terwijl de trap een beeldhouwwerk van Charles De Rouck heeft. De rechtszalen zijn versierd met fresco's van Émile Tainmont en keramiek van Olivier Strebelle, wat een vleugje elegantie toevoegt aan de gerechtelijke procedures.
Aangrenzend aan het Gerechtsgebouw van Charleroi is het Palais du Verre, een uitbreiding die in 2010 werd voltooid. Dit gebouw, dat oorspronkelijk het Nationaal Glasinstituut, het Glasmuseum en het Archeologisch Museum huisvestte van 1967 tot 2006, herbergt nu de Ondernemingsrechtbank, de Arbeidsrechtbank en het Arbeidsauditoraat. De transformatie van deze ruimte tot een gerechtelijke uitbreiding werd begeleid door dezelfde architect, Jacques Depelsenaire, wat zorgde voor een naadloze integratie met het oorspronkelijke gerechtsgebouw.
Het Palais du Verre herbergt ook verschillende opmerkelijke kunstwerken. Bij de ingang prijkt een eerbetoon aan Georges Lemaître door Jean-François Diord, oprijzend uit een reflecterende vijver, terwijl een installatie van Boris Tellegen, gemaakt voor de Asphalte#1 urban art biennale in 2014, een eigentijdse touch aan de locatie toevoegt.
Een bezoek aan het Gerechtsgebouw van Charleroi is niet compleet zonder de prachtig aangelegde gronden te verkennen. Het Parc Jacques Depelsenaire biedt een serene ontsnapping met zijn weelderige groen en goed onderhouden paden. De binnenplaats van het gerechtsgebouw heeft twee cyclopische sculpturen van Michel Stiévenart, die een unieke mix van natuur en kunst bieden.
Samenvattend is het Gerechtsgebouw van Charleroi een testament van de rijke juridische geschiedenis van de stad en haar toewijding aan moderniteit en artistieke expressie. Of je nu een geschiedenisliefhebber, een kunstliefhebber of gewoon een nieuwsgierige reiziger bent, het Gerechtsgebouw van Charleroi biedt een boeiende reis door tijd en creativiteit, waardoor het een must-see landmark is in het hart van België.
Koop nu tickets voor de speurtocht!
Met myCityHunt ontdek je duizenden steden over de hele wereld tijdens spannende speurtochten, schattenjachten en escape games!
myCityHunt vouchers zijn het perfecte cadeau voor veel gelegenheden! Verras jouw vrienden en familie met dit buitengewone evenementgeschenk. myCityHunt vouchers zijn vanaf de aankoopdatum 2 jaar geldig en kunnen binnen deze periode worden gebruikt voor een vrij te kiezen stad en tour uit het myCityHunt portfolio.
Koop cadeaubonnen
